On the run: februari 2015

De maatschappij verkoopt je een soort leven dat je moet leiden om in het plaatje te passen. Je moet natuurlijk niets, maar als je beslissingen buiten dit hokje neemt, levert dat standaard kritiek.

Zo kwam ik op het idee eens bij Google te kijken of het waar is wat ik dacht. Het antwoord is wat minder bemoedigend. Google geeft je de resultaten, zodat je kunt zien wat je moet doen met je leven als je 40 en alleenstaand bent, geen partner, geen kinderen of als je zwanger bent op deze leeftijd.

40 jaar

Maar omdat ik niet tevreden ben, ik keek wat er gebeurt bij 30.

30 jaar

Waarom geen 'positieve' resultaten bij 30 jaar succesvol. (?) Vreselijk, toch?

De eerste vragen komen vaak al rond je 14e: "En heb je nog geen vriendje?", maar ... wat nou als je muzikant wilt worden en de wereld rond wilt reizen, alleen...?

De tweede vraag volgt wat later: "Wordt het geen tijd om te gaan trouwen?".
Het maakt mensen niet uit of je verliefd bent, of dat het misschien nog niet de tijd vindt, als je maar trouwt. En of dat nou met Brad Pitt is, of met de hond van de buren, dat maakt niet uit. Je moet trouwen, want als je rond je 30ste nog steeds niet getrouwd bent, mis je de spreekwoordelijke boot misschien wel.

En bij elke kans die ze krijgen - poef - gooien ze een emmer koud water over je heen in het bijzijn van iedereen, alsof het nemen van deze beslissingen een Icebucket Challenge is. Je past niet in het plaatje als je een (alleenstaande) vrouw van midden 30 (en kinderloos) bent. Het maakt overigens niet uit of je als man zijnde op je 40ste nog vrijgezel bent. Daar geeft niemand om.

Vandaag ben ik al ruim zes jaar gelukkig getrouwd en hebben we een kat, en zijn we gelukkig, Maar soms sta je dan in een lift en hoor je mensen zeggen: "Tegenwoordig hebben stellen liever een huisdier dan een kind, dat is makkelijker". of "Ze doen net alsof hun huisdier hun kind is". Dit is me al meerdere malen ten ore gekomen.

Je raadt het al, dan ben je dus getrouwd en dan komt de volgende vraag: En wanneer komen er kinderen?

Dit gebeurd overal, bij elke familiebijeenkomst met vrienden, buren, vrienden van vrienden, iedereen stelt dezelfde vraag. Ik probeerde te vaak lachen, het met een grapje af te doen, of kijk naar het plafond om te zien of daar een zinnig antwoord vandaag komt.

"Ik was op jouw leeftijd al zwanger ", "Toen ik zo oud was als jij, had ik er al 2". Mensen verwachten dat jij hetzelfde doet "op jouw leeftijd". Maar iedereen heeft zo zijn eigen ervaringen. Is het niet zo, dat ze zelf misschien wel de vrijheid hadden willen hebben, die ik heb? Correct me if I'm wrong.

Als de kinderen er dan eenmaal zijn, hebben we nog de "Gouden medaille-vraag": Wanneer wordt het tijd voor Liposuctie?

Echt, serieus, hoe zijn we geworden wie we zijn?

De beslissingen over je lichaam, over je dromen, over je gewicht, over wie er in je bed ligt, over je leven. Er is maar 1 persoon die deze beslissingen neemt en dat ben je zelf. Wat anderen er ook van zeggen!

Als je getrouwd was, kinderen had en gescheiden bent, wees gelukkig.
Als je niet getrouwd bent en je hebt honden of katten, wees gelukkig.
Als je kinderen hebt, maar je bent niet getrouwd, wees gelukkig.
Als je een alleenstaande moeder bent, wees gelukkig.
Als je kinderen kreeg na 10 jaar huwelijk, wees gelukkig.
Als je het land hebt verlaten en niet bent getrouwd, wees gelukkig.
En als je doet wat de maatschappij je vertelt, wees dan ook gelukkig.

Ik ben nu 35. De afgelopen 35 jaar had ik een heerlijk leven, Ik ontmoette geweldige mensen, bezocht schitterende plaatsen, en deed geweldige dingen. Ik ben ontzettend blij met de mensen die in moeilijke tijden er voor me waren, en ze deelden mijn vreugde en verdriet. En bovenal, hadden ze respect voor de keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt. En daar ben ik ze heel dankbaar voor.

En als mensen je overvallen met de vragen van het leven, dat wil zeggen, met de vragen over het leven dat de maatschappij voor je in gedachten heeft, dan is er maar 1 oplossing. Doe net als de pinguins van Madagascar.