Eureka!!

Hij is terug. Na dagen lang gezocht te hebben, gemopperd te hebben en heel stilletjes gehoopt te hebben, is hij terug; de accuboormachine.

Ik heb echt het hele huis op zijn kop gehad. Ik was er stellig van overtuigd dat ik hem weg had gezet toen Nick hier was. Misschien had ik hem in de gauwigheid in de klerenkast gezet. Dus ik heb de hele klerekast leeg gehaald, maar helaas, geen accuboor. Wel weer een keurig opgeruimde kast overigens. Ik heb op kasten gekeken, in kasten gekeken. Op stoelen, onder stoelen, achter stoelen en zelfs in de w.c. en in de koelkast. Geloof me als je iets niet kunt vinden, ga je ook op dergelijke plaatsen zoeken. Mijn moeder al gebeld of zij de meest onlogische plek wist voor dat ding, want ik had immers de meest logische plekken allemaal al gehad.

In de vensterbank? Nee!, onder de banken? Nee!, Onder je bed? Nee!, Op een eettafel stoel? Nee!. Helaas geen resultaat. 's nachts om 01.00 was ik de wanhoop nabij. Ik moest dat ding hebben. Mijn kastdeur moest omgezet worden en bij iedere mogelijkheid die hij kreeg, liet Bart me weten niet blij te zijn dat dat ding weg was (Heb ik eindelijk een keer goed gereedschap, bla bla bla...). Nog één laatste poging dan, zucht. Nog maar eens in de garage kijken.

EN, EN, wat denk je. Op de kast, bij de kanteldeur, Ja hoor, daar staat hij, in volle pracht en praal. De accuboormachine. Het is dat zo'n ding niet kan praten, maar anders had hij vast gezegd: Hier ben ik, zocht je mij? Ik ben hier al die tijd geweest hoor.

Hoe hij er komt? Ik heb nog steeds geen idee. Waarschijnlijk zelf heen gewandeld. Maar hij is terug. En ik heb de kastdeur omgezet. Beetje jammer alleen, dat toen Bart hem nodig had, beide accu;s leeg bleken te zijn. hihi