Vriendjespolitiek, niet over mijn rug A.U.B.!

Heb je dat nou ook wel eens? Dat je echt niets snapt van de mensen om je heen. Nou ik wel. Op het werk, thuis, overal. Gek word ik er van.

Mensen beloven van alles te doen en dat blijkt dat ze uiteindelijk helemaal niets gedaan hebben. (Heel fijn, dan kan een ander weer gaan lopen rennen en vliegen om het alsnog te doen). Mensen die niets zeggen, maar van alles doen, zonder dat even te laten weten (heel fijn, na het rennen en vliegen kom je er dan achter dan andere mensen weer heel iets anders geregeld hebben). Mensen die misbruik maken van de situatie (Oftewel, ik ren me rot, mis allerlei leuke dingen en een ander lacht in zijn/haar vuistje en kan wel alle leuke dingen doen). Mensen die mij als opstapje gebruiken omdat ze zelf zo frusty zijn dat het ze niet lukt (en bedankt, ik word er namelijk op aangekeken!) Het houdt maar niet op.

Dit is niet de plaats en/of tijd om namen te noemen, maar:
Voel je je aangesproken door het bovenstaande? Goed zo, dan kun je er wat mee doen.
Voel je je niet aangesproken door het bovenstaande? Ook goed, dan was het waarschijnlijk ook niet voor jou bedoeld. Zo wel, dan meld ik dat vanzelf een keer.

Voor de rest wil ik alleen nog het volgende kwijt:

GET A LIFE! Maak zelf vrienden en val de mijne niet lastig! Doe wat je moet doen, maar laat mij niet met het werk zitten. Neem zelf je verantwoordelijkheden. En bovenal kom je afspraken na (vooral als deze met mij zijn). Geloof me, je leven ziet er een stuk mooier uit als je kunt zeggen dat je het ZELF gedaan hebt en een leuk pluspuntje is dat je het mij een stuk makkelijker en aangenamer maakt.