BOEM is HO, PLONS is water!

Dat heb ik weer! Afgelopen week is voor het gemak de koppelingsheugel van de Citroën voor de tweede keer afgebroken. Ik weet nu inmiddels wat het is, en het is vooral een heel gedoe.
De ANWB weer gebeld; "het is momenteel erg druk, houdt rekening met een wachttijd". Ja, dat weet ik, dat ben ik inmiddels van ze gewend. Gelukkig sta ik inmiddels bij het restaurant op Schokland, met een kop warme thee en ik hoef dus niet in een koude auto te wachten.

Na ongeveer 10 minuten krijg ik iemand aan de lijn. "Mw. dit is de 6e keer dat u onze hulp inschakeld, en dus de laatste keer dat wij u dit jaar kunnen helpen". Dat mag ik toch zeker hopen. Het is immers 23 december en over een week is het jaar voorbij. "Wat is er precies aan de hand?" Nou, de koppelingsheugel is wederom afgebroken en nu wil hij dus niet rijden. Hij moet naar huis gesleept worden. Hij staat bij Marktplaats op de parkeerplaats en ik moet vanavond werken, dus het zou fijn zijn als ze hem dan op komen halen. "Geen probleem, we maken een afspraak en om 18.00 is er iemand bij u." Dat zullen we nog wel eens zien....

18.00 geen ANWB, 18.15 geen ANWB, 18.30 geen ANWB, 18.48 telefoon; Mevrouw ik sta bij uw auto. Daar waar het jonge jongetje van de vorige keer gelijk zag dat het niet ter plaatse gemaakt kon worden, had deze beste man iets langer nodig. Het is buiten donker, het is koud, maar toch proberen om met 2 handen een lamp vast te houden, de heugel op zijn plek te houden en de heugel te lassen. Altijd handig die multifunctionele mannen. Maar helaas, het ging niet lukken.
Vervangend vervoer was niet nodig, hij zou de auto naar huis rijden en ik kon er in de ANWB auto achteraan rijden. Eerst even overlegd met mijn Supervisor en hup naar huis. Daar nogmaals gevraagd naar vervangend vervoer, maar dat was niet nodig. Op Bart gewacht en met de nissan gauw weer terug naar Marktplaats.

Geen vervangend vervoer, is geen auto en in ons geval een groot probleem. Met kerst is alles dicht en Bart moet donderdag naar Rotterdam, terwijl ik gewoon moet werken. De volgende ochtend nog maar weer eens gebeld met de ANWB. "Als de monteur het niet nodig vindt dat u vervangend vervoer krijgt, dan kunnen wij daar niets aan veranderen". Oh nee??? Staat er niet in de voorwaarden, dat als het niet ter plaatse gerepareerd kan worden, ik recht heb op vervangend vervoer?? Ik betaal toch niet voor niet voor deze service. Ik word later terug gebeld, ze gaat nog even wat navragen. En inderdaad 's middags word ik gebeld en ik kan in Lelystad een vervangende auto ophalen. Dat scheelt, daar moesten we toch naar toe voor ons kerst diner.

Tweede kerstdag naar Hardenberg voor een Rock concert (Epica en After Forever). De mooie, zwarte Renault Scenic mee en op pad. Bij Hoogeveen de snelweg af en natuurlijk de verkeerde afslag genomen en dus via Alteveer naar Hardenberg. Flits, BOEM, een hert voor de auto. Mijn geluk kan niet op. Ik achter het stuur zal wel nooit een succes worden. Wat een toestand zeg. Koplamp stuk en de bumper verbogen, maar al met al veel mazzel gehad. Het hert echter iets minder. Boem was inderdaad HO, Plons was zijn smak in de sloot. Hij/zij heeft het niet overleefd. Mijn zenuwen bijna ook niet. twee auto's in 1 week. Van Bart mocht ik niet meer in de Mustang rijden. Die houdt hij liever heel.

Epica heeft een hoop goed gemaakt, zelf netjes terug gereden en thuis lekker gegourmet. 's avonds Bart toch nog maar even gevraagd en 1 ding scheelt; Na de bruiloft mag ik ook een keer in de Mustang rijden. Keep your fingers crossed.

I do, I do, I do

Nu is het al een tijdje beken dat Bart en ik op 6 juni 2008 in het huwelijksbootje stappen.

Bart heeft zijn pak al uitgezocht, ik mijn jurk en eigenlijk zijn ook de meeste andere dingen inmiddels wel geregeld. Behalve dan 'de grote vraag'. "Wacht maar af, dat komt nog wel" was Bart zijn antwoord als iemand vroeg hoe Bart mij te huwelijk had gevraagd.

Gisteren hebben we heel gezellig kerst gevierd bij Bart zijn moeder. Zijn zus was er ook met man en kinderen, en we hebben ons prima vermaakt. Rond een uur of 9 zijn we naar huis gegaan. Er lagen bij ons nog 3 pakjes onder de boom. 1 van Bart voor mij, 1 van mij voor Bart en 1 uit IJsland voor ons samen.

Ik moest op de bank gaan zitten om mijn cadeautje uit te pakken, maar voordat ik het kreeg, ging Bart ineens voor mij op de knieën en vroeg: "Wil je met me trouwen?"

Nu wist ik allang dat we zouden trouwen, maar toch kreeg ik even tranen in mijn ogen en moest even flink slikken. Werd ik zomaar op een onverwacht moment ineens ten huwelijk gevraagd. Natuurlijk was mijn antwoord "JA!".

Daarna mijn kerstcadeautje uitgepakt. Een heel mooi Swarowski collier dat ik had gezien en graag wou hebben voor bij mijn trouwjurk. Eerste kerstdag heb ik van mama de bijbehorende armband gekregen voor kerst, dus ik kan 06-06-2008 dubbel stralen!

Wees gewaarschuwd

Let op je gedachten
Want het worden woorden.
Let op je woorden
Want het worden acties.
Let op je acties
Want het worden gewoontes.
Let op je gewoontes
Want het wordt je karakter.
Let op je karakter
Het wordt je bestemming.

Citroën ZX + vorst = PROBLEEM!

Dat heb ik weer! Ik heb een helefijne, donker blauwe Citroën ZX. Hij is nog niet zo heel lang in mijn bezit, maar ik hoop dat ik er nog vele kilometers in mag maken.
Dat wil zeggen; zolang het niet vriest.

Gisterochtend moest ik naar de fysio. Pas de probleme! Ik open mijn deur, loop naar de andere kant van de auto, open de deur aan de bijrijderskant om mijn krabber te pakken en was van plan mijn auto even goed schoon te maken voor ik op pad zou gaan. De deur wou niet gelijk dicht, maar daar heb ik me even niets van aangetrokken.

Ik heb de auto keurig schoongekrabt. Vriendje lief moest even later ook weg, dus zijn auto ook gelijk maar even gedaan en daarna gauw terug naar mijn blauw bolide om op pad te gaan. Dacht ik.

Niet dus. De deur van de bijrijderskant wou niet dicht. En hij was ook met geen mogelijkheid op slot te krijgen. De deur aan de bestuurderskant had dezelfde klachten. Centrale vergrendeling hielp ook niet, die ging gewoon net zo snel weer open. Dan maar met open deuren.....

Tot de eerste bocht. Daar ging de deur van de bijrijderskant. Nu is Marknesse niet zo heel ver weg, maar om bij iedere bocht je deuren opnieuw dicht te doen leek me ook niet wat.

Na 4 auto's en 100-den problemen, ben ik gelukkig een beetje voorbereid als ik de weg op ga. (Behalve dan die ene keer dat ik geen mobiel bij me had). Ik ben gestopt en heb uit mijn wonderkrat een touw gevist. In de auto gaan zitten, deuren via de deurgrepen aan elkaar vast gebonden en rijden maar. Gelukkig was de auto snel opgewarmt en kon ik bij de stoplicht de deuren gewoon dichtdoen. Dat scheelt, was niet van plan dit iedere dag te gaan doen....

Soms moet je er zelf even goed aan denken.

Van een dierbare vriendin kreeg ik onderstaande tekst om vooral niet te vergeten en om soms gewoon net dat beetje steun uit te halen die je nodig hebt. Om me te laten weten dat ook ik er mag zijn. Omdat soms die knuffel zo heel ver en onbereikbaar is.

Ik hou van mij

Ik hou van mij hoor je nooit zingen

ik hou van mij word nooit gezegd

maar ik hou van mij ga ik toch zingen

want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt

Ik hou van mij want ik ben te vertrouwen

ik hou van mij van mij kan ik op aan

ik hou van mij op mij kan ik tenminste bouwen

ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan

Ik blijf bij mij en niet voor even

ik blijf bij mij voor eeuwig en altijd

ben zelfs bereid m'n leven voor mezelf te geven

ik blijf bij mij totdat de dood mij scheidt

'Ik hou van jou' zeg ik soms ook wel

ik hou van jou schat en ik meen het echt

maar 'ik hou van jou' zeg ik alleen maar voor de spiegel

zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht

Dat hou van een ander

dat heb jij alleen maar nodig omdat je niet genoeg kan houden van jezelf

hou van jou joh,maakt de ander overbodig

in ware liefde geloven begint altijd bij jezelf

Want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander

maar ik hou van mij al klinkt het bot en slecht

want wie van zichzelf houdt

die geeft pas echt iets kostbaars

als hij ik hou van jou tegen een ander zegt.

(Harry Jekkers)

Soms, heel soms heb je het gewoon even nodig. Gewoon omdat ik even niet weet waarom.

Gewoon omdat ik even stiekem mijn oude ik voel borrelen. Soms gewoon even omdat het moet.

't Heerlijk avondje is gekomen!

Eindelijk is het weer zover! Sinterklaas. Ik ben een Hollander in hart en nieren en ik ben dan ook dol op Sinterklaas. Afgelopen zondag hebben we met Bart zijn familie Sinterklaas gevierd en de Goed Heiligman was er ook daadwerkelijk met twee pieten zonder veer. Heel even was hij er, heel even bracht hij mijn neefje van vier in verlegenheid, maar stal met dezelfde snelheid het hart van mijn neefje van twee.

Natuurlijk had de Sint niet eindeloos de tijd, er wachten immers nog veel meer kindertjes. Hij liet in de gang echter wel 6(!) zakken met cadeautjes achter. Heerlijk! Allemaal leuke dingen gekregen; dove voor onder de douche, nivea voor onder de douche, een Disney puzzel, chocoladeletters en Marsepein, vogelvoer en een bedsprei. Altijd leuk die cadeautjes.

Mijn kleine neefje was ook helemaal gelukkig met al zijn cadeautjes en ik heb afgesproken gauw eens bij hem te komen spelen. Al dat speelgoed moet toch een keer uitgeprobeerd worden niet waar.

Van de week mag ik het nog twee keer vieren. Vrijdagavond gezellig samen met mijn vriendje en een hele goede vriend (vriendinnetje is helaas nog niet thuis uit het ziekenhuis, maar ook voor haar wachten de pakjes). En zaterdagavond gaan we nog naar mijn mama. En als klap op de vuurpijl vier ik het 13 december ook nog eens met mijn collegae. Met surprise en gedicht. Dat is helemaal leuk. Daar waar veel mensen een 'hekel' hebben aan het verzinnen van gedichten en het in elkaar flansen van een surprise, doe je mij er een groot plezier mee.

De cadeautjes waren al snel in huis. Vandaar ben ik begonnen met de surprise. Een hoop werk, maar daardoor zeker niet minder leuk. De eerste zinnen voor het gedicht beginnen ook al in mijn hoofd op te borrelen. Nu kan ik alleen maar hopen dat de ontvanger het ook leuk vindt. Mijn voorpret heb ik in ieder geval niet hoeven missen. Laat mij maar prutsen. Doe mij maar Sinterklaas!

Gisteren hebben we (na enige aandringen van Bart zijn zijde) dan toch een kunst kerstboom aangeschaft. Maar hij staat mij nog prima in de gang, in de doos. Hij kan nog even wachten. Als de goed Heiligman straks weer is vertrokken op zijn stoomboot naar Spanje, dan mag de kerst losbarsten. Kerstboom, lichtjes, kaarsen, bergen kaartjes, en gezelligheid. Ook daar heb ik nu al zin in.

Decembermaand, Carola maand.

grmpf!

Soms ben ik gewoon niet altijd even vrolijk.

Ik weet vaak niet waar dat aan ligt. Nu echter wel.

Pijn is slopend voor de mens. Mijn schouder wil maar niet vlotten

en ik kan alleen maar hopen dat ik maandag eindelijk te horen krijg wat er mee is

en vooral wat ik er aan kan doen.

Aan de andere kant bedenk ik me dan maar dat het altijd erger kan.

Mijn lieve vriendinnetje ligt inmiddels alweer bijna 3 maanden in het ziekenhuis en begint nu

eindelijk weer een beetje bij te komen. Al ben ik bang dat ze er nog lang niet is.

Eerst een verkeerde diagnose, dan een allergische reactie op de medicijnen die hele heftige reacties teweeg hebben gebracht, een rondje van out of space en nu is de oorzaak nog steeds niet bekend. Ach, dan heb ik met mijn pijnlijke schouder toch niet eens zo heel veel te klagen...