Achmea

De laatste dag bij de grote zorgverzekeraar zit er op. Afscheid genomen van mijn collegae, de boel opgeruimd, alle mail weggedonderd, bakje en koptelefoon ingeleverd en een aantal klanten vriendelijk te woord gestaan.
Om 16.26 hoosde het buiten. Om 16.30 was het tijd om naar huis te gaan. En je raadt het nooit, het was droog, de zon scheen en er was een hoop blauwe lucht.

Ik zeg een teken van boven dat het goed is dat ik daar weg ben en dat het tijd is voor iets nieuws. Iets in de trend van na-regen-komt-zonneschijn.

Nu opzoek naar een nieuwe baan. Mijn kwaliteiten; organiseren, administratieve vaardigheden, ik spreek mijn talen, kan teksten schrijven, kan ordenen, kan met klanten omgaan,etc.

Dus wie nog een leuke baan in de aanbieding heeft; Ik ben er klaar voor!

Daar zit je dan. 30 jaar oud en met de vraag of je nou eigenlijk ook “oud”bent.

Ik voel me niet oud (nou ja, soms heb je van die dagen dat je je eigenlijk 88 voelt, maar die rekenen we voor het gemak niet mee). Ik ben 30 en heb in mijn gedachten nog mijn hele leven voor me. Een leven vol spanning, avontuur en leuke momenten. Zo ziet mijn toekomst er uit. MIJN toekomst wel te verstaan, want de rest van de wereld schijnt daar toch iets anders over te denken. Het blijkt ineens al 13 jaar geleden te zijn dat ik mijn eindexamen deed, 12 jaar geleden dat ik in Mexico zat en het is ook al weer 7 jaar geleden dat ik afstudeerde en mijn rijbewijs haalde. Het is al even zolang dat Bart en ik gingen samenwonen in Kuinre. ‘Time flies when you’re having fun’. Ja, dat klopt. De tijd vliegt inderdaad.

De afgelopen 10 jaar was maar zo ineens om. Misschien zelfs wel te snel. Ineens ben ik 30 en wordt er door iedereen een beeld geschetst waar je zou moeten staan in je leven.

Ik heb vriendinnen die kinderen hebben variërend in de leeftijd van 11 t/m -4 maanden (baby is nog op komst) en ik heb vrienden die al grootouders zijn.

Er zijn banen, die me erg leuk lijken, maar waar ik zelfs nu met mijn “slechts-30” te oud voor ben. Ze hebben liever een jonger iemand. Hoezo jonger? Ik ben niet oud, ik voel me niet oud en ik heb een hoop te bieden. Ik ben 30 en ik kan nog jaren vooruit. Ze weten gewoon niet wat ze missen.

Voor de jeugd ben ik ineens een ‘mevrouw’. Terwijl ik me nog vaak genoeg nog een meisje voel.

Gelukkig zijn er ook mensen die me ‘meisje’ noemen. En zolang leuke jonge jongens van 17 nog met mij dansen tijdens het stappen, ben ik nog lang geen mevrouw, maar nog heel lang een meisje.

De komende 10 jaar zal waarschijnlijk ook zo voorbij zijn. Dan ben ik ineens 40. Maar dat geeft niet. De komende 10 jaar gaan er een hoop leuke dingen gebeuren, ga ik leuke avonturen beleven en zal mijn leven waarschijnlijk drastisch veranderen.

Net zo nieuwsgierig als ik naar wat dat dan allemaal precies inhoudt? Gewoon mijn blog blijven lezen. Ik weet nu namelijk ook nog niet wat me allemaal te wachten staat, maar ik hou jullie op de hoogte.

Zaterdag

Afgelopen winter was het dan zo ver. Na een aantal jaren speuren, hopen, niet hopen, vergeten en niet kunnen vergeten, vond ik via hyves contact met mijn biologische vader. Een aantal weken geleden kwam het berichtje dat hij wel wat af wou spreken en afgelopen zaterdag was het dan zover.

Na een week misselijk te zijn geweest van de zenuwen, was het dan eindelijk zaterdag en hadden we afgesproken. Hij is langs geweest en we hebben met zijn 3-en (Bart was er ook, mijn steun en toeverlaat) een goed gesprek gehad.

Dingen zijn besproken, uitgesproken en verteld. Over hem, over mij, over zijn leven, over mijn leven, over mijn rol in zijn leven, over zijn rol in mijn leven.

Het is goed geweest. Ik ben blij dat ik dit heb doorgezet en ik ben blij de kans gekregen te hebben om met hem te praten, aan hem te vragen en van hem te horen. We zullen niet veel contact onderhouden, maar als we willen, kan het.

De deur is niet dicht, die staat open. Ik moet mijn weg er nog in vinden. Hij op zijn manier denk ik ook. Maar het heeft me goed gedaan. Ik heb er van geleerd. Nu moet ik mijn eigen weg gaan vinden. Maar dat gaat goed komen.

Het klinkt voor de meeste misschien allemaal wat vaag. Maar dit is genoeg. Een aantal van mijn lezers weten hoe of wat. Een aantal was uiteraard ook nieuwsgierig. Nu weten jullie dat het goed is geweest.