BOEM is HO, PLONS is water!

Dat heb ik weer! Afgelopen week is voor het gemak de koppelingsheugel van de Citroën voor de tweede keer afgebroken. Ik weet nu inmiddels wat het is, en het is vooral een heel gedoe.
De ANWB weer gebeld; "het is momenteel erg druk, houdt rekening met een wachttijd". Ja, dat weet ik, dat ben ik inmiddels van ze gewend. Gelukkig sta ik inmiddels bij het restaurant op Schokland, met een kop warme thee en ik hoef dus niet in een koude auto te wachten.

Na ongeveer 10 minuten krijg ik iemand aan de lijn. "Mw. dit is de 6e keer dat u onze hulp inschakeld, en dus de laatste keer dat wij u dit jaar kunnen helpen". Dat mag ik toch zeker hopen. Het is immers 23 december en over een week is het jaar voorbij. "Wat is er precies aan de hand?" Nou, de koppelingsheugel is wederom afgebroken en nu wil hij dus niet rijden. Hij moet naar huis gesleept worden. Hij staat bij Marktplaats op de parkeerplaats en ik moet vanavond werken, dus het zou fijn zijn als ze hem dan op komen halen. "Geen probleem, we maken een afspraak en om 18.00 is er iemand bij u." Dat zullen we nog wel eens zien....

18.00 geen ANWB, 18.15 geen ANWB, 18.30 geen ANWB, 18.48 telefoon; Mevrouw ik sta bij uw auto. Daar waar het jonge jongetje van de vorige keer gelijk zag dat het niet ter plaatse gemaakt kon worden, had deze beste man iets langer nodig. Het is buiten donker, het is koud, maar toch proberen om met 2 handen een lamp vast te houden, de heugel op zijn plek te houden en de heugel te lassen. Altijd handig die multifunctionele mannen. Maar helaas, het ging niet lukken.
Vervangend vervoer was niet nodig, hij zou de auto naar huis rijden en ik kon er in de ANWB auto achteraan rijden. Eerst even overlegd met mijn Supervisor en hup naar huis. Daar nogmaals gevraagd naar vervangend vervoer, maar dat was niet nodig. Op Bart gewacht en met de nissan gauw weer terug naar Marktplaats.

Geen vervangend vervoer, is geen auto en in ons geval een groot probleem. Met kerst is alles dicht en Bart moet donderdag naar Rotterdam, terwijl ik gewoon moet werken. De volgende ochtend nog maar weer eens gebeld met de ANWB. "Als de monteur het niet nodig vindt dat u vervangend vervoer krijgt, dan kunnen wij daar niets aan veranderen". Oh nee??? Staat er niet in de voorwaarden, dat als het niet ter plaatse gerepareerd kan worden, ik recht heb op vervangend vervoer?? Ik betaal toch niet voor niet voor deze service. Ik word later terug gebeld, ze gaat nog even wat navragen. En inderdaad 's middags word ik gebeld en ik kan in Lelystad een vervangende auto ophalen. Dat scheelt, daar moesten we toch naar toe voor ons kerst diner.

Tweede kerstdag naar Hardenberg voor een Rock concert (Epica en After Forever). De mooie, zwarte Renault Scenic mee en op pad. Bij Hoogeveen de snelweg af en natuurlijk de verkeerde afslag genomen en dus via Alteveer naar Hardenberg. Flits, BOEM, een hert voor de auto. Mijn geluk kan niet op. Ik achter het stuur zal wel nooit een succes worden. Wat een toestand zeg. Koplamp stuk en de bumper verbogen, maar al met al veel mazzel gehad. Het hert echter iets minder. Boem was inderdaad HO, Plons was zijn smak in de sloot. Hij/zij heeft het niet overleefd. Mijn zenuwen bijna ook niet. twee auto's in 1 week. Van Bart mocht ik niet meer in de Mustang rijden. Die houdt hij liever heel.

Epica heeft een hoop goed gemaakt, zelf netjes terug gereden en thuis lekker gegourmet. 's avonds Bart toch nog maar even gevraagd en 1 ding scheelt; Na de bruiloft mag ik ook een keer in de Mustang rijden. Keep your fingers crossed.

I do, I do, I do

Nu is het al een tijdje beken dat Bart en ik op 6 juni 2008 in het huwelijksbootje stappen.

Bart heeft zijn pak al uitgezocht, ik mijn jurk en eigenlijk zijn ook de meeste andere dingen inmiddels wel geregeld. Behalve dan 'de grote vraag'. "Wacht maar af, dat komt nog wel" was Bart zijn antwoord als iemand vroeg hoe Bart mij te huwelijk had gevraagd.

Gisteren hebben we heel gezellig kerst gevierd bij Bart zijn moeder. Zijn zus was er ook met man en kinderen, en we hebben ons prima vermaakt. Rond een uur of 9 zijn we naar huis gegaan. Er lagen bij ons nog 3 pakjes onder de boom. 1 van Bart voor mij, 1 van mij voor Bart en 1 uit IJsland voor ons samen.

Ik moest op de bank gaan zitten om mijn cadeautje uit te pakken, maar voordat ik het kreeg, ging Bart ineens voor mij op de knieën en vroeg: "Wil je met me trouwen?"

Nu wist ik allang dat we zouden trouwen, maar toch kreeg ik even tranen in mijn ogen en moest even flink slikken. Werd ik zomaar op een onverwacht moment ineens ten huwelijk gevraagd. Natuurlijk was mijn antwoord "JA!".

Daarna mijn kerstcadeautje uitgepakt. Een heel mooi Swarowski collier dat ik had gezien en graag wou hebben voor bij mijn trouwjurk. Eerste kerstdag heb ik van mama de bijbehorende armband gekregen voor kerst, dus ik kan 06-06-2008 dubbel stralen!

Wees gewaarschuwd

Let op je gedachten
Want het worden woorden.
Let op je woorden
Want het worden acties.
Let op je acties
Want het worden gewoontes.
Let op je gewoontes
Want het wordt je karakter.
Let op je karakter
Het wordt je bestemming.

Citroën ZX + vorst = PROBLEEM!

Dat heb ik weer! Ik heb een helefijne, donker blauwe Citroën ZX. Hij is nog niet zo heel lang in mijn bezit, maar ik hoop dat ik er nog vele kilometers in mag maken.
Dat wil zeggen; zolang het niet vriest.

Gisterochtend moest ik naar de fysio. Pas de probleme! Ik open mijn deur, loop naar de andere kant van de auto, open de deur aan de bijrijderskant om mijn krabber te pakken en was van plan mijn auto even goed schoon te maken voor ik op pad zou gaan. De deur wou niet gelijk dicht, maar daar heb ik me even niets van aangetrokken.

Ik heb de auto keurig schoongekrabt. Vriendje lief moest even later ook weg, dus zijn auto ook gelijk maar even gedaan en daarna gauw terug naar mijn blauw bolide om op pad te gaan. Dacht ik.

Niet dus. De deur van de bijrijderskant wou niet dicht. En hij was ook met geen mogelijkheid op slot te krijgen. De deur aan de bestuurderskant had dezelfde klachten. Centrale vergrendeling hielp ook niet, die ging gewoon net zo snel weer open. Dan maar met open deuren.....

Tot de eerste bocht. Daar ging de deur van de bijrijderskant. Nu is Marknesse niet zo heel ver weg, maar om bij iedere bocht je deuren opnieuw dicht te doen leek me ook niet wat.

Na 4 auto's en 100-den problemen, ben ik gelukkig een beetje voorbereid als ik de weg op ga. (Behalve dan die ene keer dat ik geen mobiel bij me had). Ik ben gestopt en heb uit mijn wonderkrat een touw gevist. In de auto gaan zitten, deuren via de deurgrepen aan elkaar vast gebonden en rijden maar. Gelukkig was de auto snel opgewarmt en kon ik bij de stoplicht de deuren gewoon dichtdoen. Dat scheelt, was niet van plan dit iedere dag te gaan doen....

Soms moet je er zelf even goed aan denken.

Van een dierbare vriendin kreeg ik onderstaande tekst om vooral niet te vergeten en om soms gewoon net dat beetje steun uit te halen die je nodig hebt. Om me te laten weten dat ook ik er mag zijn. Omdat soms die knuffel zo heel ver en onbereikbaar is.

Ik hou van mij

Ik hou van mij hoor je nooit zingen

ik hou van mij word nooit gezegd

maar ik hou van mij ga ik toch zingen

want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt

Ik hou van mij want ik ben te vertrouwen

ik hou van mij van mij kan ik op aan

ik hou van mij op mij kan ik tenminste bouwen

ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan

Ik blijf bij mij en niet voor even

ik blijf bij mij voor eeuwig en altijd

ben zelfs bereid m'n leven voor mezelf te geven

ik blijf bij mij totdat de dood mij scheidt

'Ik hou van jou' zeg ik soms ook wel

ik hou van jou schat en ik meen het echt

maar 'ik hou van jou' zeg ik alleen maar voor de spiegel

zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht

Dat hou van een ander

dat heb jij alleen maar nodig omdat je niet genoeg kan houden van jezelf

hou van jou joh,maakt de ander overbodig

in ware liefde geloven begint altijd bij jezelf

Want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander

maar ik hou van mij al klinkt het bot en slecht

want wie van zichzelf houdt

die geeft pas echt iets kostbaars

als hij ik hou van jou tegen een ander zegt.

(Harry Jekkers)

Soms, heel soms heb je het gewoon even nodig. Gewoon omdat ik even niet weet waarom.

Gewoon omdat ik even stiekem mijn oude ik voel borrelen. Soms gewoon even omdat het moet.

't Heerlijk avondje is gekomen!

Eindelijk is het weer zover! Sinterklaas. Ik ben een Hollander in hart en nieren en ik ben dan ook dol op Sinterklaas. Afgelopen zondag hebben we met Bart zijn familie Sinterklaas gevierd en de Goed Heiligman was er ook daadwerkelijk met twee pieten zonder veer. Heel even was hij er, heel even bracht hij mijn neefje van vier in verlegenheid, maar stal met dezelfde snelheid het hart van mijn neefje van twee.

Natuurlijk had de Sint niet eindeloos de tijd, er wachten immers nog veel meer kindertjes. Hij liet in de gang echter wel 6(!) zakken met cadeautjes achter. Heerlijk! Allemaal leuke dingen gekregen; dove voor onder de douche, nivea voor onder de douche, een Disney puzzel, chocoladeletters en Marsepein, vogelvoer en een bedsprei. Altijd leuk die cadeautjes.

Mijn kleine neefje was ook helemaal gelukkig met al zijn cadeautjes en ik heb afgesproken gauw eens bij hem te komen spelen. Al dat speelgoed moet toch een keer uitgeprobeerd worden niet waar.

Van de week mag ik het nog twee keer vieren. Vrijdagavond gezellig samen met mijn vriendje en een hele goede vriend (vriendinnetje is helaas nog niet thuis uit het ziekenhuis, maar ook voor haar wachten de pakjes). En zaterdagavond gaan we nog naar mijn mama. En als klap op de vuurpijl vier ik het 13 december ook nog eens met mijn collegae. Met surprise en gedicht. Dat is helemaal leuk. Daar waar veel mensen een 'hekel' hebben aan het verzinnen van gedichten en het in elkaar flansen van een surprise, doe je mij er een groot plezier mee.

De cadeautjes waren al snel in huis. Vandaar ben ik begonnen met de surprise. Een hoop werk, maar daardoor zeker niet minder leuk. De eerste zinnen voor het gedicht beginnen ook al in mijn hoofd op te borrelen. Nu kan ik alleen maar hopen dat de ontvanger het ook leuk vindt. Mijn voorpret heb ik in ieder geval niet hoeven missen. Laat mij maar prutsen. Doe mij maar Sinterklaas!

Gisteren hebben we (na enige aandringen van Bart zijn zijde) dan toch een kunst kerstboom aangeschaft. Maar hij staat mij nog prima in de gang, in de doos. Hij kan nog even wachten. Als de goed Heiligman straks weer is vertrokken op zijn stoomboot naar Spanje, dan mag de kerst losbarsten. Kerstboom, lichtjes, kaarsen, bergen kaartjes, en gezelligheid. Ook daar heb ik nu al zin in.

Decembermaand, Carola maand.

grmpf!

Soms ben ik gewoon niet altijd even vrolijk.

Ik weet vaak niet waar dat aan ligt. Nu echter wel.

Pijn is slopend voor de mens. Mijn schouder wil maar niet vlotten

en ik kan alleen maar hopen dat ik maandag eindelijk te horen krijg wat er mee is

en vooral wat ik er aan kan doen.

Aan de andere kant bedenk ik me dan maar dat het altijd erger kan.

Mijn lieve vriendinnetje ligt inmiddels alweer bijna 3 maanden in het ziekenhuis en begint nu

eindelijk weer een beetje bij te komen. Al ben ik bang dat ze er nog lang niet is.

Eerst een verkeerde diagnose, dan een allergische reactie op de medicijnen die hele heftige reacties teweeg hebben gebracht, een rondje van out of space en nu is de oorzaak nog steeds niet bekend. Ach, dan heb ik met mijn pijnlijke schouder toch niet eens zo heel veel te klagen...

Harry Potter

Hij is uit, de nieuwe Harry Potter!! En dat is natuurlijk helemaal geweldig.
Het enige probleem is dat ik nog geen tijd heb om hem te lezen. Ik ben nog steeds aan het lezen in “Inez, vrouw van mijn hart”, wat overigens een erg mooi boek is. MAAR IK WIL ZO GRAAG HARRY LEZEN!!

Nog anderhalf hoofdstuk en dan is mijn boek uit. Nu hopen dat me dat deze week gaat lukken (een hoofdstuk is ongeveer 50 blz.), dan kan ik eindelijk aan de slag. Welliswaar een dik boek, maar dat moet ik toch vrij rap uit kunnen hebben. Dat wordt weer een paar nachten weinig slapen ben ik bang. Maar dat moeten we er dan maar voor over hebben.

"Whoever says sunshine brings happiness has never danced in the rain."

Soms zijn er momenten dat ik aan je denk...

Ja vast, dat geloof ik direct, maar dat hoef je niet altijd gelijk te laten weten!
Donderdag was het zo ver. Bart was jarig en werd al weer 31. Een heugelijk feit natuurlijk, maar vriendlief zit momenteel nog in Dubai zijn laatste dagen te tellen voor hij Dubai, Van Oord en t zand voorgoed gedag mag zeggen. Donderdag komt hij weer thuis en gaat in januari bij een nieuwe baas aan de gang.

Erg spannend natuurlijk, en ook erg leuk. Alleen weten we nog niet wanneer hij nu precies weggaat. Ik wel. Ik vertrek 5 januari voor twee heerlijke weken vakantie naar Indonesië. Mama heeft gevraagd of ik mee ga, en ja, soms moet je je dan maar “opofferen”. Heel vervelend!

Maar goed, ik had het over Bart zijn verjaardag. Als iemand jarig is, is er helemaal niets mis mee om deze persoon ook te feliciteren. En als je dan de partner ziet/ spreekt, mag je die ook best feliciteren. Helemaal niets mis mee. Maar waarom moet dat per sms om 08.40 ’s ochtends??? Er zijn kennelijk nog steeds mensen in mijn omgeving die niet weten dat ik op woensdagavond STANDAARD tot 24.00 werk!!! (Dit doe ik gelukkig pas 8 a 9 maanden)

In het weekeind, als ik uit kan slapen, kan ik er de donder op zeggen dat mijn schoonzus rond 09.30 belt. En iedere keer weer is ze verbaasd dat ze me wakker belt. Nee schat, ik heb nog geen kinderen die me ’s ochtend vroeg mijn bed uit mekkeren. Ik heb geen hond die hoog nodig uitgelaten moet worden (alleen een kat die van nature ook erg lui aangelegd is en vrolijk met me mee slaapt) en ik heb een standaard gebrek aan slaap. Ik ben op zaterdagochtend dus niet voor dag en dauw mijn bed uit. (Soms, als het aan mij ligt, kom ik op zaterdag mijn bed helemaal niet uit) Ik woon samen met een hele leuke vent, ik ga over een half jaar trouwen, maar ik leef nog steeds met mijn brein in mijn studententijd, waarin ik lang kon slaaaaaaapen. Laat mij alsjeblieft nog even in die fase van mijn leven. Het bevalt mij nog erg goed!

Dus als je aan me denkt. Hartstikke leuk. Dank je wel. Maar doe het a.u.b. een beetje zachtjes. Ik SLAAP!

Pepernotentijd!

Het is weer zover, het is weer pepernotentijd!!!

Ik heb ook al weer helemaal zin in de decembermaand, de feestdagen en de winter. Laat maar komen, ik ben er klaar voor. Geen winterdip dit jaar, storm en regen maakt me allemaal niet uit, laat maar komen.

Op dit moment is alles nog mooi in herfstkleuren, maar door de regen is het al weer een aardige gladde bende. En degen die mij langer kennen dan vandaag, weten dat het dus oppassen wordt.

Maar ik heb er zin in. De kachel hoog, de kaarsen aan. Met een pot thee en wat pepernoten op de bank. Filmpje erbij ( of natuurlijk een goed boek of een leuke Net5 serie) en genieten maar.

Wel weer balen natuurlijk dat ik op woensdag- en donderdagavond moet werken, maar he, dan hebben we nog 5 avonden per week over. (yeah right, alsof ik ooit avonden over heb?!)

Hmmm, ik kan er nu al van genieten....

Oprah

Als er één vrouw is waar ik bewondering voor heb, dan is het wel Oprah Winfrey.

Eindeloos kan ik genieten van haar shows, haar tijdschrift en haar internet site.

Iedere keer weer vind ik er items die interessant zijn en waar ik van denk; "dat zou ik ook eens moeten doen". Waarom doe ik het dan nooit??

Als je de wijze raad van Oprah en haar medewerkers moet geloven, kun je alles bereiken wat je wilt, als je het ook maar echt wilt en bereid bent er wat voor te doen. Toch kan ik me er maar niet toe aanzetten om die knop eens op te gooien, de mouwen op te stropen en ook echt wat te gaan doen. Ik ben kennelijk het type vrouw die die ene stap niet neemt en dus haar hele leven zich blijft afvragen hoe het zou zijn als....

Wil ik dat? NEE!! En dus zal ik ook daadwerkelijk wat moeten gaan doen. Een aantal doelstelling voor mezelf op poten zetten en daar ook naar gaan leven.

Blijft de vraag, begin ik met kleine stapjes, of gaan we gelijk voor de grote stappen?

* nog 30 kilo er af (of toch eerst 10 er af voor de bruiloft??)

* binnen 1 1/2 jaar alles financieel op orde hebben en eens gaan sparen (of eerst afwachten hoe ik me door de decembermaand heen red? )

* Het huis verbouwen (of toch eerst alles maar eens opruimen en opknappen?)

Ik denk er nog even over na. Maar niet te lang, dan gebeurd er weer niets.

Voor 1 december heb ik beslist en dan ga ik er ook voor.

Met alle goede adviezen van Oprah, moet het toch lukken de touwtjes in eigen hand te nemen EN te houden.

Je hebt het of je hebt het niet, en ik heb het even niet

Een vrije dag en dus mooi de tijd om eens flink door het huis te sjeesen en als het weer het toe laat misschien zelfs de schuur nog wel een likje verf te geven. Tenminste, dat waren de plannen toen ik vanochtend wakker werd.

Eerst nog even naar Almere, naar Debby om mijn nieuwe voorraad dieet producten te halen. Eerst even pinnen bij de super in de buurt en dan op naar Debby. Daarvoor moet ik echter wel een busbaan over. (In Almere moet je dan stoppen als er een bus aankomt ). Dus ik netjes vaart minderen, koppeling intrappen, en stil gaan staan. En stil stond ik inderdaad. Mijn koppelingspedaal wou met geen mogelijkheid meer omhoog. Daar sta je dan. Ik kon niet meer voor of achter uit. Dus ik ben met mijn goede gedrag uitgestapt en heb met behulp van een vriendelijke meneer mijn auto netjes in een parkeervak gemanouvreerd.

Dan de ANWB maar even bellen. geen mobiel bij me

Dus eerst maar naar Debby. Mijn spulletjes opgehaald en de ANWB gebeld. "Oh, gaat het om de VOLVO 460 met het kenteken FH-GD-20?" NEE!! Daar gaat het niet om! Die heb ik net vakkundig door Bart laten verkopen aan een autoinkoper die op Marktplaats adverteert en ik ben sinds twee weken de trotse eigenaar van een blauwe Citroën ZX 1.8i Aura. "Oh, gefeliciteerd, ik heb de melding genoteerd en we hopen binnen een uur bij u te zijn". "Kunnen wij u op een mobiel nummer bereiken?". NEE!! Die heb ik niet bij me, die ligt thuis boven mijn bed, waar ik op dit moment dus helemaal geen ene mallemoer aan heb

Ik ben naar mijn auto gewandeld en ben er maar in gaan zitten. Ik wacht en ik wacht en ik wacht. De buren hebben me al eens aangekeken en het is duidelijk dat ze niet snappen wat ik daar nou eigenlijk doe. Na ruim een uur is daar dan eindelijk een auto van de ANWB. Een mooie Nissan X-trail waar een jongen uitstapt die volgens mij net zijn rijbewijs heeft gehaald. Hij stelt zich niet voor, vraagt niet naar mijn pasje, maar doet de motorkap open om te constateren dat de auto het zo niet doet. Joh, en ik maar denken dat ik daar sta om de buren een plezier te doen. Vandaar dat ze niet begrepen waarom ik daar stond.

"Nou mevrouwtje, dit is niet zo mooi, dit kan ik niet ter plekke maken, de koppelingsheugel is gebroken.". MEVROUWTJE??? Ik zie toch al dat hij net zijn rijbewijs had, hij is met een beetje geluk misschien net 20!!! En what the **** is een koppelingsheugel? Nu weet ik dat de meeste vrouwen geen verstand hebben van auto's en een groot aantal niet eens weet waar ze de olie moeten bijvullen of de ruitensproeivloeistof, maar ik doe toch aardig mijn best om alle vaktermen die Mark, Bart, Dennis en Marryvon me om de oren gooien te begrijpen. Vooral omdat er altijd wel 1 auto van mij is die het niet doet en Bart ook nog met de Mustang bezig is. (Ik moet maandag notabene een starterkrans voor de Mustang halen en ik ben allang blij dat ik inmiddels weet hoe die er uit ziet. Een platte, ronde schrijf met tanden aan de rand en gaten in het midden, zeg dat dan meteen.)

Maargoed, het bergingsbedrijf is gebeld en die komen me halen. "meneer" heeft ook voor vervangend vervoer voor mij gezorgd, dus dat scheelt. Ik ga weer in de auto zitten en wacht en wacht en wacht en wacht. De "achterburen" zijn thuisgekomen en zijn druk bezig de busjes vol te laden met bagage en boodschappen om het weekeind naar "huis" te gaan in Polen.

Ook de andere "achterbuurman" is inmiddels thuisgekomen en weer weggegaan en weer terug gekomen. Hij laat de honden uit en dit is leuk om te zien. De man doet mij erg denken aan "Wouter" van de LOI, oh nee, de Leidsche Onderwijs Instelling. Hij loopt met 3 honden, 3 soorten; een tekkel, een vuilnisbak(al heet hij officieel vast anders) en een mini baby jack met rode zakdoek om de nek. Vooral nummer 2 en 3 hebben besloten niet naar "Wouter" te luisteren.

Het begint in de auto inmiddels aardig fris te worden, waarom heb ik hem dan ook niet in de zon gezet? Nadat "Wouter" wederom is vertrokken en zijn dochter inmiddels thuis is, De laatste "wat ruist er door het struikgewas" is gestart en de moppen de revue zijn gepasseerd besluit ik het er op te wagen nog maar eens te bellen. Dochterlief is zo vriendelijk mij een telefoon te lenen en de dame van de ANWB geeft aan dat ze naar me onderweg zijn. "Ze kunnen u wel even bellen als ze er bijna zijn." NEE dat kan dus niet, want ik heb geen telefoon.... "oh".

Na ruim 2 1/2 uur is daar dan eindelijk het bergingsbedrijf om mijn mooie blauwe bolide op te halen. "Heeft u al wortel geschoten? de 1e wagen staat met een kokende motor langs de A6 en ik moest eerst naar Emmeloord." Nou lekker dan, daar moet ik ook heen. "Mijn collega komt u zo halen om u naar de leen auto te brengen, maar we wachten wel even tot hij er is hoor.."

Gelukkig staat er binnen 5 minuten een auto van de ANWB en dus mijn taxi. Het is dezelfde jonge man van vanmiddag. "U heeft nog best een poosje moeten wachten zie ik..." Ik geloof dat ik beter mijn mond kan houden. Op naar ETC. Bij ETC zijn ze erg verbaasd. Om 15.35 hadden ze de melding al binnen, waarom kom ik dan nu pas? Ja, vraag dat je vriendelijke collega! Meneer heeft de ANWB gebeld. ETC heeft de hele middag niets te doen gehad en waren op 10 minuten rijden bij mij vandaan. Misschien een aandachtspuntje.

Misschien, misschien, ik weet het wel zeker!

Ik krijg een mooie nieuwe zilvergrijze VW Golf mee. Een 16 klepper. 6100 km op de teller en een volle tank. Om 18.15 rij ik eindelijk weg in een nieuwe snelle bolide op naar huis. Eenmaal thuisgekomen (na in de auto eindelijk weer een beetje opgewarmd te zijn ) was het wachten op mijn eigen auto. In de tussentijd Bart even op de hoogte gesteld. Die had al gesmst, maar ja dat wist ik natuurlijk niet. Ruud nog gesproken en verder gewacht.

Ik wou graag even onder een warme douche , maar ja dan zul je net zien dat ze dan op de stoep staan. Dus daar maar even mee gewacht. Om kwart over 9 gebeld om te kijken of ze al enig idee hadden hoe laat het zou worden. "U wordt zo door mijn collegas terug gebeld.".

hmhm dat werd ruim een uur later, maar goed, ik zat nu tenminste lekker thuis op mijn eigen bank, Hauke naast me en de kachel aan. Om 22.15 werd ik gebeld. Ze moesten eerst een vliegtuig uit een weiland halen dat was neergestort (dat had ik gelukkig pas 7x op het nieuws gehoord terwijl ik vanmiddag zat te wachten) maar hij zou om 22.30 naar mij toe rijden en mij bellen als hij er bijna was. Hij moet nog bellen.

Maar mijn auto staat inmiddels weer veilig naast de garage. Om 23.40 was hij er. Eerst bij Ella aangebeld om vervolgens naar mij gestuurd te worden. (BEL DAN OOK, IK HEB NU TOCH TELEFOON!!) De auto afgeladen en op de handrem gezet, papier getekent en weg was ie weer. Eerst de handrem er maar afgehaald. Het gaat vriezen vannacht en vriendje lief heeft mij duidelijk ingeprent de auto dan NIET op de handrem te zetten. Bovendien waar wil hij heen, de heuvel op de weg op?

Ik heb het antwoord van "wat ruist er door het struik gewas" gemist, ben verkleumd en heb zelfs dit verhaal twee keer getypt omdat de eerste versie ineens besloot te verdwijnen. Vannacht mag mijn auto mooi blijven staan en bijkomen van zijn avonturen. Ik ga eindelijk lekker douchen en dan mijn warme mandje in. Slaap lekker allemaal