Soms moet je spullen loslaten. Dat is misschien nog wel het makkelijkst. Als het namelijk eenmaal in de kliko ligt en de vuilnisman is geweest, dan is het weg. En daar kun je dan ook niets meer aan veranderen. En het gevoel dat die spulletjes me brachten, dat blijft toch wel.
Soms moet je dromen los laten. Dat is niet zo moeilijk als ik eigenlijk al wel weet dat het inderdaad dromen zijn. Als het ideeën of doelen zijn, dan heb ik daar meer moeite mee. De droom om iets te bereiken laat ik niet zo maar los. En dat hoeft gelukkig ook niet altijd. Je moet doelen en dromen houden. Want als je die niet hebt, dan zou je een stukje uitdaging in je leven missen. Ik tenminste wel.
Soms moet je een bepaald gevoel loslaten. Dat vind ik dan weer wel erg moeilijk. Als ik ergens heel blij van word, en het gaat ineens over, dan mis ik het. En het gekke is, dat als ik ergens verdrietig van word, dan blijft het veel makkelijker hangen dan dat geluksgevoel. Het lukt me niet altijd om over dat vervelende gevoel heen te stappen. Om de knop om te zetten en verder te gaan.
En soms moet je mensen los laten. En dat vind ik misschien nog wel het aller moeilijkst. Het loslaten van mensen gaat vaak gepaard met minder leuke gevoelens, en zoals ik al zei, die blijven hangen.
Soms moet je mensen loslaten omdat het je te veel energie kost. Zo heb ik jaren geleden een keer een punt achter een vriendschap gezet omdat ik al moe werd bij het idee wat af te moeten spreken. Dat kan niet de bedoeling van vriendschap zijn. En al ben ik nog wel eens nieuwsgierig hoe het nu met ze gaat, ik mis ze niet in mijn leven.
Soms moet je mensen loslaten omdat het lot dat heeft bepaald. Het overlijden van een dierbare is nooit makkelijk. Het is pijnlijk, het brengt verdriet, maar ik heb geleerd dat het ook mooie herinneringen koestert en dat ik daar vaker aan denk, dan aan de grote leegte die achter is gebleven.
En soms moet je mensen loslaten gewoon omdat het moet. Niet omdat ik dat nou zo graag wil, maar omdat het nou eenmaal zo loopt. En die mensen mis ik misschien nog wel het meest. Je weet dat ze er zijn, maar toch zijn ze er niet. Ik mis ze, maar weet dat het soms even beter is om los te laten.
Als je van iets (iemand) houdt, laat het dan los.
Als het (hij/zij) bij je terug komt, dan hoort het (hij/zij) bij je
Zo niet, dan heeft het (hij /zij) nooit bij je gehoord.
Als het (hij/zij) bij je terug komt, dan hoort het (hij/zij) bij je
Zo niet, dan heeft het (hij /zij) nooit bij je gehoord.
Zo liet ik ooit mijn vriendinnetje los, omdat ik haar vriendje niet mocht, maar ze kwam terug en ze is nog steeds mijn aller beste vriendinnetje. ( en dat vriendje is al lang verleden tijd)
Zo liet ik ooit Bart los, omdat we geen tijd hadden om er voor elkaar te zijn, maar hij kwam terug en we zijn nog steeds zo gelukkig samen.
Soms laat ik mensen los, en kan ik alleen maar hopen dat ze ooit terug komen.
soms doet het pijn tot op het bot
dat ik niet weet waar je bent
dat ik niet weet of je bent
voor gister op de vlucht
door vandaag teneergedrukt
in morgen gevangen
je ging de wegen ver van hier
ik de wegen in mijn hoofd
ze komen niet samen
want de wereld om ons heen
voegt zich niet naar onze wil
we mogen niet vragen
nee ik wil je nooit meer zien
want als jij straks voor me staat
zijn we twee vreemden
maar als het waar is wat men zegt
dat de diepste drang ons leidt
dan zal ik komen
vraag niet om een terugkeer
laat het gaan, laat het vallen, laat het los (VDH)
Loslaten, ik vind het moeilijk!
