Er is een mooi verhaal over een Amerikaanse toerist die een jongen ziet zitten aan de oever van de Bosporus. De jongen doet niets, hij staart een beetje naar het water en de Amerikaan vindt het nodig enif ontwikkelingswerk te verrichten (Ze denken wel vaker zich overal mee te moeten bemoeien, maar goed).
"zou je niet eens gaan werken?" zegt hij vermanend. "Waarom zou ik moeten werken? " vraagt de jongen. "Omdat je dan geld verdient," zegt de Amerikaan. "En wat heb ik daaraan?" vraagt de jongen. Krankzinnige vraag natuurlijk voor een Amerikaan. Hij begint het allemaal op te sommen: dan kun je een mooi huis kopen en een dure auto, je kunt grote biefstukken op de barbeque leggen en je vrouw kan iedere week naar de kapper.... "En dan?" vraagt de jongen, niet onder de indruk. "Nou, dan kun je op vakantie gaan en op je gemak aan de rand van de Bosporus gaan zitten en een beetje naar het water staren." "Maar dat doe ik toch al?" vraagt de jongen verbaasd.
Ik las het ooit in een tijdschrift en ben het nooit vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten