Verhuizen

De hele dag loop ik al heen en weer. Van boven naar beneden en terug en alle meubels gaan de hele kamer door. Hauke wordt er gek van. Iedere keer als ze denkt dat ze ergens rustig kan gaan liggen, kom ik haar plannen verstoren. De meeste spullen staan nu echter op zijn plek en ook de computerkamer is zo goed als af. Eén probleem, nog niet alles heeft een nieuwe plek gevonden. Dus ik ben bang dat ik morgen ook nog wel even bezig ben.

Maar het resultaat zal er zijn en woensdag komen er een heleboel dames keuren, dus ik ben benieuwd.

Mr. Jummy

Al een tijdje doe ik een verwoed poging om Mr. Jummy te bemachtigen. Helaas is hij iedere keer net te snel weg. Nu kreeg ik bericht dat er nieuwe Mr. Jummy's binnen waren bij de postkantoren. Voor de zekerheid nog even gechekt op het www. en er zouden er nog 10 zijn in Lelystad. Gelukkig moest ik daar toch zijn, dus gelijk langs het postkantoor. Wat denk je... Mr. Jummy is op. Helemaal op. "Nou mevrouw in de omgeving hoeft u het echt niet meer te proberen, ze zijn allemaal op.". Vandaag op de site las ik dat er in Wolvega nog 3 moeten zijn. Morgen gelijk even kijken. Dat is mooi een stuk dichterbij.

Mr. Jummy, hold your seat, I'm coming for you!!!

Tijdschriftenbon

Van mijn (ex) collega's heb ik bij het vertrek een hele leuke mand met cadeautjes gekregen en een geweldige bos bloemen. In de mand zaten o.a. een boekenbon (ze hebben me heel wat keertjes in de pauze een boek zien zitten lezen) en een tijdschriftenbon. Wat is dat een leuk cadeau zeg. Ik ben gelijk gaan neuzen en ik kan de komende maanden heerlijk genieten van de "vriendin"en de "nouveau". Heerlijk twee abonnementen uitgezocht en nog tijden lang plezier.

Ik zal vast nog vaak aan mijn collega's terug denken als de tijdschriften op de mat vallen.

BEDANKT!!

Hij komt, hij komt

Nee, niet de Goede Sint (alhoewel die waarschijnlijk ook staat te popelen om mij met een bezoekje te vereren) maar voor het zover is, krijg ik eerst een nieuwe haard.

Had je een oude dan? Nee, dat had ik niet, maar voor mij is hij nog helemaal nieuw.
Vorige week heb ik hem gespot op MP. "Moet je doen" zei Smitsky gelijk.
Toch eerst maar even met Bart overleggen.

"Wordt het dan niet te vol in huis?", "Nee schat, dat valt best mee."
"Is het niets voor Smitsky dan?", "Nee schat, die weet niet of ze hem wel kwijt kan"
Bovendien IK wil hem.
"Ok, doe maar, als ik hem niet mooi vind, kunnen we hem altijd weer op MP zetten."
(YES, YAHOO, JIPPIE!!!!!) Ik ben er helemaal blij mee.

Dinsdag ga ik hem met Melvin ophalen. Dat houdt in dat ik nog 6 dagen de tijd heb om het huis helemaal klaar te maken zodat hij er precies in past.

Een lekker eindje wandelen

Het was gisteren zulk ontzettend lekker weer! Zo lekker koud met een heerlijk zonnetje. Zo lekker dat ik spontaan zin kreeg om het bos in te gaan (dat overkomt me anders nooit). Alleen 1 probleem. Ik had geen zin om alleen te gaan.

Een telefoontje naar Wolvega bood uitkomst. De lady of the house kon helaas niet mee. Die had andere verplchtingen. Maar ik kom wel de hond lenen. Dus eerst naar Wolvega gecruised, hond ingeladen en weer terug gecruised naar het bos. Damon vond het heerlijk. Nou hoor ik wel een stemmen op gaan dat het zo'n ouwe hond wordt, maar zet dat beestje in de sneeuw en hij is weer zo blij als een pup. GEWELDIG!! (Het meest verrassende is misschien nog wel dat ik alleen met een herdershond op stap ben geweest en het geweldig vond. De kenners onder ons, weten dat dit niet geheel voor de hand liggend is).

Ik had mijn camera meegenomen, dus gelijk een aantal leuke foto's kunnen maken. Na onze wandeling weer richting Wolvega vertrokken om Damon thuis te brengen. Daar ook blijven eten en samen gezellig gekeken naar "An inconvenient truth". Best een indrukwekkende film waar ik zeker nog eens over na moet denken.

Kortom, een heerlijke dag, vol onverwachte verrassingen. Slechts één probleem, mijn camera ligt nog in Wolvega. De foto's volgen dus later. Nu gauw even een van The-lady-of-the-house gepikt.

Dag Marktplaats

De laatste uren bij Marktplaats tikken langzaam weg. Nog even dat ene mailtje de deur uit werken, alle follow-up mailtjes aan collegae toevertrouwen, inboxen, sned items en deleted items legen, de site nog eens doorspitten en meer van dat soort standaard handelingen en dan zit mijn tijd op MP er toch echt op. Niet dat ik de site niet meer zal bezoeken, ik handel immers nog steeds op deze site, maar ik werk er niet meer. De vooruitzichten? Boeiend, spannend en nog veel meer.
Ik heb me voor genomen de eerste week lekker rustig aan te doen. Dat wil zeggen; uitslapen, de stapel oude tijdschriften doorlezen en naar het oud papier verhuizen, de enorme stapel nog te lezen boeken verkleinen, de stapel dvd’s die nog gekeken moeten worden wegwerken en dat alles onder het genot van een grote pot thee (of wellicht meer dan 1 pot), de kaarsjes op tafel, een leuk muziekje op de achtergrond (tijdens het lezen, niet tijdens de film) en het gesnurk van mijn lieftallige Hauke op de andere bank (Hoera het vrouwtje is thuis, dus dan kan ik in de kamer op de bank slapen in plaats van boven op bed- hoe zwaar is het leven van een kat?)

Ik kan helaas niet de hele week in de pyjama verblijven. Op maandag heb ik een afspraak staan voor de vibrosaun, op dinsdag moet ik in Marknesse zijn voor een massage en woensdag en donderdag staan de banken klaar voor een half uurtje ontspanning. Maar ik denk dat het wel in mijn “totally-carola” week zal passen. Geen gezeur, geen drukte, geen moeten, alleen maar dat wat ik wil. En daarna, daarna is de agenda alweer aardig gevuld met allerlei dingen die “moeten”.

Dat wil zeggen, ik ‘moet’ nog een paar foto albums maken, ik ‘moet’ nog wat dingen in huis opruimen, ik ‘moet’ nog kerstkaarten schrijven en het allerleukste; ik ‘moet’ nog verder aan de gang met Kiandra. Een date met Adriaan om de website enig leven in te blazen, een date met Gido voor het logo en een date met Paul van het business centre in Zwolle zodat ik straks voor Kiandra een eigen mail adres heb. Zo ‘vervelend’ al die verplichtingen, ik heb er nu al zin in.

Puzzelen

Volgens mij leert ieder kind op de kleuterschool al puzzelen. Eén van de eerste dingen die we daarvan leren is dat je kantstukjes hebt en gewone stukjes. De grootste eigenschap van de kantstukjes is toch dat hij één helemaal gladde zijde heeft, die aan de buitenkant van de puzzel hoort.

Nu ben ik weer begonnen met een legpuzzel. Standaard begin ik dan met de kantstukjes er uit te zoeken en eerst de buitenkant in elkaar te zetten. Nu ben ik bezig met een puzzel van 1000 stukjes. Alle stukjes heb ik in handen gehad. Allemaal vanuit de ene doos in de andere doos gedaan. En toch is het me wederom gelukt om niet alle kantstukjes er in één keer uit te halen. Er ontbraken nog stukjes. Niet één, maar gewoon een stuk of 6 á 7. Ik snap werkelijk waar niet hoe dat kan als je ze allemaal in handen hebt gehad.

Een wollig gevoel

Al een tijdje loop ik te denken hoe ik nou moet benoemen wat het is dat ik voel. En het enige dat in mijn hoofd blijft hangen is dat het een wollig gevoel is. Geen idee of het een bestaand gevoel is en al helemaal geen idee of het ook daadwerkelijk is wat ik voel. Het is zo’n gevoel dat ik heb in de herfst, met alle donkere, natte dagen. Het vooruitzicht van de winter, de kaarsen aan in huis, de verwarming op standje puntlas, mijn warme pyjama, liters thee en warme anijsmelk, sneeuw, hagel, lampjes, kaneel en cranberrie, Sinterklaas, Kerst en ga zo nog maar even door. Ik vind het een wollig gevoel.

Omdat ik nog steeds niet wist of een ‘wollig gevoel’ is wat ik bedoel, toch maar even gegoogeld. En wat denk je, ik ben niet de enige die die term gebruikt.

…“Ik heb de hele dag een beetje met een wollig gevoel in mijn hoofd door het huis gelopen en achter mijn pc gezeten. Er kwam niets zinvols uit mijn handen. Wat ik ook deed mijn gedachten waren er niet bij. Aparte processen zijn dat, de processen die zich in je hoofd en lijf afspelen”…

Een wollig gevoel. Leuk of niet. Je hebt het en zie er maar eens van af te komen.

Een gewaarschuwd mens telt voor 2! - Dus ik smeer hem.

Wat begon als een zonnige zaterdag in de herfst, is inmiddels uitgelopen tot een hersftachtige dag. Letterlijk dan. Buiten schijnt nog steeds het najaarszonnetje, binnen is de kachel opgestookt tot tropische temperaturen. Maar waar ik het nog het meest warm van krijg, is het nieuws van Smitsky.

Nog 2 ½ week en dan ben ik voor het laatst bij MP. El heeft me al gezegd dat ik blij moet zijn dat ik weg ga. Na Blondie Power, Blaauwtje Blog Chick, Bad Bunny en nu Smitsky, zou je haast denken dat scheiden in welke vorm dan ook besmettelijk is.

Dus is het inderdaad maar goed dat ik weg ga. Ik pak mijn biezen, laat de boel de boel, vertrek naar Kuinre en wacht tot Bart straks weer gewoon vanuit Egypte naar huis komt.
Je weet het immers maar nooit, stel dat het wel besmettelijk is.