Gisteren is mama terug gegaan naar Zwolle voor controle van haar voet. De wond geneest goed en ziet er mooi uit (voor zover zo'n wond er mooi uit kan zien). Ook de wond op haar been ziet er goed uit. Een mooi rechthoekje van 4x6 cm.
Vandaag moest mama terug naar Zwolle voor de uitslag van haar lymfen onderzoek. En HOERA!!! Alles is verder schoon. Dus geen chemo's of bestraling, geen narigheid en... ellende. Alles is goed.
Alleen is haar voet nog niet helemaal schoon. Daar zitten een paar cellen die in het voor stadium van kanker zitten. Dus binnenkort moet ze nog een keer onder het mes. Voor de zekerheid gaan ze dat namelijk ook weg halen. Nog een stukje voet minder, maar dat is niet zo'n probleem. We zijn gewoon super blij dat de uitslag vandaag goed was en dat we nu eerst verder kunnen werken naar een voorspoedig herstel.
In de tussentijd wordt ze hier in huis goed verzorgd door mijn persoonlijke grote held. Bart zorgt dat het haar aan niets ontbreekt, rijdt heen en weer naar het ziekenhuis, verbind haar wonden, helpt haar met lopen, met rijden (op de garagekruk naar de wc), met opstaan en komt er, als het nodig is, zelf 's nachts zijn bed voor uit. Hij vindt het maar wat mooi als hij een pleister in 1x van haar been mag trekken en zorgt daarna dat alles weer goed verbonden wordt. Mijn hulp is overbodig. Ze redden zich prima zo met zijn tweetjes.
In het ziekenhuis is hij al berucht. Berucht omdat het niet vaak voorkomt dat 'schoonzoon' de zorg op zich neemt. Ik zie het al voor me. Hij lacht een keer naar de vrouwelijke artsen en zusters daar in het ziekenhuis en heeft ze allemaal op zijn hand. Maar eerlijk is eerlijk. Voor mij niets dan heel veel respect voor Bart dat hij dit allemaal doet. Hij neemt mij bijna alle zorg uit handen, zorgt dat het mijn moeder aan niets ontbreekt en zegt dan ook nog: "Dat is toch heel normaal". Ik vind het niet allemaal zo heel normaal. Ik vind het GEWELDIG. En als ik nog meer van hem kon houden dan ik al deed, dan deed ik dat zeker.
@Mam, blij dat de uitslag zo goed is. Nu op naar een spoedig herstel
Bart Scholtens, je bent de liefde van mijn leven, maar dat was je al. Maar ik kan je nooit genoeg bedanken voor alles wat je voor mij (en mama) doet. Ik hou van je. TQM!
Vandaag moest mama terug naar Zwolle voor de uitslag van haar lymfen onderzoek. En HOERA!!! Alles is verder schoon. Dus geen chemo's of bestraling, geen narigheid en... ellende. Alles is goed.
Alleen is haar voet nog niet helemaal schoon. Daar zitten een paar cellen die in het voor stadium van kanker zitten. Dus binnenkort moet ze nog een keer onder het mes. Voor de zekerheid gaan ze dat namelijk ook weg halen. Nog een stukje voet minder, maar dat is niet zo'n probleem. We zijn gewoon super blij dat de uitslag vandaag goed was en dat we nu eerst verder kunnen werken naar een voorspoedig herstel.
In de tussentijd wordt ze hier in huis goed verzorgd door mijn persoonlijke grote held. Bart zorgt dat het haar aan niets ontbreekt, rijdt heen en weer naar het ziekenhuis, verbind haar wonden, helpt haar met lopen, met rijden (op de garagekruk naar de wc), met opstaan en komt er, als het nodig is, zelf 's nachts zijn bed voor uit. Hij vindt het maar wat mooi als hij een pleister in 1x van haar been mag trekken en zorgt daarna dat alles weer goed verbonden wordt. Mijn hulp is overbodig. Ze redden zich prima zo met zijn tweetjes.
In het ziekenhuis is hij al berucht. Berucht omdat het niet vaak voorkomt dat 'schoonzoon' de zorg op zich neemt. Ik zie het al voor me. Hij lacht een keer naar de vrouwelijke artsen en zusters daar in het ziekenhuis en heeft ze allemaal op zijn hand. Maar eerlijk is eerlijk. Voor mij niets dan heel veel respect voor Bart dat hij dit allemaal doet. Hij neemt mij bijna alle zorg uit handen, zorgt dat het mijn moeder aan niets ontbreekt en zegt dan ook nog: "Dat is toch heel normaal". Ik vind het niet allemaal zo heel normaal. Ik vind het GEWELDIG. En als ik nog meer van hem kon houden dan ik al deed, dan deed ik dat zeker.
@Mam, blij dat de uitslag zo goed is. Nu op naar een spoedig herstel
Bart Scholtens, je bent de liefde van mijn leven, maar dat was je al. Maar ik kan je nooit genoeg bedanken voor alles wat je voor mij (en mama) doet. Ik hou van je. TQM!
