Soms moet je afscheid nemen. Vandaag van iemand die ik al mijn hele leven ken. Letterlijk, mijn hele leven. Bij de familie Ostojic is het altijd als een warm bad. Ook al zien we elkaar jaren niet, het is altijd goed. Maar nu hebben we dan toch afscheid moeten nemen van Marinko. En dat raakt me. Ik heb in tijden niet zo veel gehuild als de afgelopen dagen en met name vandaag.
Soms is het zo vanzelfsprekend dat iemand er is, dat je vergeet dat niemand het eeuwig leven heeft.
Ik ken veel verhalen en heb gelukkig ook zelf mooie herinneringen aan deze geweldige man. Maar vandaag was het heel duidelijk, hij heeft veel betekent voor veel mensen.
Op weg naar huis, op de dijk, werd ik vergezeld van een prachtige lucht. Het gaf een bijzonder gevoel op deze dag. Als afsluiting mezelf getrakteerd op wat lekkers bij Bij Ons. En nu op de bank, alles even laten bezinken.
Marinko; Počivaj u miru 😘
