Herfstvakantie

Daar waar de scholen inmiddels de herfstvakantie allemaal al achter de rug hebben, is die van mij net begonnen.

Gewoon omdat het kan, en een beetje omdat het moet. Ik heb in huis nog een heel lijstje met klusjes die gedaan moeten worden en ik merk dat ik er onrustig van wordt. 

Twee winters terug hebben we stuifsneeuw in de dakkapel gekregen en dus mooie vochtplekken op het plafond. Die had ik toen al behandeld en opgelost, maar het plafond op de slaapkamer moest nog wel een keer opnieuw gewit worden, net als op de logeerkamer. 

Van de zomer heb ik de gang beneden een opknapbeurt gegeven, maar voor het goede moesten de deurposten van de badkamer en wc nog afgekit worden. 

Die heb ik vast afgevinkt. Niet slecht al zeg ik het zelf. 

En ik heb allemaal leuke projecten liggen (diy miniature room, diamond paint, houten locomotief, een nieuw colbertje, mijn zomer tafelkleed, etc.), maar ook aan die dingen kom ik niet toe omdat ik nog allerlei andere dingen moet doen.

Dus ik heb mezelf herfstvakantie gegeven. 's ochtends werk ik 1 a 2 uurtjes vanuit huis en de rest van de dag ben ik vrij. Tijd om de klusjes te doen die ik wil doen en tijd om ook de leuke dingen te doen en om uit te slapen. 

Vandaag heb ik boodschappen gedaan en allerlei ingrediënten gekocht om van de week allemaal lekkere dingen te maken die tijd vragen en die ik ook makkelijk in kan vriezen, zodat ik die makkelijk kan eten als we niet zo veel tijd hebben. 

Voor het eerst de slowcooker gebruikt die Bart in z'n kerstpakket kreeg. Altijd weer leuk en spannend tegelijk. We gaan het Hollands potje proberen. 

De stoofperen staan op en voor van de week staan de snert, stoofpot, pompoensoep, sarma en gevulde speculaas nog op de planning. 

Ik heb zin in mijn herfstvakantie. En het mooie is dat Bart deze week ook weer gezellig thuis komt. 

Peper & Zout

Toen Bart en ik 15 jaar geleden trouwden kregen we, op verzoek van de ceremoniemeester, een heleboel peper&zout-stellen. Van klassiek tot grappig, plastic, porselein, rvs, glas, noem maar op.

Er zijn veel manieren om het peper en zout stel te vergelijken met het huwelijk. Twee opzich staande ingrediënten en je ziet ze altijd samen. Verschillend van smaak en van structuur en toch gaan ze altijd samen. 

Vandaag keek ik op Netflix de film 'Fireproof'. Een Peperbus en zoutvat werden aan elkaar gelijmd. Ze horen bij elkaar. Maar als je ze los probeert te breken, gaat één, of beide, stuk.

Ik vond de vergelijking wel mooi. 

Vaak hoor je ook dat een huwelijk hard werken is. Ik vind dat dat wel meevalt (en Bart gelukkig ook). We nemen elkaar niet voor lief, maar weten wel dat de ander er altijd voor ons is. Onze relatie is net als peper en zout. We zijn beide heel verschillend, maar we vullen elkaar goed aan. We denken over een hoop dingen hetzelfde dat scheelt, maar echt niet over alles. Soms heb je alleen peper nodig, soms alleen een beetje zout. 

Ik denk dat dit peper&zout stelletje prima bij elkaar past. En hopelijk mag dat nog heel lang duren. 

Take the long way (home)

Vandaag was een lange, verwarrende maar mooie dag. 

Vanochtend voor het eerst gebruik gemaakt van het ontbijt bij Magipavi. De andere ochtenden was ik of te laat (ontbijt is van 7.30-8.30) of al voor die tijd weg, dus nu toch maar uitproberen. Beschuit achtig brood met jam, een yoghutje en een banaan. Flesje water gaat mee voor onderweg. Net als de banaan trouwens. Met de trein naar Brescia en daarvandaan door naar Parma. Dan zou ik rond een uurtje of 11 in Parma zijn en vast een beetje kunnen rondkijken.

Trenitalia denk er anders over. Ze staken tussen 2.00 vanochtend tot morgen 7.00. Alleen tussen 6.00-9.00 en 18.00-20.00 rijden ze om de mensen die forenzen tegemoet te komen. Nu forens ik niet, maar ik wil toch wel graag naar Parma. Ik kom tot Brescia. Daar kom ik om 8.56 aan en dus kan ik niet meer verder. Tenzij ik de dure Express trein neem, maar daar heb ik eigenlijk geen zin in. 

Ik besluit mijn koffer in de kluis te doen en ga de stad in. Brescia is een mooie, oude stad met bouwstijlen uit alle tijden.

Maar het is ook een echte mediterrane stad, wijds, relaxte en vol pleinen. 

Ik laat mijn nagels doen, geniet van een heerlijke lunch en zeer nog wat door de stad. Rond 15.00 ben ik weer bij het station. Mijn trein van 17.49 rijdt niet (nog geen 18.00) dus ik kan om 18.48 weg. Ik gebruik de tijd om mijn boek uit te lezen, wat kleur op te doen en mijn reisdagboek bij te werken. En terwijl ik dit typ bedenk ik me dat ik geen kaart heb gekocht in Brescia. Bummer.

Om 18.49 gaat daadwerkelijk de trein, en ik zit er in. Hoera! Over twee uur ben ik in Parma. Ik heb de stoptrein en er zijn 15 stops tussen Brescia en Parma. Tegen de tijd dat ik aan kom is het donker. Niet ideaal omdat ik de weg niet weet. Maar daar hebben we Google maps Voor. Het is 500 meter naar het hotel. Maar die 500 meter is gevuld met allemaal mannen tussen de 18-30 jaar die als hang jongeren bij elkaar hangen. Niet echt mijn ding. Dus blij dat ik bij het hotel ben.

Mijn 1e nacht in Lugano was een luxe kamer, zonder koelkast en met airco. Met dekbed . De b&b in Verona was zoals je in iedere Italiaanse romcom tegenkomt. Met een gedeelde badkamer (chloor in overvloed, een douchekop die je zelf moet vasthouden) airco, een koelkast, een laken en geen deken.

De komende nachten slaap ik in dit hotel. Een standaard ingerichte studentenkamer met airco, laken en dekbed en een eigen badkamer. 

Oh en deze kamer ligt op de 3e verdieping en er is geen lift. Das op zich geen probleem voor de komende dagen, maar vandaag, na een lange dag, met al mijn baggage, is het zo niet fijn! Maar ik ben er.

Morgen op onderzoek uit. Oh en niet vergeten om 8.00 uur ontbijten. 

Verona

"Vanochtend vroeg vertrokken in de luwte van de nacht en tien minuten op de trein gewacht. Want die had wat vertraging en mijn God daar baal ik van, omdat ik nu tien minuten minder bij jou blijven kan."

Van Lugano, via Monza, naar Milaan. Een rechtstreekse trein, maar de drukte in Monza was opvallend. Niet onverwacht, de F1 rijdt daar vandaag. Het hele perron bomvol. En alle teamshirts komen in veelvoud voorbij, maar het meeste toch die rode. In de trein naast me zitten een vader en volwassen zoon uit Brazilië. Ze zijn vandaag voor Ferrari, ze willen het feestje meemaken. Gelukkig zie ik op het perron ook veel oranje. The Dutch army is volop aanwezig. Of ik ook ga? Nee, ik heb vandaag andere plannen. We wensen elkaar veel plezier en ik rij nog een halte verder naar Milaan.

Daar is het op het station zo druk, dat ik mijn aansluiting naar Verano mis. Ik pak de eerst volgende trein en dat blijkt een soort Italiaanse Thalys te zijn. Ik betaal mijn kaartje en eindelijk komt Verona dan toch in zicht. 

Op het station neem ik een taxi. Het is maar een klein stukje, maar met mijn koffer op sleeptouw heeft dit voor nu mijn voorkeur. 

Bij de B&b waar ik verblijf wordt ik opgewacht door Django. Een grote stefford achtige hond. Gelukkig is Martha er ook en ze laat me binnen. Martje komt uit Ecuador, dus we spreken Spaans met elkaar. Voor beide makkelijker dan Italiaans en Engels door elkaar. Ik krijg een kamer, weinig uitzicht, maar wel airco. Een heerlijk gammele dubbele deur is wat de kamer scheidt van de rest, maar ik vind het prima. Het past er helemaal bij.

Andere schoenen aan en de stad in. Dat is ongeveer 10 minuutjes lopen en de Arena is snel gevonden. Hier moet ik tussen 17.00-19.00 mij kaartje ophalen. Ik beland op een terras. Het is inmiddels bijna 12 uur en tijd voor het ontbijt. Bruchetta met pomodori en een groot glas ijsthee. Daarna loop ik door. Ik volg de menigte naar het meest beroemde balkon van de wereld en het lukt me een foto te maken zonder dat er mensen op staan. Ik kijk om me heen, ik zie heel veel mensen, ik zie ook veel mensen die de horsten van Julietta betasten (dat schijnt geluk in de liefde te brengen). Ik kan rustig overslaan. Ik ben al gelukkig in de liefde. Maar ik vraag me af of de mensen ook weten dat Julietta pas 13 was. Toch een beetje en raar idee.

Maar wat ik niet zie, zijn de brieven in de muur. Je kunt alleen een brief achterlaten in het boek in het "museum" Casa de Julietta. Daar ga ik vandaag niet in. Misschien woensdagochtend. Ik kijk wel even.

In de winkel aan de overkant verteld me waarom ik de brieven niet vindt. De scène uit 'Letters to Julliet' is opgezet. Zo is de muur al decennia niet meer. En ook de balkonscene uit "Love in the Villa" is een decor, want dat balkon bestaat überhaupt niet. Net als Villa Romantica. In het betreffende pand zit een souvenirwinkel. De winkel waar ik binnen ben komt wel in beide films voor. Ik krijg nog wat tips mee voor morgen en ga naar Piazzo Erbe. Vandaag te bewonderen als plein, morgen staat er weer een markt op. Ook leuk, dus ik kom nog wel terug.

Daarna nog even langs de ALDI en de boodschappen naar huis brengen. Ik had mijn trouwschoenen meegenomen voor naar de opera, dus die aan, omslagdoek/dekentje om op te zitten mee en terug naar de stad. Gelukkig had ik ook mijn slippers in mijn tas gedaan voor de terugweg, want mijn trouwschoenen hebben de stad niet gehaald. Ze zijn duidelijk voor eenmalig gebruik gemaakt. De hele binnenkant laat los en plakt als vellen gedroogde latex aan mijn voeten. Die belanden in de prullenbak en de slippers gaan aan. Helaas, het is niet anders.

In de stad aangekomen krijg ik van Bart een berichtje. Hij is op een feest van vrienden en het blijkt dat ze afgelopen vrijdag getrouwd zijn. Zo heeft Bart ineens ook een surprise wedding. 

Nu nog even op het terras en straks naar Aida. Het weer is fantastisch, de sfeer net zo. Ik ben er klaar voor. 

Change of plans

In Nederland hoor je mensen nog wel eens klagen over de NS. Ik ben er nu achter dat de DB er ook wat van kan. Voor Venlo hebben we 10 minuten stil gestaan. Reden onbekend.  Daardoor kwamen we 10 minuten later aan in Frankfurt. Daar had ik 11 minuten overstaptijd en nu nog maar 1. 😝. "Gelukkig" had mijn trein van Frankfurt naar Mannheim 55 minuten vertraging, dus alle tijd. Maar... Dat houdt in dat ik van Mannheim nog wel naar München kan, maar niet meer fatsoenlijk van München naar Verona.

Dus nu zit ik in de trein van Frankfurt naar Basel en ga ik van Basel naar Lugano. Daar kom ik om 20.00 aan en blijf daar lekker slapen. Mijn overnachting net geregeld via Booking.com.

Vanavond genieten van Lugano en lekker relaxen en morgen het laatste stukje door naar Verona. 

De weg die ik neem is veranderd. De bestemming blijft gelijk. Het avontuur wacht. 

Italia here I come!

Al jaren had ik het idee dat ik een keer alleen op reis wou. Niet omdat ik niet met Bart op reis wil, maar gewoon een keer helemaal alleen de wereld ontdekken.

Maar dan ben je helemaal alleen.. Klopt, maar dat kan ik. Dan is er 's avonds ook niemand... Klopt ook, maar ook dat kan ik. Er zijn terrasjes in overvloed en ik heb uiteraard wat te lezen bij me. Vind je dat niet eng?... Nee, gezonde spanning is er wel. Maar ik heb mijn paspoort, mijn bankpas en mijn babbel bij me, dus dat komt vast goed. Geen zorgen, IK KAN DIT! 

Nu kwam voor Bart een mooie wandelreis naar IJsland op zijn pad, dus ik dacht, waarom ga ik dan nu niet ook mijn reis maken? En daar was de start van mijn avontuur.

Waar ik al snel uit was, was dat ik met de trein zou gaan. Met de auto is leuk, maar je moet op de weg letten, dus dan kun je niet uitgebreid om je heen kijken. En in de steden ben je vooral druk met navigeren en parkeerplaatsen zoeken. Dus; de trein! 

Dan het kiezen van een bestemming. Drie opties poppen omhoog in mijn hoofd. Het Verenigd Koninkrijk, een echte rondrit door Europa of Italië. Het VK is iets wat Bart ook heel leuk lijkt, dus dat kunnen we beter een keer samen doen. Een rondrit is leuk, maar dan zit je vooral veel en lang in de trein en zie je nog niet veel in de steden. Dus; Italie!

Ik wil graag naar Verona en Venetië. Florence staat ook op de wensenlijst. Pisa niet perse. Rome is de tijd te kort voor. Daar ben ik ooit een week geweest en dat ga ik nu niet in 1 of 2 dagen doen. Napels zou kunnen. Ik denk er eerst over om iedere dag ergens anders heen te gaan. Slapen in een hostel vind ik geen probleem, dus eens kijken wat we kunnen doen. Klinkt leuk, maar dan loop je dus wel de hele tijd met je bagage te sjouwen of er niet op het station een kluisje zijn, maar dat is lang niet altijd zo. 

Venetië is erg duur met zijn overnachtingen, maar is met de trein 1, 15 uur vanaf Verona. En vanuit Nederland kun je met de trein naar Verona. Prima startpunt dus. 

Eerst met de trein van Amsterdam naar Frankfurt, dan naar Mannheim , dan naar München en dan naar Verona. De 1e trein vertrekt om 7.45 van Amsterdam CS. Maar de NS zou de NS niet zijn als mijn plannen in de war worden geschopt. Werkzaamheden tussen Almere en Amsterdam. De NS zet bussen in. Dan moet ik dus echt midden in de nacht weg. Een hotel in Amsterdam zou een oplossing kunnne zijn, maar die zijn OF heel duur, OF heel ver van het station. 

Bart komt met een helder idee; waar gaat de trein nog meer langs? Utrecht. Ik bel Tom. Mag ik de nacht ervoor bij jou slapen? Dat blijkt geen probleem. 

Na de optocht in Kuinre, rijden Bart en ik naar Hilversum. Kletsen nog even, drinken nog wat en dan lekker slapen. Vanochtend vroeg op. Tom heeft een heerlijk ontbijt gemaakt en daarna vertrekken we naar Hilversum Centrum. 

Om 7.29 gaat de trein naar Utrecht en 19 minuten later sta ik op Utrecht CS. Het is er nog lekker rustig en om 8.16 stap ik op de ICE naar Frankfurt. Er zit iemand op mijn plek bij het raam (uiteraard), maar buiten is het mistig, dus voor de 1e rit vind ik het helemaal prima. 

Ik heb vandaag nog 12 uur treinen voor de boeg. Dwars door de Alpen, ik heb er nu al zin in. Vanavond (en de volgende 3 nachten) slaap ik in Verona. Ik kijk uit naar wat ik allemaal ga zien en beleven. De 1e stappen zijn gezet. 

Gedroogde gember (Let's try something new)

Al een tijdje terug heb ik een voedsel droger gekocht. Maar tot nu toe kwam het er steeds niet van om hem te gebruiken.

Van de week tijdens het boodschappen doen kwam ik een hele mooie gemberknol tegen. En Bart drinkt graag verse gember in zijn thee, dus nu dan een mooie kans om er eindelijk mee aan de slag te gaan. 

Dinsdag was ik vroeg thuis, maar enig onderzoek leerde me dat gember een droogtijd heeft van 12-14 uur. En aangezien het eerste keer is dat ik het probeer, leek het me niet handig om het apparaat 's nachts alleen te laten.

Wel vast de 1e keer een half uur laten draaien. Datlnnis dat vast gebeurd. Vandaag was het dan zo ver. De gember geschild en schoongemaakt en in verschillende afmetingen gesneden (oh wat ben ik dan blij met mij superfijne Tupperware messen) en daarna de lades van de droger gevuld. Een deel van de plakje kwam er uit als hartjes, dus ik heb goede hoop op een goed resultaat.

14 uur op 45 graden. Dus nu wachten en wachten en wachten. Zou mijn huis nu ook naar gember gaan ruiken?

Ik ben benieuwd naar het resultaat. Als alles goed gaat is de gedroogde gember tot een jaar houdbaar, mits luchtdicht afgesloten (gelukkig heb ik daar nog genoeg Tupperware bakjes voor). 

En als Bart, of iemand anders, dan gember thee wil, doe je een paar stukjes in een glas of theepot, schenk er heet water overheen, even wachten en klaar is Klara (oh nee, da's chocolademelk 🙈).

De voedingswaarde en de voedingsstoffen van de gember blijven op deze manier goed bewaard, dus super gezond en eigenlijk heel makkelijk. Het scheelt een hoop uitgedroogde stompjes die blijven liggen en na verloop van tijd in de prullenbak verdwijnen. 

Ik ben benieuwd. Wachten jullie met me mee? 

Sabbatical?

2020 was het laatste jaar waarin ik een blog heb geschreven. En sindsdien was er radiostilte. Tot nu. Er is een hoop gebeurd in de tussentijd en nee, dat ga ik hier niet allemaal opschrijven. Maar het is wel tijd voor een nieuwe blog-start.

Gelukkig kan dat tegenwoordig ook gewoon via de app op mijn mobiel, dus dat maakt het een stuk makkelijker. 

Dus nieuwe stukjes, over mij, Jopie (de kat), kruiden, mijn reizen, mijn hobbies, over vanalles. Ik heb er zin in. Jullie hopelijk ook.