Let it snow let it snow let it snow!

Ja natuurlijk is het lekker als het zonnetje schijnt, als alle truien weer de kast in kunnen (of op MP kunnen omdat ik ze volgend jaar echt niet meer wil passen) en natuurlijk is het heerlijk om straks lekker in de zon op een terrasje te zitten, of op mijn eigen terras met een boek en wat te drinken.

Maar vanavond heb ik tot 12.00 gewerkt en reed ik in de sneeuwbui naar huis, en wat was het mooi. De sneeuwvlokken dansen in je koplampen, de velden worden wit, de auto's en huizen zijn al wit. Geweldig. Oke, iets minder geweldig als je eerst moet krabben voordat ja naar huis mag, maar zeg nou zelf, dat is toch eigenlijk ook zo gepiept en je ramen zijn gelijk een stuk schoner dan wanneer je alleen de ruitenwisser gebruikt.

Het is maart en Maart roert zijn staart, April doet wat ie wil. Het is lente, maar dit onstuimige weer vind ik heerlijk. Laat maar waaien, laat de winter maar goed uitrazen en alle stof weg doen waaien (vooral dat stof in mijn hoofd EN niet te vergeten op de moeilijk bereikbare plekjes in huis). De lente komt in april/ mei vanzelf de hoek om waaien. Tijd zat!

Trek je jas aan - Het is koud vannacht

Begint hier nu het einde
Of eindigt het begin
Is twijfelen gezond
Of zonde van de tijd
Zijn gedeelde jaren dubbel
Of tellen ze maar half
Heet wat wij hebben liefde
Of is het angst voor eenzaamheid

Trek je jas aan
Het is koud vandaag
Het wordt al licht
We moeten nu weg
Trek je jas aan
Het is koud vandaag
Het wordt al licht
We moeten nog zo ver

Is wie niet voor is tegen
Is wat niet aan is uit
Is alleen maar waar wat waar is
Voor wie de waarheid vroeg
Honderd wijzen zwegen
Toen er werd gevraagd
Heeft elke vraag een antwoord
Of is de vraag genoeg

Trek je jas aan
Het is koud vandaag
Het wordt al licht
We moeten nu weg
Trek je jas aan
Het is koud vandaag
Het wordt al licht
We moeten nog zo ver

Hello and Goodbye - wasperikelen

Hebben jullie dat nou ook wel eens; Je staat 's ochtends op en trekt TWEE sokken aan.

De hele dag heb je TWEE sokken aan je voeten. 's avonds voor het slapen gaan, trek je TWEE sokken uit en gooit TWEE sokken in de wasmand.

Ergens tussen dat moment en het moment dat je de was op gaat vouwen (uiteraard nadat je de was gewassen hebt) is er ineens één sok compleet van de aardbodem verdwenen. Er komt gewoon maar één sok uit de was. Ik snap er niets van. Heb mijn wasmachine en droger al eens beschuldigd van het stiekem oppeuzelen van mijn sokken, maar helaas, ook daar waren ze niet in terug te vinden. Mijn sokken zijn gewoon verdwenen. Ik heb van de week 6 eenzame (verschillende) sokken in de kliko gegooit. Arme sokken. Eerst word je, zomaar ineens, verlaten door je eeneiïge tweeling sok en dan word je daarna ook nog zomaar eens weg gegooid. Ik weet het. De wereld is hard als je een sok bent. Maar ik snap nog steeds niet waar de rest gebleven is. Ik bewaar de eenzame sokken meestal nog even, just in case..., maar de ander, komt nooit meer terug.

En dan nog zo iets. Ik ken maar twee soorten was; een licht en een donkere was. Nu weet ik dat er mensen zijn die 100 verschillende soorten hebben, witte was, bonte was, kookwas, rode was, zwarte was, etc. Bij mij zijn er twee soorten. En dat gaat over het algemeen helemaal goed. Bart loopt niet met zachtroze onderbroeken omdat het rood door het wit is gegaan. Op één na dan, maar dat ding is van zichzelf nou eenmaal fluoriserend roze en bovendien zijn witte onderbroeken akelig in de minderheid in onze ondergoed la. Maar goed, geen wasfoutje dus.

Gisteren heb ik echter een lichte was gedaan. Geen nieuwe kleding er in (behalve twee spiksplinter nieuwe witte bh's), alles al 100x gewassen en wat denk je. Alles licht blauw! (en dus ook mijn nieuwe witte aanwinsten zijn nu lichtelijk gekleurd :(. )

Maar hoe kan dat??? Kan iemand mij misschien uitleggen waar het door komt dat iets ineens, na 100 wasbeurten, besluit om te gaan afgeven???? De wegen van mijn wasmachine zijn ondoorgrondelijk. Normaal gaat alles altijd goed. Een keer per half jaar eet hij iets van mij op (nooit van Bart) en tref ik een shirt of broek aan waar ineens enorme gaten in zitten, maar verder gaat alles prima. Dacht ik......

De was. een moeilijk geval :)

Ronald Giphart

Nog nooit heb ik iets van de werken van Giphart gelezen. Tot vandaag. Ik ben begonnen in "Ik omhels je met duizend armen". Van de eerste alinea van het boek begreep ik werkelijk helemaal niets. De tweede was echter kraakhelder.

"Er ligt een vogel te creperen in een vrieskoud weiland.Een man loopt langs en hoort de vogel. Jij overleeft de nacht niet, denkt de man, kijkend naar het zielig bundeltje verlepte veren. Dan ziet de man een dampende koeienvlaai en hij duwt het verkleumde beestje in de warme stront. Zo lukt het je misschien de nacht door te komen, denkt de man en hij loopt door. Een half uur laterkomt er een andere man voorbijgelopen. Hij hoort de opgewarmde vogel uitgelaten kwetteren. Wie heeft jou hierin gedrukt, denkt de andere man, waarbij hij zich voorover bukt om de vogel naast de vlaai te zetten. Voor de eerste zonnestralen hem kunnen verwarmen, sterft de vogel van kou en uitputting. Ego: zij die je in de stront duwen hebben niet altijd het slechtste met je voor, zij die je uit de stront trekken doen niet automatisch het goede, en zij die in de stront zitten moeten vooral niet te luid kwetteren.

Het zal je maar gezegd zijn!

euh, ..

Er is een mooi verhaal over een Amerikaanse toerist die een jongen ziet zitten aan de oever van de Bosporus. De jongen doet niets, hij staart een beetje naar het water en de Amerikaan vindt het nodig enif ontwikkelingswerk te verrichten (Ze denken wel vaker zich overal mee te moeten bemoeien, maar goed).

"zou je niet eens gaan werken?" zegt hij vermanend. "Waarom zou ik moeten werken? " vraagt de jongen. "Omdat je dan geld verdient," zegt de Amerikaan. "En wat heb ik daaraan?" vraagt de jongen. Krankzinnige vraag natuurlijk voor een Amerikaan. Hij begint het allemaal op te sommen: dan kun je een mooi huis kopen en een dure auto, je kunt grote biefstukken op de barbeque leggen en je vrouw kan iedere week naar de kapper.... "En dan?" vraagt de jongen, niet onder de indruk. "Nou, dan kun je op vakantie gaan en op je gemak aan de rand van de Bosporus gaan zitten en een beetje naar het water staren." "Maar dat doe ik toch al?" vraagt de jongen verbaasd.

Ik las het ooit in een tijdschrift en ben het nooit vergeten.

Weekend!! Weekend!!

Heerlijk, ik heb weekeind. Dat wil zeggen. Ik ben klaar met werken voor vandaag, morgen en zaterdag ben ik vrij en ik hoef pas zondagavond weer bij MP te verschijnen!!!

Natuurlijk heb ik wel plannen voor deze dagen, ik moet morgen toch ook echt eens aan mijn deel van de mustang gaan beginnen, anders komt dat ding natuurlijk nooit af. Dat zou wat zijn, is Bart helemaal klaar, moet ik nog vanalles gaan doen. Nee, dat moest maar niet. En dus morgen naar Oldemarkt en eens kijken of we wat met die rubbers aan kunnen.

Zaterdag leden vergadering en voor de rest geen plannen. Ik denk dat ik mijn boek maar eens pak en dat uit ga lezen. Daar heb ik nou echt zin in. Kat erbij, koppie thee erbij EN KAN IEMAND AL DAT ETEN UIT MIJN BUURT HALEN!!!

Vandaag even een test mailtje van Bart gehad, tenminste, dat denk ik er stond alleen in "test, jkhsdflsadhfa, of zoe iets. Maar het was toch een teken van leven. Wie zou mij anders vanaf de Solitaire een bericht moeten sturen?

Weekend, weekend, we hebben tijd om lekker lang te ...... (slapen) :)

Solitaire = alleen?

Vandaag is Bart in alle vroegte weer vertrokken. Om 6 uur ons warme bedje uit, broodjes had ik zowaar gisteravond al gesmeerd, dus die gauw opgegeten en hup in de Citroën naar Lelystad. Om 7 uur had Bart de trein en kon ik weer terug naar Kuinre. Hij is weer vertrokken. Was nooit leuk, is niet leuk en zal ook nooit leuk worden.

Voor Bart is het dit keer echter extra spannend. Een nieuwe baan, een nieuwe boot, nieuwe collega's alles nieuw. De Solitaire. Betekent solitair niet alleen? Het zal wel weer even wennen zijn. Helemaal omdat ik nog niet weet hoe lang hij weg blijft, en of hij mail heeft. Sms-en wil zowieso niet, dus dat worden lange weken.

Gelukkig een hoop plannen op stapel waar ik waarschijnlijk uiteindelijk toch niet aan toe kom, maar die me in ieder geval goed bezig houden.