13 jaar geleden, nam Bart me voor het eerst mee naar huis. 13 jaar geleden leerde ik Ruud kennen.
Ik reisde dat jaar heel wat keren op en neer, eerst tussen Groningen en Leeuwarden, maar later ook tussen Swifterbant en Leeuwarden. En als ik dan ’s morgens vroeg mijn bed uit moest omdat ik op tijd in Leeuwarden moest verschijnen, stond er vaak een gevulde broodtrommel voor me klaar. Ruud had dan niet alleen voor zichzelf, maar ook voor mij de lunch klaar gemaakt. Een boterham met gebakken ei.
Nadat Bart en ik ruim een jaar uit elkaar zijn geweest, kwam ik vlak voor de bruiloft van Marcel en Sigrid weer bij Bart in beeld. En dus ook weer bij Ruud in huis. Dat ik daar ruim een jaar niet was geweest, maakte niet uit. Ik werd opnieuw met open armen ontvangen.
Ik weet nog, dat Ruud me op de avond van 29 maart 2003 belde. “Dag tante Carola”, hoorde ik. Dat was Ruud zijn manier om me te vertellen dat Sigrid was bevallen en dat ik een nieuw neefje had. Sig werd voor het eerst moeder, Ruud voor het eerst opa, Bart voor het eerst oom; en ik voor het eerst tante. Dat was een bijzondere avond.
Ik heb vele leuke herinneringen aan de afgelopen 13 jaar. Uit eten met de familie op de princes Maxima en in de Haven van Harderwijk, de eerste keer nadat ik in mijn rijbewijs had, dat ik in de Peugeot mocht rijden van Ruud, Kerstmis, verjaardagen, een bezoekje aan Cor in Beverwijk, we hebben van alles meegemaakt.
Het jaar dat Ruud in Beetsterzwaag woonde, hielp hij me toen Bart aan de andere kant van de wereld zat en het water bij ons in huis langs de muren liep en zijn we op de camping komen vliegeren.
4 jaar geleden, was ik samen met Sigrid getuige voor Ruud toen hij met Dineke trouwde. En in voorbereiding op hun huwelijk, heb ik van zijn broers een hoop geleerd over Ruud en zijn streken.
Zomaar een paar herinneringen uit de afgelopen 13 jaar. Ruud en ik waren het niet over alles met elkaar eens, en dat leverde ook wel eens minder leuke momenten op. Maar nu de tijd is gekomen, dat we ineens echt afscheid moeten nemen, blijven vooral de mooie en herinneringen achter.
13 jaar lang heb ik deel van zijn leven uit mogen maken maar vandaag nemen we afscheid.
Ruud, rust zacht, we zullen je nooit vergeten!
Ik reisde dat jaar heel wat keren op en neer, eerst tussen Groningen en Leeuwarden, maar later ook tussen Swifterbant en Leeuwarden. En als ik dan ’s morgens vroeg mijn bed uit moest omdat ik op tijd in Leeuwarden moest verschijnen, stond er vaak een gevulde broodtrommel voor me klaar. Ruud had dan niet alleen voor zichzelf, maar ook voor mij de lunch klaar gemaakt. Een boterham met gebakken ei.
Nadat Bart en ik ruim een jaar uit elkaar zijn geweest, kwam ik vlak voor de bruiloft van Marcel en Sigrid weer bij Bart in beeld. En dus ook weer bij Ruud in huis. Dat ik daar ruim een jaar niet was geweest, maakte niet uit. Ik werd opnieuw met open armen ontvangen.
Ik weet nog, dat Ruud me op de avond van 29 maart 2003 belde. “Dag tante Carola”, hoorde ik. Dat was Ruud zijn manier om me te vertellen dat Sigrid was bevallen en dat ik een nieuw neefje had. Sig werd voor het eerst moeder, Ruud voor het eerst opa, Bart voor het eerst oom; en ik voor het eerst tante. Dat was een bijzondere avond.
Ik heb vele leuke herinneringen aan de afgelopen 13 jaar. Uit eten met de familie op de princes Maxima en in de Haven van Harderwijk, de eerste keer nadat ik in mijn rijbewijs had, dat ik in de Peugeot mocht rijden van Ruud, Kerstmis, verjaardagen, een bezoekje aan Cor in Beverwijk, we hebben van alles meegemaakt.
Het jaar dat Ruud in Beetsterzwaag woonde, hielp hij me toen Bart aan de andere kant van de wereld zat en het water bij ons in huis langs de muren liep en zijn we op de camping komen vliegeren.
4 jaar geleden, was ik samen met Sigrid getuige voor Ruud toen hij met Dineke trouwde. En in voorbereiding op hun huwelijk, heb ik van zijn broers een hoop geleerd over Ruud en zijn streken.
Zomaar een paar herinneringen uit de afgelopen 13 jaar. Ruud en ik waren het niet over alles met elkaar eens, en dat leverde ook wel eens minder leuke momenten op. Maar nu de tijd is gekomen, dat we ineens echt afscheid moeten nemen, blijven vooral de mooie en herinneringen achter.
13 jaar lang heb ik deel van zijn leven uit mogen maken maar vandaag nemen we afscheid.
Ruud, rust zacht, we zullen je nooit vergeten!
