Eindelijk heb ik dan de eettafel opgeruimd. En dus daarna gelijk weer vol gezet. (tsja wat zal ik zeggen)
zaterdag 10 december 2011
woensdag 7 december 2011
Carola's doel
Ik ben een tweede blog begonnen. Carola's doel.
www.carolasdoel.blogspot.com
Mocht je mij en mijn doelen willen volgen. Ga gerust je gang.
Ik kan jullie support goed gebruiken.
Liefs
Carola
www.carolasdoel.blogspot.com
Mocht je mij en mijn doelen willen volgen. Ga gerust je gang.
Ik kan jullie support goed gebruiken.
Liefs
Carola
dinsdag 6 december 2011
Life is too f**ing short
11 oktober 2008 kreeg ik een e-mailtje binnen met de tekst:
Dit lijkt mij een geweldig boek. Misschien ook iets voor jullie?
Dit lijkt mij een geweldig boek. Misschien ook iets voor jullie?
En vandaag, 6 december 2011 viel hij op de mat. Eindelijk besteld (grote voordeel van het lange wachten is dat het boek me nu geen 19.95 maar 5.99 kostte, HA die heb ik mooi bespaard!)
Life's too f***king short
We besteden eigenlijk wat tijd aan onzinnige dingen. En dat vindt Janet Street-Porter nu ook. Voor velen zal deze naam onbekend zijn, maar voor BBC-kijkers zoals ons is ze een heldin. Volgens haar besteden we te veel tijd aan dingen als vervelende mensen, mannen, afvallen, ons uiterlijk en meer. Met haar ietwat ongewone, maar verhelderende kijk op de wereld geeft ze tips hoe het radicaal anders kan en zou moeten. En we kunnen je zeggen: dat is smullen geblazen!
Want wat een heerlijkheid, al die eerlijkheid. Eindelijk eens iemand die zegt waar het op staat. De humor en het sarcasme spat er van af en eigenlijk bevat het boek zoveel waarheden, die we allemaal niet willen geloven. Zo veegt ze de vloer aan met alle fabeltjes over cosmetica en zegt ze gewoon wat wij ook denken. Zoals dat leuke kapsel dat de kapper je heeft aangemeten, maar dat je thuis nooit meer op dezelfde manier in model krijgt. Dat avondjes uit zonder je partner eigenlijk altijd leuker zijn. En dat we eigenlijk veel te ver vooruit plannen. Tja, het leven is zwaar, maar met deze verhelderende blik van Janet wordt het echt een stuk leuker. De vormgeving van het boek is ook erg leuk gedaan, wat het nog leuker maakt om te lezen. Wat ons betreft is dit hét boek dat iedere vrouw op zijn minst één keer gelezen zou moeten hebben. Of je er nu iets van op steekt of niet...
zaterdag 3 december 2011
vrijdag 2 december 2011
sinterklaasdieet
Zou de beste man weten dat 2000 calorieen niet in mijn dieet past?
Als het al in mijn mascara zit, kan ik niets meer eten.......
donderdag 17 november 2011
Outlook assistent
Haha, mijn outlook assistent ligt er al net zo bij als Hauke. Rare beesten die katten
zondag 13 november 2011
Zo blij blij blij!
Ik kwam dit setje tegen in een winkeltje in Groningen en was gelijk verkocht. Het bord is zacht groen en de kan een warme vanille-kleur. Ik kan niet wachten om er straks een paar narcissen in te zetten. Moet er nog even een mooi plekje voor vinden. Dus dat wordt opruimen1donderdag 10 november 2011
gelukkig zijn en je dromen waarmaken.
In de Flair van deze week lees ik een artikel over gelukkig zijn en worden.
De hoofdvraag is; “Maak jij je dromen waar?”.
Maar bij mij komt dan de vraag boven of dat wel perse met elkaar te maken heeft.
‘Veel mensen hebben dromen, die ze ‘ooit’ willen waarmaken. Tot dat ‘ooit’ begint, kabbelt hun leven rustig voort. Ze leiden een leven dat voorspelbaar is en zekerheid geeft, maar af en toe is er die ontevredenheid, omdat ze niet doen wat de echt willen. Waarom is het toch zo moeilijk een andere weg in te slaan? Hoe maak je je dromen wel waar?’
Nou daar kan ik lang over nadenken, maar ook heel kort over zijn. Mijn ‘wilde’ fantasie, of mijn ‘droom’ is om een heerlijk vrij leven te hebben in een appartementje drie hoog achter in Parijs.
Een vrij leven, zou betekenen dat ik niet hoef te werken voor mijn levensonderhoud. Dan moet ik dus echt eerst je Staatsloterij Jackpot winnen of ergens een hele rijke oom of tante hebben die mij een kapitaal nalaat, anders is dat al niet een realistische optie.
En dan is er nog het probleem Parijs. Parijs op zich is geen probleem. Maar ik geloof met de beste wil van de wereld niet dat Bart gelukkig wordt van een leven op in een appartement drie hoog achter in Parijs. Het is niet voor niets dat wij aan de oost kant van Nederland wonen. Waar het lekker rustig en ruim is. En waar zouden we onze oldtimers laten?
Gelukkig heb ik een goede middenweg gevonden. Ik woon in mijn eigen huis, waar Bart en ik samen zijn en samen gelukkig zijn. Daarnaast woont mijn beste vriendinnetje in Parijs dus een goede reden om daar heen te gaan (al doe ik dat veel te weinig….) en te kunnen genieten van deze geweldige stad.
De hoofdvraag is; “Maak jij je dromen waar?”.
Maar bij mij komt dan de vraag boven of dat wel perse met elkaar te maken heeft.
‘Veel mensen hebben dromen, die ze ‘ooit’ willen waarmaken. Tot dat ‘ooit’ begint, kabbelt hun leven rustig voort. Ze leiden een leven dat voorspelbaar is en zekerheid geeft, maar af en toe is er die ontevredenheid, omdat ze niet doen wat de echt willen. Waarom is het toch zo moeilijk een andere weg in te slaan? Hoe maak je je dromen wel waar?’
Nou daar kan ik lang over nadenken, maar ook heel kort over zijn. Mijn ‘wilde’ fantasie, of mijn ‘droom’ is om een heerlijk vrij leven te hebben in een appartementje drie hoog achter in Parijs.
Een vrij leven, zou betekenen dat ik niet hoef te werken voor mijn levensonderhoud. Dan moet ik dus echt eerst je Staatsloterij Jackpot winnen of ergens een hele rijke oom of tante hebben die mij een kapitaal nalaat, anders is dat al niet een realistische optie.
En dan is er nog het probleem Parijs. Parijs op zich is geen probleem. Maar ik geloof met de beste wil van de wereld niet dat Bart gelukkig wordt van een leven op in een appartement drie hoog achter in Parijs. Het is niet voor niets dat wij aan de oost kant van Nederland wonen. Waar het lekker rustig en ruim is. En waar zouden we onze oldtimers laten?
Gelukkig heb ik een goede middenweg gevonden. Ik woon in mijn eigen huis, waar Bart en ik samen zijn en samen gelukkig zijn. Daarnaast woont mijn beste vriendinnetje in Parijs dus een goede reden om daar heen te gaan (al doe ik dat veel te weinig….) en te kunnen genieten van deze geweldige stad.
woensdag 9 november 2011
Laptoptassenleed
Heel, heeeeeel zachtjes begint het. Af en toe hoor je het en dan weer even niet.
Heel, heeeeeel zachtjes hoor je het en dan soms net iets harder.
en iets harder en nog iets harder. Steeds een beetje meer.
Het komt van de laptoptas. Een degelijk zwart ding dat prima functioneert.
Niet zo zeer als laptoptas, want de laptop sta meestal gewoon op tafel.
Het maakt geluid, en het beweegt. Het komt van de laptoptas.
Eerst heel zachtjes, dan iets harder.
Net zo lang tot je denkt: Zeg kan het niet wat zachter?!
donderdag 3 november 2011
Kerstkaarten
De vraag is of kerstkaarten oubollig zijn.
Nou daar zijn de meningen nogal over verdeeld. En wat is oubollig?
Volgens het woordenboek is het ouderwets en afgezaagd.
Nou kerstkaarten zijn dan misschien ouderwets, maar ik vind ze zeker niet afgezaagd.
Natuurlijk zijn er ieder jaar weer kerstkaarten die je naar mensen stuurt (als je kerstkaarten stuurt) die je eigenlijk niet veel spreekt, maar waar je uit goed fatsoen wel een kaart naar toe stuurt. Ik moet eerlijk bekennen, dat deze mensen ook bij mij op mijn lijstje voorkomen. Maar als ik dan toch kerstkaarten stuur, wat kunnen die paar extra kaartjes mij dan schelen? Niets toch.
Ik vind een kerstkaartje een mooie gelegenheid om mensen weer eens iets goeds toe te wensen en vooral laten weten, dat ik nog steeds aan ze denk. Niet geheel onbelangrijk in een tijd waarin ik vaak zo druk ben met mijn eigen dingen, dat het contact met anderen nog wel eens te kort gedaan wordt.
Het schrijven van de kaartjes kost altijd wel weer een hoop tijd, maar daar houden ze gelukkig in deze maatschappij goed rekening mee. Want bijna iedere avond is er wel voetbal of een andere sport op televisie in deze tijd van het jaar, en laat ik nou een man hebben die daar graag naar kijkt. Geen probleem. Dat geeft mij mooi de tijd weer eens een boek te lezen of, de kerstkaarten te schrijven. (Er was toch hopelijk niemand onder de lezers die daadwerkelijk dacht dat Bart dat doet…..). En ik vind het leuk om bij deze en gene er iets meer op te zetten dan ‘prettige feestdagen’, maar ook een persoonlijke boodschap mee te geven.
Juist in het digitale tijdperk waarin we tegenwoordig leven, vind ik het leuk om een handgeschreven kerstkaart te sturen (en te ontvangen, maar dat is aan ieder voor zich).
Ik weet dat ik 6 december de 1e kaart alweer op de mat kan verwachten. En vanaf dat moment kijk ik iedere dag weer uit naar de postbode met een stapel leuke post, in plaats van de gebruikelijke rekeningen.
Ik vind kerstkaarten helemaal niet oubollig. Ik vind ze leuk!
Nou daar zijn de meningen nogal over verdeeld. En wat is oubollig?
Volgens het woordenboek is het ouderwets en afgezaagd.
Nou kerstkaarten zijn dan misschien ouderwets, maar ik vind ze zeker niet afgezaagd.
Natuurlijk zijn er ieder jaar weer kerstkaarten die je naar mensen stuurt (als je kerstkaarten stuurt) die je eigenlijk niet veel spreekt, maar waar je uit goed fatsoen wel een kaart naar toe stuurt. Ik moet eerlijk bekennen, dat deze mensen ook bij mij op mijn lijstje voorkomen. Maar als ik dan toch kerstkaarten stuur, wat kunnen die paar extra kaartjes mij dan schelen? Niets toch.
Ik vind een kerstkaartje een mooie gelegenheid om mensen weer eens iets goeds toe te wensen en vooral laten weten, dat ik nog steeds aan ze denk. Niet geheel onbelangrijk in een tijd waarin ik vaak zo druk ben met mijn eigen dingen, dat het contact met anderen nog wel eens te kort gedaan wordt.
Het schrijven van de kaartjes kost altijd wel weer een hoop tijd, maar daar houden ze gelukkig in deze maatschappij goed rekening mee. Want bijna iedere avond is er wel voetbal of een andere sport op televisie in deze tijd van het jaar, en laat ik nou een man hebben die daar graag naar kijkt. Geen probleem. Dat geeft mij mooi de tijd weer eens een boek te lezen of, de kerstkaarten te schrijven. (Er was toch hopelijk niemand onder de lezers die daadwerkelijk dacht dat Bart dat doet…..). En ik vind het leuk om bij deze en gene er iets meer op te zetten dan ‘prettige feestdagen’, maar ook een persoonlijke boodschap mee te geven.
Juist in het digitale tijdperk waarin we tegenwoordig leven, vind ik het leuk om een handgeschreven kerstkaart te sturen (en te ontvangen, maar dat is aan ieder voor zich).
Ik weet dat ik 6 december de 1e kaart alweer op de mat kan verwachten. En vanaf dat moment kijk ik iedere dag weer uit naar de postbode met een stapel leuke post, in plaats van de gebruikelijke rekeningen.
Ik vind kerstkaarten helemaal niet oubollig. Ik vind ze leuk!
dinsdag 25 oktober 2011
donderdag 20 oktober 2011
zaterdag 15 oktober 2011
maandag 10 oktober 2011
Depressief
Stel je bent een ezel. Je hebt een huis, dat wil zeggen een aantal takken die bij elkaar gehouden worden, je hebt een eigen plekje in het bos,
"Niet dat er zoiets
bijzonders aan mijn hoekje
is. Maar voor wie van koude,
natte, lelijke plekjes houdt
is het natuurlijk toch een
speciaal plekje."(Eeyore)
je hebt een aantal goede vrienden in de buurt, een beer (met heel veel eigen verhalen/films), een varken (met een eigen film), 2 kangaroes (jawel KANGAroes), een konijn, een uil, een teigetje (ook met een eigen film) en een mensen kind. Dan zou je denken dat je het toch nog redelijk voor elkaar hebt.
Maar stel nou, dat je van nature een beetje een depressieve ezel bent. Een beetje gloomy, wat neerslachtig. Hoe verdrietig moet je dan zijn, als er een film komt, die voornamelijk om jou draait, nou ja eigenlijk over je staart, die niet langer bij jou is, maar waarschijnlijk een ander, plezieriger plekje heeft gevonden, en die film wordt genoemd naar één van je vrienden en niet naar jou. Dan is het toch niet zo verwonderlijk dat je een beetje sip wordt, een beetje gloomy, een beetje depressief
Eeyore heeft zo zijn eigen gedachten:
'En hoe gaat het met jou?'
vroeg Winnie the Pooh.
Eeyore schudde heftig met
zijn kop. 'Niet zo erg hoe,'
zei hij, 'ik voel me al een
tijd niet helemaal hoe.'
Als je je al een poos 'niet
erg hoe' voelt, kan het geen
kwaad om achterom te kijken.
Misschien is je staart wel zoek.
Als je staart zoek is, heb
je het volste recht te tobben.
Wat weg is is weg
...
hoe je het ook bekijkt
"Niet dat er zoiets
bijzonders aan mijn hoekje
is. Maar voor wie van koude,
natte, lelijke plekjes houdt
is het natuurlijk toch een
speciaal plekje."(Eeyore)
je hebt een aantal goede vrienden in de buurt, een beer (met heel veel eigen verhalen/films), een varken (met een eigen film), 2 kangaroes (jawel KANGAroes), een konijn, een uil, een teigetje (ook met een eigen film) en een mensen kind. Dan zou je denken dat je het toch nog redelijk voor elkaar hebt.
Maar stel nou, dat je van nature een beetje een depressieve ezel bent. Een beetje gloomy, wat neerslachtig. Hoe verdrietig moet je dan zijn, als er een film komt, die voornamelijk om jou draait, nou ja eigenlijk over je staart, die niet langer bij jou is, maar waarschijnlijk een ander, plezieriger plekje heeft gevonden, en die film wordt genoemd naar één van je vrienden en niet naar jou. Dan is het toch niet zo verwonderlijk dat je een beetje sip wordt, een beetje gloomy, een beetje depressief
Eeyore heeft zo zijn eigen gedachten:
'En hoe gaat het met jou?'
vroeg Winnie the Pooh.
Eeyore schudde heftig met
zijn kop. 'Niet zo erg hoe,'
zei hij, 'ik voel me al een
tijd niet helemaal hoe.'
Als je je al een poos 'niet
erg hoe' voelt, kan het geen
kwaad om achterom te kijken.
Misschien is je staart wel zoek.
Als je staart zoek is, heb
je het volste recht te tobben.
Wat weg is is weg
...
hoe je het ook bekijkt
dinsdag 4 oktober 2011
de Kruidhof
Van het weekend weer heerlijk als vanouds met Mark en Roelien op stap geweest. Dit keer naar de Kruidhof in Buitenpost. Mooi, gezellig en als afsluiter lekker uit eten in Leeuwarden.
zaterdag 1 oktober 2011
vrijdag 23 september 2011
23 september 2011
13 jaar geleden, nam Bart me voor het eerst mee naar huis. 13 jaar geleden leerde ik Ruud kennen.
Ik reisde dat jaar heel wat keren op en neer, eerst tussen Groningen en Leeuwarden, maar later ook tussen Swifterbant en Leeuwarden. En als ik dan ’s morgens vroeg mijn bed uit moest omdat ik op tijd in Leeuwarden moest verschijnen, stond er vaak een gevulde broodtrommel voor me klaar. Ruud had dan niet alleen voor zichzelf, maar ook voor mij de lunch klaar gemaakt. Een boterham met gebakken ei.
Nadat Bart en ik ruim een jaar uit elkaar zijn geweest, kwam ik vlak voor de bruiloft van Marcel en Sigrid weer bij Bart in beeld. En dus ook weer bij Ruud in huis. Dat ik daar ruim een jaar niet was geweest, maakte niet uit. Ik werd opnieuw met open armen ontvangen.
Ik weet nog, dat Ruud me op de avond van 29 maart 2003 belde. “Dag tante Carola”, hoorde ik. Dat was Ruud zijn manier om me te vertellen dat Sigrid was bevallen en dat ik een nieuw neefje had. Sig werd voor het eerst moeder, Ruud voor het eerst opa, Bart voor het eerst oom; en ik voor het eerst tante. Dat was een bijzondere avond.
Ik heb vele leuke herinneringen aan de afgelopen 13 jaar. Uit eten met de familie op de princes Maxima en in de Haven van Harderwijk, de eerste keer nadat ik in mijn rijbewijs had, dat ik in de Peugeot mocht rijden van Ruud, Kerstmis, verjaardagen, een bezoekje aan Cor in Beverwijk, we hebben van alles meegemaakt.
Het jaar dat Ruud in Beetsterzwaag woonde, hielp hij me toen Bart aan de andere kant van de wereld zat en het water bij ons in huis langs de muren liep en zijn we op de camping komen vliegeren.
4 jaar geleden, was ik samen met Sigrid getuige voor Ruud toen hij met Dineke trouwde. En in voorbereiding op hun huwelijk, heb ik van zijn broers een hoop geleerd over Ruud en zijn streken.
Zomaar een paar herinneringen uit de afgelopen 13 jaar. Ruud en ik waren het niet over alles met elkaar eens, en dat leverde ook wel eens minder leuke momenten op. Maar nu de tijd is gekomen, dat we ineens echt afscheid moeten nemen, blijven vooral de mooie en herinneringen achter.
13 jaar lang heb ik deel van zijn leven uit mogen maken maar vandaag nemen we afscheid.
Ruud, rust zacht, we zullen je nooit vergeten!
Ik reisde dat jaar heel wat keren op en neer, eerst tussen Groningen en Leeuwarden, maar later ook tussen Swifterbant en Leeuwarden. En als ik dan ’s morgens vroeg mijn bed uit moest omdat ik op tijd in Leeuwarden moest verschijnen, stond er vaak een gevulde broodtrommel voor me klaar. Ruud had dan niet alleen voor zichzelf, maar ook voor mij de lunch klaar gemaakt. Een boterham met gebakken ei.
Nadat Bart en ik ruim een jaar uit elkaar zijn geweest, kwam ik vlak voor de bruiloft van Marcel en Sigrid weer bij Bart in beeld. En dus ook weer bij Ruud in huis. Dat ik daar ruim een jaar niet was geweest, maakte niet uit. Ik werd opnieuw met open armen ontvangen.
Ik weet nog, dat Ruud me op de avond van 29 maart 2003 belde. “Dag tante Carola”, hoorde ik. Dat was Ruud zijn manier om me te vertellen dat Sigrid was bevallen en dat ik een nieuw neefje had. Sig werd voor het eerst moeder, Ruud voor het eerst opa, Bart voor het eerst oom; en ik voor het eerst tante. Dat was een bijzondere avond.
Ik heb vele leuke herinneringen aan de afgelopen 13 jaar. Uit eten met de familie op de princes Maxima en in de Haven van Harderwijk, de eerste keer nadat ik in mijn rijbewijs had, dat ik in de Peugeot mocht rijden van Ruud, Kerstmis, verjaardagen, een bezoekje aan Cor in Beverwijk, we hebben van alles meegemaakt.
Het jaar dat Ruud in Beetsterzwaag woonde, hielp hij me toen Bart aan de andere kant van de wereld zat en het water bij ons in huis langs de muren liep en zijn we op de camping komen vliegeren.
4 jaar geleden, was ik samen met Sigrid getuige voor Ruud toen hij met Dineke trouwde. En in voorbereiding op hun huwelijk, heb ik van zijn broers een hoop geleerd over Ruud en zijn streken.
Zomaar een paar herinneringen uit de afgelopen 13 jaar. Ruud en ik waren het niet over alles met elkaar eens, en dat leverde ook wel eens minder leuke momenten op. Maar nu de tijd is gekomen, dat we ineens echt afscheid moeten nemen, blijven vooral de mooie en herinneringen achter.
13 jaar lang heb ik deel van zijn leven uit mogen maken maar vandaag nemen we afscheid.
Ruud, rust zacht, we zullen je nooit vergeten!
donderdag 8 september 2011
mixed emotions
Ik geloof dat de koorts nu toch echt mijn brein heeft bereikt.
Ik word constant heen en weer geslingerd tussen een scala aan gedachten, emoties en dromen.
Ik heb het zweet dik op de kop staan, maar lig te rillen van de kou in een flanellen pyjama onder een 2-persoons dekbed. Ik droom van alles wat je maar bedenken kunt, kan geen woorden vinden voor mijn gedachten. Ik zit met dikke tranen op mijn wangen te kijken naar GTST (oke oke, dat komt ook doordat het personage van Rosa is overleden), ik zwijmel heerlijk weg bij The Proposal, ik heb honger, maar als ik wat eet, is er niets dat zo lekker smaakt als het zou moeten doen. Ik kan niet verzinnen welk van de stapel ongelezen boeken ik moet gaan lezen of hoe ik mijn dag door moet komen zonder de hele dag te slapen zodat ik 's nachts niet wakker lig.
Freddy (Mercury) had gelijk. I'm going slightly mad!
donderdag 18 augustus 2011
De wereld blijft me verbazen
3 weken geleden werd mijn schoonvader opgenomen in het ziekenhuis. Naar we dachten omdat hij verstopte darmen had. Dat was ook zo, maar dat was niet iets waar de doktoren zich erg druk om maakte. Hij had meerdere klachten en er volgde verschillende onderzoeken. Beenmergpunctie, Bronchoscopie, etc. Geen fijne dingen dus. En daarna kun je niets anders doen dan nog wat langer wachten. Op de uitslagen, op wat komen gaat.
Afgelopen zaterdag ben ik in het ziekenhuis geweest. Aangezien mijn schoonvader weinig lucht kreeg en moeite had met praten, heb ik toch besloten Bart te bellen om naar huis te komen. Niet omdat de toestand kritiek was, maar wat nou als die beste man het nog benauwder zou krijgen of helemaal niet meer zou kunnen praten.
Zondag is Bart thuis gekomen. Bij zijn vader langs geweest en daarna naar huis gekomen. Dinsdag zou er een gesprek zijn met de arts, dus zolang zou Bart ook nog thuis blijven. Dinsdag is Bart naar t hoge noorden geweest, maar helaas, geen gesprek met de arts. Woensdag zouden ze meer weten. Aan het eind van de middag was er een afspraak met de dokter. Bart heeft besloten om toch maar een dag langer thuis te blijven en is woensdag wederom naar Groningen geweest.
Nog steeds waren niet alle uitslagen binnen, maar voor zover ze konden zien, was het of longkanker, of lymfeklierkanker. Beide niet echt goed nieuws natuurlijk, maar de kans op genezing was bij lymfeklierkanker nog wel aanwezig.
Vandaag is Bart weer vertrokken. De laatste dagen van zijn torn volmaken. En vandaag kwam ook de definitieve uitslag. Mijn schoonvader heeft een agressieve vorm van longkanker. Chemo is wel mogelijk, maar zal niet leiden tot genezing. Het is aan mijn schoonvader de keuze of hij dat wel of niet wil. Morgen zal hij een gesprek hebben met de longarts over hoe nu verder.
Bart zit aan boord. Hij mag de komende dagen gaan slopen. En ik denk dat hij daar wel blij mee is. Bart is er heel nuchter onder, maar even lomp dingen slopen en in elkaar beuken, zal vast opluchten.
Het is apart om te zien, hoe de mensen om me heen op dit nieuws reageren. De een is heel nuchter, de ander houdt hoop, weer een ander weet niet wat te doen. En ik? Het verbaasd met niet, het raakt me wel degelijk, mijn gevoel en mijn gedachten doen maar wat, maar de logica ontgaat met zo af en toe. Ik wil er zijn voor Bart. Dat vind ik het belangrijkst. Daarna zien we wel weer verder.
De wereld blijft me verbazen.
Afgelopen zaterdag ben ik in het ziekenhuis geweest. Aangezien mijn schoonvader weinig lucht kreeg en moeite had met praten, heb ik toch besloten Bart te bellen om naar huis te komen. Niet omdat de toestand kritiek was, maar wat nou als die beste man het nog benauwder zou krijgen of helemaal niet meer zou kunnen praten.
Zondag is Bart thuis gekomen. Bij zijn vader langs geweest en daarna naar huis gekomen. Dinsdag zou er een gesprek zijn met de arts, dus zolang zou Bart ook nog thuis blijven. Dinsdag is Bart naar t hoge noorden geweest, maar helaas, geen gesprek met de arts. Woensdag zouden ze meer weten. Aan het eind van de middag was er een afspraak met de dokter. Bart heeft besloten om toch maar een dag langer thuis te blijven en is woensdag wederom naar Groningen geweest.
Nog steeds waren niet alle uitslagen binnen, maar voor zover ze konden zien, was het of longkanker, of lymfeklierkanker. Beide niet echt goed nieuws natuurlijk, maar de kans op genezing was bij lymfeklierkanker nog wel aanwezig.
Vandaag is Bart weer vertrokken. De laatste dagen van zijn torn volmaken. En vandaag kwam ook de definitieve uitslag. Mijn schoonvader heeft een agressieve vorm van longkanker. Chemo is wel mogelijk, maar zal niet leiden tot genezing. Het is aan mijn schoonvader de keuze of hij dat wel of niet wil. Morgen zal hij een gesprek hebben met de longarts over hoe nu verder.
Bart zit aan boord. Hij mag de komende dagen gaan slopen. En ik denk dat hij daar wel blij mee is. Bart is er heel nuchter onder, maar even lomp dingen slopen en in elkaar beuken, zal vast opluchten.
Het is apart om te zien, hoe de mensen om me heen op dit nieuws reageren. De een is heel nuchter, de ander houdt hoop, weer een ander weet niet wat te doen. En ik? Het verbaasd met niet, het raakt me wel degelijk, mijn gevoel en mijn gedachten doen maar wat, maar de logica ontgaat met zo af en toe. Ik wil er zijn voor Bart. Dat vind ik het belangrijkst. Daarna zien we wel weer verder.
De wereld blijft me verbazen.
woensdag 10 augustus 2011
De uitzondering maakt de regel
Gek is dat. Vroeger woonde ik (1)op een pleintje met veel kinderen. Bij mij in het blok, we noemen het even blok A, woonde een jongen van dezelfde leeftijd (2). Onze ouders waren bevriend en dus wij ook. In het blok aan de linkerkant, blok B, woonde voor mijn gevoel eerst niemand. Later kwam er een gezin wonen met 3 kinderen. 2 meiden en een jongen (3). In blok C tegenover ons, woonde een gezin met 3 kinderen (4), 2 Jongens en een meisje en er woonde een gezin met 2 kinderen, een jongen en een meisje(5). In blok D aan de rechterkant woonde mijn beste vriendin met haar ouders en haar broertje (6) en nog een gezin met een meisje van onze leeftijd en een jonger broertje (7).
Veel kinderen dus om mee te spelen. En dat hebben we ook gedaan, want wij hadden een speeltuin op het pleintje. Inmiddels zijn we ruim 25 jaar verder. We hebben allemaal ons eigen leven. Maar er is wel een hoop veranderd. Ik (1) woonde nog op het pleintje, toen mijn vader overleed. En een paar jaar later zijn mama en ik verhuisd. Weg van het pleintje.
De jongen uit blok A (2), woont er nog steeds, met zijn moeder. Zijn vader niet, want zijn ouders wonen niet meer samen. Ze hebben tegenwoordig een LAT relatie omdat dat voor hun nou eenmaal beter werkt.
In blok B woont niemand meer. Familie (3) is verhuisd naar de woning van familie (5) in het blok tegenover ons.
In blok C woont de jongste zoon van Familie (4) nog steeds in hetzelfde huis. Zijn oudste broer en zijn zus wonen op zich zelf. Zijn vader en moeder zijn al jaren gescheiden. Zijn vader hoort nu bij gezin (5). Zijn moeder is helaas vorig jaar overleden.
Familie (5) is als eerste van het plein vertrokken. Ze zijn verhuisd naar een plek hier ver vandaan, nadat de ouders gescheiden waren, en pas sinds kort heb ik het meisje van dit gezin weer op Facebook gevonden. Familie (3) woont nu in hun huis. Dat wil zeggen; Alle drie de kinderen zijn de deur uit. De ouders waren nog wel bij elkaar, maar de vader is vorige week overleden.
En ook in blok D is een hoop veranderd. De ouders van mijn beste vriendin(6), wonen nog steeds in hetzelfde huis en zijn nog steeds getrouwd. Mijn vriendin een haar broertje wonen allang op zich zelf en er zijn inmiddels al 2 kleinkinderen. Bij familie (7) is het wat anders gelopen. 3 jaar geleden overleed heel plotseling de moeder van het gezin. Zomaar. 2 jaar daarna overleed ook heel plots de vader van het gezin. Ook zomaar. De zoon woont nog in het huis van zijn ouders, de dochter woont al enige tijd op zich zelf en is getrouwd.
7 gezinnen met kinderen, mooi verdeeld over 4 blokken. Zowel gezinnen met maar 1 kind, als gezinnen met 2 of 3 kinderen. Alle kinderen zijn er nog. Maar alleen het gezin van mijn beste vriendin is nog compleet. Een compleet gezin, vader, moeder, 2 kinderen en een hond. Een doorsnee gezin, dat zou de standaard moeten zijn. Toch zijn ze de uitzondering bij ons op het plein. Gek he?! Ik hoop dat ze nog heel lang die uitzondering zullen blijven.
Veel kinderen dus om mee te spelen. En dat hebben we ook gedaan, want wij hadden een speeltuin op het pleintje. Inmiddels zijn we ruim 25 jaar verder. We hebben allemaal ons eigen leven. Maar er is wel een hoop veranderd. Ik (1) woonde nog op het pleintje, toen mijn vader overleed. En een paar jaar later zijn mama en ik verhuisd. Weg van het pleintje.
De jongen uit blok A (2), woont er nog steeds, met zijn moeder. Zijn vader niet, want zijn ouders wonen niet meer samen. Ze hebben tegenwoordig een LAT relatie omdat dat voor hun nou eenmaal beter werkt.
In blok B woont niemand meer. Familie (3) is verhuisd naar de woning van familie (5) in het blok tegenover ons.
In blok C woont de jongste zoon van Familie (4) nog steeds in hetzelfde huis. Zijn oudste broer en zijn zus wonen op zich zelf. Zijn vader en moeder zijn al jaren gescheiden. Zijn vader hoort nu bij gezin (5). Zijn moeder is helaas vorig jaar overleden.
Familie (5) is als eerste van het plein vertrokken. Ze zijn verhuisd naar een plek hier ver vandaan, nadat de ouders gescheiden waren, en pas sinds kort heb ik het meisje van dit gezin weer op Facebook gevonden. Familie (3) woont nu in hun huis. Dat wil zeggen; Alle drie de kinderen zijn de deur uit. De ouders waren nog wel bij elkaar, maar de vader is vorige week overleden.
En ook in blok D is een hoop veranderd. De ouders van mijn beste vriendin(6), wonen nog steeds in hetzelfde huis en zijn nog steeds getrouwd. Mijn vriendin een haar broertje wonen allang op zich zelf en er zijn inmiddels al 2 kleinkinderen. Bij familie (7) is het wat anders gelopen. 3 jaar geleden overleed heel plotseling de moeder van het gezin. Zomaar. 2 jaar daarna overleed ook heel plots de vader van het gezin. Ook zomaar. De zoon woont nog in het huis van zijn ouders, de dochter woont al enige tijd op zich zelf en is getrouwd.
7 gezinnen met kinderen, mooi verdeeld over 4 blokken. Zowel gezinnen met maar 1 kind, als gezinnen met 2 of 3 kinderen. Alle kinderen zijn er nog. Maar alleen het gezin van mijn beste vriendin is nog compleet. Een compleet gezin, vader, moeder, 2 kinderen en een hond. Een doorsnee gezin, dat zou de standaard moeten zijn. Toch zijn ze de uitzondering bij ons op het plein. Gek he?! Ik hoop dat ze nog heel lang die uitzondering zullen blijven.
maandag 25 juli 2011
Bedankt en Tot ziens
Vorige week heb ik op mijn werk de ANWB gebeld. Ik had een lekke band.
Een vriendelijk man kwam langs, verwisselde mijn band en klaar is Kees.
In de pauze naar Kwik Fit zodat ik niet met een thuiskomertje naar huis hoefde, maar met een gewone nieuwe band.
Vandaag zou ik na het werk naar huis gaan. Maar wat de auto ook deed, starten deed hij niet.
Dus ik had mezelf er al van beschuldigd licht te laten branden, maar dat was niet zo, de lampen waren uit, ze konden nog wel aan, net als de radio. Dus het was ook geen lege accu. Maar starten deed hij niet.
De ANWB maar weer gebeld. Een uur in de auto zitten wachten (mijn boek uitgelezen) en daar was dezelfde vriendelijke meneer weer. Hij heeft de auto weer aan de praat gekregen en denkt dat het relais van de startmotor niet goed meer is. De auto ook vooral niet uit zetten, dan start hij weer niet. Zo gezegd zo gedaan. Netjes naar huis gereden en de auto achter geparkeerd.
Morgen komt Bart weer thuis. Goed nieuws voor hem, hij mag gelijk weer gaan sleutelen.
Daar wordt hij vast blij van.
Een vriendelijk man kwam langs, verwisselde mijn band en klaar is Kees.
In de pauze naar Kwik Fit zodat ik niet met een thuiskomertje naar huis hoefde, maar met een gewone nieuwe band.
Vandaag zou ik na het werk naar huis gaan. Maar wat de auto ook deed, starten deed hij niet.
Dus ik had mezelf er al van beschuldigd licht te laten branden, maar dat was niet zo, de lampen waren uit, ze konden nog wel aan, net als de radio. Dus het was ook geen lege accu. Maar starten deed hij niet.
De ANWB maar weer gebeld. Een uur in de auto zitten wachten (mijn boek uitgelezen) en daar was dezelfde vriendelijke meneer weer. Hij heeft de auto weer aan de praat gekregen en denkt dat het relais van de startmotor niet goed meer is. De auto ook vooral niet uit zetten, dan start hij weer niet. Zo gezegd zo gedaan. Netjes naar huis gereden en de auto achter geparkeerd.
Morgen komt Bart weer thuis. Goed nieuws voor hem, hij mag gelijk weer gaan sleutelen.
Daar wordt hij vast blij van.
zondag 17 juli 2011
Petticoat
Gisteravond werden mijn schoonzusje en ik verrast door mijn schoonmoeder. Ze had kaartjes gekocht voor Petticoat en daar zijn we gezellig met zijn 3-en naar toe geweest. Eerst 's morgens even naar het afzwemmen van Nick en hij is nu de trotse eigenaar van zijn B-diploma.
's middags lekker rustig aan gedaan en om 19.00 richting Groningen. Het was een erg leuke voorstelling, vrolijk, met enige diepgang en erg goed gespeeld door Chantal Janzen en alle anderen. Het verschil tussen het (noord) oosten en het westen van het land kwam duidelijk naar voren. Natuurlijk allemaal wat aangedikt voor de show, maar als je er over na denkt, is er nog steeds een wereld van verschil tussen beide zijde van het land. En dat terwijl er toch maar een relatief kleine afstand tussen zit.
Best apart dat de streek waar je vandaan komt, zo bepalend kan zijn voor wat je in je leven gaat doen en hoe je je leven leeft. Uitzonderingen natuurlijk daar gelaten.
's middags lekker rustig aan gedaan en om 19.00 richting Groningen. Het was een erg leuke voorstelling, vrolijk, met enige diepgang en erg goed gespeeld door Chantal Janzen en alle anderen. Het verschil tussen het (noord) oosten en het westen van het land kwam duidelijk naar voren. Natuurlijk allemaal wat aangedikt voor de show, maar als je er over na denkt, is er nog steeds een wereld van verschil tussen beide zijde van het land. En dat terwijl er toch maar een relatief kleine afstand tussen zit.
Best apart dat de streek waar je vandaan komt, zo bepalend kan zijn voor wat je in je leven gaat doen en hoe je je leven leeft. Uitzonderingen natuurlijk daar gelaten.
maandag 20 juni 2011
Paris
Stad van de liefde, mooie gebouwen, leuke terrasjes, romantiek, een smeltkroes aan mensen, Parijs heeft het allemaal en meer. En erg belangrijk, Parijs brengt mij Mandy. Afgelopen weekend heb ik er weer even van mogen genieten, samen met Aly vertrok ik vrijdag per vliegtuig naar Parijs. de avond en nacht hebben we bij Manndy doorgebracht. Even weer gezellig samen wat drinken, even bijkletsen en haar huis opnieuw bewonderen na de verbouwing. En het is erg mooi geworden.
Zaterdag zijn Aly en ik de stad in geweest. Lekker rondgewandeld, in de l'open tour bus rondgereden, af en toe wat gedronken of gegeten tussendoor en heerlijk genoten. We zijn naar het museum van Rodin geweest. Erg mooi, alleen erg jammer dat ze het pand zelf zo ontzettend verwaarlozen, want dat is minstens zo de moeite waard.
Zondag nog lekker met Mandy en Aly op stap geweest, langs de Sacre Coeur, Place du Tertre en daarna was het weer tijd om richting station en het vliegveld te gaan. Mama heeft ons op Schiphol opgehaald en Erwin stond hier thuis zijn dame al weer op te wachten. Het was een heerlijk weekend, vol mooie dingen, lieve mensen en het heeft me vele mooie herinneringen meegegeven om nog lang van na te genieten
donderdag 19 mei 2011
Ketel
Oud
Hoewel het al weer bijna tijd is om de kachel uit te zetten, ben ik blij met mijn kachel. HEEL blij.
Als je wel eens bij mij thuis geweest bent, heb je waarschijnlijk onze oude ketel wel eens gehoord. Soms is het net alsof hij opstijgt. Maar, dat probleem is inmiddels verholpen. We hebben een nieuwe!!!!! En stil dat ie is..... en echt een verbetering voor de douche.....en hij geeft licht bij zonsondergang :)
Nieuw
maandag 9 mei 2011
Time flies when you're having fun
Er is weer een hoop gaande in mijn leventje. De lente is mijn leven binnengedenderd en heeft gelijk al mijn tijd opgeslokt. De leuke uitjes beginnen weer en al mijn vrije momenten vullen zich gestaag. En ik geniet er dan ook vol op van. Spontane feestjes, lekker een weekendje met mama naar Den Haag, een dagje met Bart op stap om auto’s te kijken, heerlijk genieten van een spontaan etentje met vrienden, een plots opkomende bbq, een weekendje Parijs in het vooruitzicht en bloembakken die zich vullen met mooie fleurige plantjes. Moeder natuur werkt goed mee aan mijn opperbeste stemming en dat maakt het allemaal nog extra leuk.
Vandaag had moeder natuur andere plannen. Om 8 uur vanochtend zou ik mijn was buiten hangen, maar er vielen dikke druppels uit de lucht. Daar wordt de was niet heel veel droger van. Dus was nog maar niet opgehangen en richting Heerenveen gereden. Vanavond alleen thuis omdat Bart naar Sappemeer is, dus in huis ook maar weer eens wat doen. De ramen lappen en even stofzuigen en de was opruimen. Moet lukken, maar natuurlijk ook niet vergeten om met een bak thee lekker op de bank te kruipen voor Grey’s Anatomy. Wat een vervelend vooruitzicht….
Vandaag had moeder natuur andere plannen. Om 8 uur vanochtend zou ik mijn was buiten hangen, maar er vielen dikke druppels uit de lucht. Daar wordt de was niet heel veel droger van. Dus was nog maar niet opgehangen en richting Heerenveen gereden. Vanavond alleen thuis omdat Bart naar Sappemeer is, dus in huis ook maar weer eens wat doen. De ramen lappen en even stofzuigen en de was opruimen. Moet lukken, maar natuurlijk ook niet vergeten om met een bak thee lekker op de bank te kruipen voor Grey’s Anatomy. Wat een vervelend vooruitzicht….
donderdag 21 april 2011
Liefde is.... het mooiste dat er is
Hoe mooi is het als mensen elkaar vinden. In een tijd dat het nieuws bol staat van het slechte nieuws, van oorlogen, onrust, rellen, schietpartijen en moorden. In tijden dat mensen te kampen hebben met financiele crisissen, natuurrampen en reorganisaties. Hoe mooi is het dan, dat mensen iemand vinden, waar ze gelukkig mee zijn, waar ze liefde, warmte en geluk vinden.
Hoe jammer is het, dat je je geluk verbergt omdat je niet weet wat anderen er van denken, wat anderen er van zullen zeggen, wat anderen er van vinden. Als je iemand hebt gevonden, bij wie je liefde vindt, bij wie je geluk, geborgenheid en warmte vindt, geniet er dan van. Het komt je toe. Leef er naar en vier je eigen geluk! Er is al ellende genoeg in de wereld.
woensdag 20 april 2011
lente
Wat is er nou lekkerder dan om 's avonds tot een uur of 20.00 buiten aan mijn tuintafel te zitten. Laptopje op tafel en uitzicht op een geweldige zonsondergang. Heerlijk toch. Ik had er zelf niet aan gedacht, maar gelukkig hielp een lieve collega mij aan het idee. Dus gelijk maar even uitgevoerd. Morgen maar weer. Nu de zon onders is, en de wind wakker is, toch maar weer naar binnen. MAAR... ik ga het zeker vaker doen
dinsdag 19 april 2011
Hoera
Mijn tuintje komt weer tot leven. Heerlijk. En als ik dan thuiswerk, kan ik er extra van genieten. Als ik het raam uit kijk, kijk ik zo mijn tuintje in
zondag 3 april 2011
Muziek
Er zijn zoveel liedjes die een bepaald gevoel bij me oproepen. Liedjes met een herinnering, liedjes uit films, liedjes met mooie teksten. Muziek doet een hoop met me. Veel liedjes doen me ook herinneren aan sommige mensen. Gewoon omdat ik het nummer met hun gehoord heb of iets heb meegemaakt waar een liedje bij voor kwam. En veel muziek doet me terug denken aan een bepaalde tijd/periode. Liedjes maken een hoop gevoel los. En soms slaat het helemaal nergens op. Dat wil zeggen, de combi van het liedje, met de persoon waar ik dan aan denk. Maar soms is het ook gewoon heel erg leuk. Ik zal een een voorbeeld geven. Bij I believe I can fly kan ik iedere keer dat ik het hoor, wel zo in tranen uitbarsten. Waarom? Geen idee, dat maakt het liedje bij me los. Ik heb zelfs SpaceJam nog nooit gezien, maar toch doet het wat met me. Er zijn veel mensen, veel herinneringen en veel gebeurtenissen die ik in liedjes kan onderbrengen. Benieuwd? Kijk maar of je naam er bij staat en welk liedje er bij hoort. Veel luister plezier!
Bart, Michel, Ilse, Paul, Rody, Mandy, Andre, Marianne, Suzan, Sicco, Eibert, Sabine, mama, papa, opa, Gido, Laurenca, Andre N, Rafael, Liliana en Jan, Mexico, Saltillo, Esteban, Lijda, Marktplaats, Sigrid, Jeroen, Arjan, Marijke en Janine, ach, zo kan ik nog wel uren doorgaan. Weet je wat, ik ga lekker muziek luisteren.......
zaterdag 2 april 2011
April doet wat ie wil
En ik ook. Nadat ik in 2010 menig maal met mijn ziel onder de arm heb gelopen, mezelf diverse malen behoorlijk in de weg heb gezeten en me constant bezighield met de buitenwereld, ben ik nu in april 2011 beland. Zomaar. Niets voor hoeven doen. Ik had wel degelijk een goed voornemen voor 2011: me niet zo druk maken om de rest van de wereld, niet piekeren, maar genieten. En ik moet zeggen; tot nog toe gaat het me goed af. Ik doe de dingen die ik leuk vind om te doen, doe soms ook gewoon lekker helemaal niets en geniet van de leuke en mooie momenten. Lekker op de bank hangen en kroelen met Hauke, gewoon even een uurtje niets doen om dat ene boek uit te kunnen lezen, op het werk lekker mijn gang gaan en me niet te druk maken om alle nieuwe beslissingen die worden genomen, op stap met Bart en/of vrienden als ik daar zin in heb, lekker van de eerste warme zonnestralen genieten. Het gaat goed! Tuurlijk maak ik me best nog wel zorgen om vrienden met wie het niet goed gaat. En ik hoop ook oprecht dat ook hun situatie verbetert en ze zich snel weer beter zullen voelen, maar piekeren over wat anderen denken en doen, laat ik zo veel mogelijk achterwege. April is begonnen, de lente staat voor de deur. Ik heb zoals gewoonlijk nog 100.000 dingen te doen. Maar ik ben er klaar voor. Ik ben gelukkig!
zondag 6 maart 2011
Gewoon en lekker weekend
Een heerlijk druk weekend dat al op vrijdag begon. Eerst naar het locatiefeest van Essent en daarna door naar Lelystad naar Boudewijn de Groot
Zaterdag naar Emmeloord, naar Meppel naar Pia Douwes als Maria Callas, daarna na de verjaardag van Rene. 
Zaterdag naar Emmeloord, naar Meppel naar Pia Douwes als Maria Callas, daarna na de verjaardag van Rene. Zondag eerst naar Kornwerderzand en daarna herinneringen ophalen van Bart in Harlingen.
zaterdag 26 februari 2011
Fototijd
Eindelijk heb ik de rust gevonden om eens met wat van mijn foto's aan de slag te gaan. Leuk natuurlijk als je ze maakt, maar als je er verder niets mee doet, raken er een hoop in vergetelheid. Vandaag maar eens aan de gang gegaan met de foto's die ik heb gemaakt toen Liliana en Chio hier waren in december.
We zijn ook naar de Orchideeënhoeve geweest en daar kun je altijd mooie plaatjes schieten.
maandag 14 februari 2011
Heerlijke zomerdagen
Ik kijk er al weer helemaal naar uit, van die heerlijke zomerdagen. Gewoon lekker er op uit en genieten van alles wat je tegen komt. De avonden weer lekker lang en 's avonds heerlijk genieten in de tuin. Ik hoop dit jaar wat vaker tijd te hebben om gewoon lekker buiten in de tuin te genieten, van een vuurtje, een kopje thee, goed gezelschap. Heerlijk.
Deze foto's zijn nog van een uitstapje naar Amsterdam afgelopen augustus.
woensdag 2 februari 2011
Water
Ik word er gek van!!!! Een nare herinnering in het verleden - die waarbij ik een waterval langs mijn kamer muur had en die er voor zorgde dat ik 3 maanden zonder plafond in de woonkamer zet - zorgt er voor dat ik nog zeer geregeld bij een regenbui me afvraag of het niet ergens in huis lekt. Ik word er 's nachts soms nog steeds wakker van.
Eergisteren kwam ik thuis in een natte bijkeuken. Een hele grote plas water scheidde mij van de keuken en de rest van het huis. De boel droog gemaakt met een paar handdoeken en gekeken waar het vandaan kwam. De oorzaak leek eenvoudig gevonden. De kachelpijp sluit niet helemaal lekker aan bij de gevel, dus daar drupt een beetje water naar beneden. Bart was er al eens mee bezig geweest, maar kennelijk was het probleem nog niet helemaal verholpen. Wat ik wel enigzins vreemd vond, was de mate van druppen en de hoeveelheid water die op de grond lag. Kwam niet helemaal overeen in mijn gedachte. Vorige week heb ik de kachel bijgevuld en ik kon me toch niet voorstellen dat hij gelijk al het water er weer uit zou gooien.
Gisteren met de kachelpijp gestoeid, maar 's middags wederom een enorme plas water. 's avonds weer gestoeid en vanochtend weer een plas water (nog net zo groot). Vanmiddag weer staan stoeien en vanavond weer diezelfde plas water. Ineens ving mijn oor een drup-drup op. Maar niet daar waar ik stond, bij de kachelpijp. Gezocht en gevonden! De kachelpijp was niet de oorzaak van mijn indoor zwembad.
Van de week zou ik de wasmachine aanzetten, maar er kwam geen water. Heel handig. Ik was na het bijvullen van de kachel vergeten de kraan weer open te draaien. Dus dat heb ik alsnog gedaan en mijn wasmachine kon weer vrolijk aan het werk.
Na het bijvullen van de kachel, heb ik de de wasmaschine weer aangesloten op de kraan, maaaarrr.... niet goed vast gedraaid..... Dus dat heeft gedurende een dag of 3 a 4 constant lopen druppen.
Als ik zo terugdenk, was er vast een reden voor dat ik de kraan nog niet open had gedraaid...DE WASMACHINE MOEST NOG AANGESLOTEN WORDEN!!!
Maargoed, ik ga mijn bijkeuken voor hopelijk de laatste keer droogdweilen en dan mijn bed in. Ik heb het wel weer gehad met al dat water.
Eergisteren kwam ik thuis in een natte bijkeuken. Een hele grote plas water scheidde mij van de keuken en de rest van het huis. De boel droog gemaakt met een paar handdoeken en gekeken waar het vandaan kwam. De oorzaak leek eenvoudig gevonden. De kachelpijp sluit niet helemaal lekker aan bij de gevel, dus daar drupt een beetje water naar beneden. Bart was er al eens mee bezig geweest, maar kennelijk was het probleem nog niet helemaal verholpen. Wat ik wel enigzins vreemd vond, was de mate van druppen en de hoeveelheid water die op de grond lag. Kwam niet helemaal overeen in mijn gedachte. Vorige week heb ik de kachel bijgevuld en ik kon me toch niet voorstellen dat hij gelijk al het water er weer uit zou gooien.
Gisteren met de kachelpijp gestoeid, maar 's middags wederom een enorme plas water. 's avonds weer gestoeid en vanochtend weer een plas water (nog net zo groot). Vanmiddag weer staan stoeien en vanavond weer diezelfde plas water. Ineens ving mijn oor een drup-drup op. Maar niet daar waar ik stond, bij de kachelpijp. Gezocht en gevonden! De kachelpijp was niet de oorzaak van mijn indoor zwembad.
Van de week zou ik de wasmachine aanzetten, maar er kwam geen water. Heel handig. Ik was na het bijvullen van de kachel vergeten de kraan weer open te draaien. Dus dat heb ik alsnog gedaan en mijn wasmachine kon weer vrolijk aan het werk.
Na het bijvullen van de kachel, heb ik de de wasmaschine weer aangesloten op de kraan, maaaarrr.... niet goed vast gedraaid..... Dus dat heeft gedurende een dag of 3 a 4 constant lopen druppen.
Als ik zo terugdenk, was er vast een reden voor dat ik de kraan nog niet open had gedraaid...DE WASMACHINE MOEST NOG AANGESLOTEN WORDEN!!!
Maargoed, ik ga mijn bijkeuken voor hopelijk de laatste keer droogdweilen en dan mijn bed in. Ik heb het wel weer gehad met al dat water.
dinsdag 25 januari 2011
zaterdag 8 januari 2011
Hoe kan het dat er niets gebeurd en eigenlijk toch ook zo ontzettend veel.
De dagen vliegen voorbij. Overdag op t werk gaat de tijd mooi vlot. Ik vind het werk leuk en ook de sfeer op de afdeling is erg goed. Ik heb nog steeds een hekel aan het vroege opstaan, maar ik ga iedere dag met plezier naar mijn werk. Er is steeds wel weer iets leuks om naar uit te kijken. Ik krijg allemaal leuke dingen te doen en dat bevalt me prima. "
Ik ben over het algemeen mooi op tijd thuis en heb dan nog even lekker de tijd om wat dingen te doen. En er zijn nog steeds genoeg dingen die liggen te wachten tot ze opgepakt worden. Maar dat komt allemaal vanzelf wel. De grote dingen, de kleinere dingen, ze komen vanzelf een keer aan de beurt. Maar ineens zijn we al weer mooi in januari 2011 beland. De 'winter'is in mijn hoofd al bijna weer voorbij en ik kijk nu al uit naar de mooie voorjaarsdagen waar iedereen zo gelukkig van wordt. Mijn tulpen die het hopelijk goed gaan doen, tijd voor mooie foto's en tijd om te vliegeren. Ik heb er al helemaal zin in.
Bart en ik zijn alweer 10 jaar bij elkaar. Time flies when you're having fun! En dat hebben we zeker. Drukke agenda's vol met leuke dingen, samen veel lol en ik heb al 10 jaar iemand om me heen waar ik heel gelukkig van wordt en die voor me zorgt en me aan het lachen maakt. Heerlijk! En dat het niet zo vanzelfsprekend is, daar ben ik al wel achter. In 2010/2011 zijn in mijn omgeving 5 stellen uit elkaar gegaan. Mensen die ook al tijden bij elkaar waren, maar kennelijk hadden ze niet het geluk dat ik heb. Ik hoop dat ze allemaal snel weer hun eigen padje vinden en mooie momenten tegemoet gaan.
Er staat in 2011 een hoop op de agenda, hij is nu al weer vol aan het lopen met allemaal leuke dingen en vol gezelligheid. Ik hou er wel van. Er gebeurd niet zo veel, maar er gebeurd zo veel!
De dagen vliegen voorbij. Overdag op t werk gaat de tijd mooi vlot. Ik vind het werk leuk en ook de sfeer op de afdeling is erg goed. Ik heb nog steeds een hekel aan het vroege opstaan, maar ik ga iedere dag met plezier naar mijn werk. Er is steeds wel weer iets leuks om naar uit te kijken. Ik krijg allemaal leuke dingen te doen en dat bevalt me prima. "
Ik ben over het algemeen mooi op tijd thuis en heb dan nog even lekker de tijd om wat dingen te doen. En er zijn nog steeds genoeg dingen die liggen te wachten tot ze opgepakt worden. Maar dat komt allemaal vanzelf wel. De grote dingen, de kleinere dingen, ze komen vanzelf een keer aan de beurt. Maar ineens zijn we al weer mooi in januari 2011 beland. De 'winter'is in mijn hoofd al bijna weer voorbij en ik kijk nu al uit naar de mooie voorjaarsdagen waar iedereen zo gelukkig van wordt. Mijn tulpen die het hopelijk goed gaan doen, tijd voor mooie foto's en tijd om te vliegeren. Ik heb er al helemaal zin in.
Bart en ik zijn alweer 10 jaar bij elkaar. Time flies when you're having fun! En dat hebben we zeker. Drukke agenda's vol met leuke dingen, samen veel lol en ik heb al 10 jaar iemand om me heen waar ik heel gelukkig van wordt en die voor me zorgt en me aan het lachen maakt. Heerlijk! En dat het niet zo vanzelfsprekend is, daar ben ik al wel achter. In 2010/2011 zijn in mijn omgeving 5 stellen uit elkaar gegaan. Mensen die ook al tijden bij elkaar waren, maar kennelijk hadden ze niet het geluk dat ik heb. Ik hoop dat ze allemaal snel weer hun eigen padje vinden en mooie momenten tegemoet gaan.
Er staat in 2011 een hoop op de agenda, hij is nu al weer vol aan het lopen met allemaal leuke dingen en vol gezelligheid. Ik hou er wel van. Er gebeurd niet zo veel, maar er gebeurd zo veel!
woensdag 5 januari 2011
zaterdag 1 januari 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)