Bedankt en Tot ziens

Vorige week heb ik op mijn werk de ANWB gebeld. Ik had een lekke band.
Een vriendelijk man kwam langs, verwisselde mijn band en klaar is Kees.
In de pauze naar Kwik Fit zodat ik niet met een thuiskomertje naar huis hoefde, maar met een gewone nieuwe band.

Vandaag zou ik na het werk naar huis gaan. Maar wat de auto ook deed, starten deed hij niet.
Dus ik had mezelf er al van beschuldigd licht te laten branden, maar dat was niet zo, de lampen waren uit, ze konden nog wel aan, net als de radio. Dus het was ook geen lege accu. Maar starten deed hij niet.

De ANWB maar weer gebeld. Een uur in de auto zitten wachten (mijn boek uitgelezen) en daar was dezelfde vriendelijke meneer weer. Hij heeft de auto weer aan de praat gekregen en denkt dat het relais van de startmotor niet goed meer is. De auto ook vooral niet uit zetten, dan start hij weer niet. Zo gezegd zo gedaan. Netjes naar huis gereden en de auto achter geparkeerd.

Morgen komt Bart weer thuis. Goed nieuws voor hem, hij mag gelijk weer gaan sleutelen.
Daar wordt hij vast blij van.

Petticoat

Gisteravond werden mijn schoonzusje en ik verrast door mijn schoonmoeder. Ze had kaartjes gekocht voor Petticoat en daar zijn we gezellig met zijn 3-en naar toe geweest. Eerst 's morgens even naar het afzwemmen van Nick en hij is nu de trotse eigenaar van zijn B-diploma.

's middags lekker rustig aan gedaan en om 19.00 richting Groningen. Het was een erg leuke voorstelling, vrolijk, met enige diepgang en erg goed gespeeld door Chantal Janzen en alle anderen. Het verschil tussen het (noord) oosten en het westen van het land kwam duidelijk naar voren. Natuurlijk allemaal wat aangedikt voor de show, maar als je er over na denkt, is er nog steeds een wereld van verschil tussen beide zijde van het land. En dat terwijl er toch maar een relatief kleine afstand tussen zit.

Best apart dat de streek waar je vandaan komt, zo bepalend kan zijn voor wat je in je leven gaat doen en hoe je je leven leeft. Uitzonderingen natuurlijk daar gelaten.