Ik heb al tegen Bart gezegd, dat ik straks, als het nieuwe terras er ligt, ik daar, achter in mijn tuin, toch een zitje wil maken. Gewoon twee stoelen en een tafeltje, niets bijzonders, maar toch stiekem wel een bijzonder plekje.
Vandaag was ik zomaar op een vrijdag vrij in plaats van op de gebruikelijke dinsdag. Zomaar een lang weekend, zomaar tijd om te doen waar ik zelf zin in heb. (Dat heb ik anders ook wel hoor, maar mijn agenda is leeg, mijn hoofd is vol en er gebeurd zo veel om me heen, dat ik het liefst een comfortabel plekje zoek en rustig kijk wat er allemaal gebeurd).
Maar als je zo in je eentje zit, en niets doet, behalve naar je eigen gedachtes luisteren, dan wil het nog wel eens zijn dat je jezelf ineens tegen komt. Vandaag was zo'n dag. De wisselvalligheid in het weer, ging gepaard met de wisselvalligheid in mijn gedachten. Het ene moment ben ik er van overtuigd dat alles goed is, dat die nieuwe jurk die ik vanmiddag gekocht heb me super staat en dat hij helemaal geweldig is met mijn nieuwe vest en mijn nieuwe schoenen. Het volgende moment denk ik dat iedereen daar misschien wel heel anders over denkt en dat het beeld dat ik van mezelf heb helemaal niet overeenkomt met het beeld dat anderen van mij hebben.
Wat nou als....? Stel je voor dat....
Twijfelen. Ik ben er zo ontzettend goed in. Vooral in twijfelen over mezelf. Of ik wel aan alle verwachtingen voldoe. Ben ik wel de vrouw die ik denk dat ik ben? Ben ik de vrouw die Bart verwacht dat ik ben? Ben ik er wel echt voor mijn vrienden en familie als ze me nodig hebben? En als ze me niet nodig hebben? Doe ik mijn werk wel zoals van mij verwacht wordt? Ik weet het niet.
Ik denk dat ik weet wie ik ben, en soms denk ik te weten wat anderen van mij verwachten en van mij denken. Soms. Niet altijd. En ik denk het soms te weten, maar soms blijkt dan ineens dat ik het helemaal niet wist.
P.s. Kan iemand mijn twijfels meenemen op vakantie en ze daar voor me achterlaten?
