Bizar idee. Allereerst vind ik Saltillo veel te dicht bij Texas om er echt blij van te worden. Het is zo’n 300 km van Texas af, maar met de berichten dat de orkaan een doorsnee heeft van 957 km, vind ik dat toch iets te dicht bij. Daarnaast fascineert het me wel zo’ enorme natuurkracht. Een brok groot geweld. Pure brute natuurlijke kracht en geen mens die er iets tegen kan beginnen.
Het lijkt me vreselijk om het mee te moeten maken. Alles vergaan en reddeloos verloren. Zelfs de burgemeester heeft daar al aangekondigd dat het een kwestie was van vluchten of een zekere dood. Nee dan zit je lekker. Maar wat een keuze…. Vluchten, en domweg alles achterlaten wat je lief is. Voor sommige mensen betekent dat, dat ze alles achter moeten laten waar ze hun leven lang keihard voor gewerkt hebben. Wat ze met moeite bij elkaar gespaard hebben en waar zelfs hun voorouders aan gewerkt hebben. Alleen met die zekerheid, dat het gegarandeerd verloren gaat. Dat je niets overhoudt en helemaal terug bent bij af.
Hoe lief mijn leven mij ook is, kan ik me voorstellen dat er mensen zijn die zeggen, dan blijf ik wel hier.
Ik ben wel erg benieuwd hoe het ditmaal met de hulptroepen zal lopen. Na Catrina, kwam het allemaal traag op gang en gingen er vele geruchten door de lucht dat het niet zo’n haast zou hebben omdat het een achterstands gebied was waar vooral veel armen en veel „zwarten“ wonen. Ik vind het belachelijk. Maar het blijkt dat Moeder Natuur er ook zo over denkt. Ditmaal gaat ze via Houston. En wie weet wat er nog meer volgt.
Ik ben blij dat Bart niet in de golf van Mexico zit. Die boot mag dag 300 meter lang zijn, iets zegt mij, dat moeder natuur wint.
Een kleine impressie van Ike. Heb wel voor de zekerheid gekeken of ik mijn accuboor machine nog heb. Die van die vent lijkt verdacht veel op die van mij!
1 opmerking:
Zou je raar staan te kijken als die accuboor daar terecht was gekomen.
Moest trouwens gisteren aan je denken, in Het Blok waren ze ook een accuboor kwijt..
Een reactie posten