Goede voornemens

Op 14 januari 2012 had ik een aantal goede voornemens:
http://carola-ontherun.blogspot.nl/2012/01/goede-voornemens.html

En zie hier, er is zelfs wat van terecht gekomen.
1. Mijn Mickey Mouse knuffel knopen. Daar ben ik druk mee bezig. Of hij dit jaar nog af komt? Dat denk ik niet, maar voor eind januari zeker wel.

2. Het familie fotoalbum afmaken ~ Dat is dan weer niet gebeurd. Het foto album van onze Amerika reis dan weer wel.

3. Mijn paddestoelen maken ~ Gelukt en niet alleen mijn paddestoel, maar ook egeltjes, herfstblaadjes, zwarte pieten en Sinterklaas

4. De stapel ongelezen boeken in mijn kast verkleinen ~ Absoluut gelukt. Ook een hoop boeken opgeruimd, dus zelf ruimte 'over' in de boekenkast

5. Mijn oude knuffels uitzoeken (weet iemand nog een goed doel dat ik daar blij mee kan maken? ~ Ook gelukt. Ze zijn allemaal weggegeven.

3 1/2 van de 5. Geen slechte score al zeg ik het zelf.
Binnenkort maar eens inventariseren wat er voor 2013 op de planning staat.

Plastic

Van de week had ik zomaar even een momentje de tijd om weer eens op mijn gemak rond te neuzen in alle blogs die ik volg. Even weer lezen hoe het met iedereen gaat en wat iedereen zoal bezig houdt. En ineens kwam ik uit op een blog over plastic. Dat we tegenwoordig overal maar plastic hebben.

Deze blog zette me aan het denken. Zeker, sinds we dit jaar ineens echt ons plastic moeten gaan scheidden omdat het rest afval nog maar 1x in de 4 weken wordt opgehaald. Wat ik overigens nog steeds belachelijk vind.

Maar waarom hebben en gebruiken we zo ontzettend veel plastic, terwijl we toch allemaal weten dat het helemaal niet goed is voor onze wereldbol. Een paar voorbeeldjes alleen al uit de keuken;

• boter om in te bakken en braden zit in een plastic fles. Vaak is het goedkoper om een pakje boter, in papier te kopen, dat scheelt weer plastic. Of een goed en gezond alternatief is olijfolie, uit een glazen fles en dus niet uit plastic.
• Het stoffer en blik is vaak van plastic, handig in elkaar te klikken en ik leuke kleurtjes, maar na verloop van tijd droogt het rubberen randje uit en als het klem zit, zit er geheid een barst in. En dat ouderwetse metalen blik en de houten veger, staat toch ook leuk in de keuken? En dit geldt ook voor o.a. de huisbezem en de ragebol.
• Onze aardappelschilmesjes en ander bestek heeft vaak een plastic handvat. Waarom? De houten handvatten doen het ook prima en gewoon RVS bestek is ook goed te gebruiken. En dit geldt dan natuurlijk ook voor de schaar en lucifers ipv een (wegwerp) aansteker, scheelt ook al weer.
• Een kopje thee is erg lekker, maar de waterkoker is van plastic en bovendien een ‘groot’ verbruiker in energie doordat hij heel snel het water moet verwarmen (dit geldt overigens ook voor de Senso en aanverwanten apparaten). En een fluitketel op het gas staat ook best gezellig. (verhoudingsgewijs is het gasverbruik voordeliger dan het elektriciteitsverbruik).
• In gezinnen met kleine kinderen worden volop plastic borden, bestek en bekers gebruikt. Ik weet dat ik zelf een stenen bordje en bakje had en gewoon metalen kinder bestek. Ook heel leuk en ik ben er ook groot mee geworden.
• En dan zijn er natuurlijk nog de vele verpakkingsmaterialen. Waarom zou ik een bloemkool kopen die in plastic zit? En ditzelfde geldt ook voor de andere kolen en de komkommer. Die zijn ook in de supermarkt vaak te krijgen zonder plastic. Als je gewend bent om je groete bij de groeteboer te halen of op de markt, zit het vaak in papier en niet in plastic. Ook de aardbeienbakjes zijn er in karton uitvoering ipv plastic.
• En alle plastic zakjes die we gebruiken en ook plastic tassen. Eén broodtrommel is genoeg, welliswaar van plastic, maar veel beter recyclebaar dan alle boterhamzakjes. En als je boodschappen gaat doen, kun je oude plastic zakken prima meenemen in plaats van een nieuwe mee naar huis te nemen (Dit geldt overigens ook als je kleding of andere artikelen gaat kopen) en de katoenen editie of boodschappentas doet het ook prima (en ziet er vaak nog leuker uit ook).

Kortom, alleen in de keuken kunnen we dus al een hoop plastic besparen. Ik ga het eens proberen. Kijken of het ook zo makkelijk is als het lijkt. (denk dat de waterkoker voor mij het moeilijkst gaat worden)

Loslaten

Van Dik Hout zingt: Laat het gaan, laat het vallen, laat het los. Maar daar heb ik nog al moeite mee. Maar ik weet nog niet wat ik het moeilijkst vind.

Soms moet je spullen loslaten. Dat is misschien nog wel het makkelijkst. Als het namelijk eenmaal in de kliko ligt en de vuilnisman is geweest, dan is het weg. En daar kun je dan ook niets meer aan veranderen. En het gevoel dat die spulletjes me brachten, dat blijft toch wel.

Soms moet je dromen los laten. Dat is niet zo moeilijk als ik eigenlijk al wel weet dat het inderdaad dromen zijn. Als het ideeën of doelen zijn, dan heb ik daar meer moeite mee. De droom om iets te bereiken laat ik niet zo maar los. En dat hoeft gelukkig ook niet altijd. Je moet doelen en dromen houden. Want als je die niet hebt, dan zou je een stukje uitdaging in je leven missen. Ik tenminste wel.

Soms moet je een bepaald gevoel loslaten. Dat vind ik dan weer wel erg moeilijk. Als ik ergens heel blij van word, en het gaat ineens over, dan mis ik het. En het gekke is, dat als ik ergens verdrietig van word, dan blijft het veel makkelijker hangen dan dat geluksgevoel. Het lukt me niet altijd om over dat vervelende gevoel heen te stappen. Om de knop om te zetten en verder te gaan.

En soms moet je mensen los laten. En dat vind ik misschien nog wel het aller moeilijkst. Het loslaten van mensen gaat vaak gepaard met minder leuke gevoelens, en zoals ik al zei, die blijven hangen.

Soms moet je mensen loslaten omdat het je te veel energie kost. Zo heb ik jaren geleden een keer een punt achter een vriendschap gezet omdat ik al moe werd bij het idee wat af te moeten spreken. Dat kan niet de bedoeling van vriendschap zijn. En al ben ik nog wel eens nieuwsgierig hoe het nu met ze gaat, ik mis ze niet in mijn leven.

Soms moet je mensen loslaten omdat het lot dat heeft bepaald. Het overlijden van een dierbare is nooit makkelijk. Het is pijnlijk, het brengt verdriet, maar ik heb geleerd dat het ook mooie herinneringen koestert en dat ik daar vaker aan denk, dan aan de grote leegte die achter is gebleven.

En soms moet je mensen loslaten gewoon omdat het moet. Niet omdat ik dat nou zo graag wil, maar omdat het nou eenmaal zo loopt. En die mensen mis ik misschien nog wel het meest. Je weet dat ze er zijn, maar toch zijn ze er niet. Ik mis ze, maar weet dat het soms even beter is om los te laten.

                                 Als je van iets (iemand) houdt, laat het dan los.
                    Als het (hij/zij) bij je terug komt, dan hoort het (hij/zij) bij je
                             Zo niet, dan heeft het (hij /zij) nooit bij je gehoord.

Zo liet ik ooit mijn vriendinnetje los, omdat ik haar vriendje niet mocht, maar ze kwam terug en ze is nog steeds mijn aller beste vriendinnetje. ( en dat vriendje is al lang verleden tijd)

Zo liet ik ooit Bart los, omdat we geen tijd hadden om er voor elkaar te zijn, maar hij kwam terug en we zijn nog steeds zo gelukkig samen.

Soms laat ik mensen los, en kan ik alleen maar hopen dat ze ooit terug komen.

soms doet het pijn tot op het bot

dat ik niet weet waar je bent

  dat ik niet weet of je bent

voor gister op de vlucht

  door vandaag teneergedrukt

  in morgen gevangen

je ging de wegen ver van hier

  ik de wegen in mijn hoofd

ze komen niet samen

want de wereld om ons heen

voegt zich niet naar onze wil

we mogen niet vragen

nee ik wil je nooit meer zien

  want als jij straks voor me staat

zijn we twee vreemden

maar als het waar is wat men zegt

  dat de diepste drang ons leidt dan zal ik komen

vraag niet om een terugkeer

  laat het gaan, laat het vallen, laat het los (VDH)

Loslaten, ik vind het moeilijk!

Lente

SOAP

Deze week was het in Nederland tijd voor de laatste aflevering van As the World Turns (ATWT? Alletim). Jaren lang heb ik gekeken en was ik op de hoogte van het wel en wee in Oakdale. Maar ik kon het ook rustig een tijdje niet zien. (Zelfs tot 11 maanden aan toe toen in ik Mexico zat). Maar nu het dan echt afgelopen is, vind ik dat best jammer. De laatste paar jaar opnieuw kijken op internet zie ik mezelf dan weer niet zo snel doen, maar de 1e afleveringen zou ik best nog eens wat van willen zien. Herhalingen hebben we genoeg, dus een herhaling van ATWT moet ook kunnen.

Maar de afgelopen 20 jaar heb ik wel meerdere soaps gekeken, die helaas ook van de buis zijn verdwenen. Zo keek ik met mama naar Santa Babelaar (Sta Barbara), Vrouwenvleugel, ik keek naar Onderweg naar Morgen, Goudkust, en de Draagmoeder (zie foto). Wat was dat een geweldige serie. Heeft een goed verhaal, duurde zo'n 160 afleveringen, was Braziliaans, maar wel erg mooi.

En natuurlijk zijn er ook de nodige series voorbij gekomen: Beverly Hills 90210 (ik was een Brandon fan, geen Dylan, en eigenlijk vond ik David het allerleukst (Brian Austin Green)), Midnight Caller (Goodnight America, whereever you are), In Mexico raakte ik verslingerd aan Dawson's Creek en keek ik graag naar Mi pequeña traviesa .

Maar het is denk ik als klein meisje al begonnen met Candy Candy.

Vandaag de dag kijk ik nog steeds series. Grey's Anatomy, JAG, GTST, The Bold & The Beautiful, Law & Order, NCIS ( love Abby) en Flashpoint (You have to put the gun down...).

Ik kom er denk ik ook nooit meer van af. Eén geluk, die laatste drie kijkt Bart met me mee

Nog 1 dag

Nog 1 dag en dan zit de werkweek er weer op. Ik moet zeggen, ik kan wel wat weekend gebruiken. Deze week 4x gaan sporten, 5 dagen werken. Ik zeg, kom maar op met de zaterdag.
Maandag moet ik weer naar de sportschool voor een weeg en meet moment. Ik ben erg benieuwd. Wat zou het resultaat zijn na 5 weken.

5 weken? Ik heb het idee dat ik al veel langer bezig ben. Maar nee, het is echt 5 weken.
Nou het zal mij benieuwen. De stand 5 weken geleden:

De start stand: 147.2 kilo
Vocht 35.2% (veel te laag)
Vet 52.4% (veel te hoog, moet tussen de 20-33% komen)
Orgaanvet: 15 (veel te hoog, moet 5 worden)

Reclame....Doe maar normaal

Aaahhh gek word ik er van.
Ik mag graag tv kijken. En tot nu toe ging het me ook redelijk goed af met de reclames. Ik weet wel dat ze er veel zijn en dat een film van 1 1/2 uur inmiddels 2 1/2 uur duurt puur vanwege de reclame, maar ok. Daar kan ik mee leven.

Wat ik alleen echt heeeeeeel irritant vind, is de taal van de reclame. Waarom moeten de reclames ineens in het Engels (of Fries) zijn??? Wat is er mis met gewoon een Nederlandse reclame? Zalando- This used to be my bedroom......, Profyle tirecentre, beter in benden...(banden)...., Tele2; een pratend schaap ok, maar een Engels sprekend schaap...kom op zeg. Alleen al door het kijken van deze reclame ben ik toe aan een Coca cola light break, I deserve it, so much has happened to me......

Ik wil de Nederlandse reclame terug. Veel leuker; 'Komt wel goed schatje', 'Ze zei meneer tegen me', 'Zeg maar nee, dan krijg je er twee', 'Boer worden, en schaatser', 'Foutje bedankt!'.

updateje

Pfff en zo ineens zijn er weer een paar weken om en krijg je berichtjes dat je te lang niet geblogd hebt....dus, bij deze even een update.

Bart is weer aan het werk, maar komt dinsdag ook al weer terug. Hij is dit keer maar een weekje weg. Nu alleen hopen dat er met de dooi niet te veel mist komt, dan kan hij tenminste vliegen.
En dan op naar The US of A. En als hij dan weer terug is, gaat hij mee naar de sportschool.

Ik vind het nog best lastig om 3x per week te gaan (ik heb gelukkig ook 1000 excuses om niet te gaan, want er is nog steeds een hoop te doen in en om huis), maar ik weet zeker dat het makkelijker is als Bart ook mee gaat. Hij doet zijn ding, ik het mijne, maar we gaan wel samen heen.

De afgelopen weken veel gesport. En als ik niet naar de sportschool kon (autopech of gladde wegen) heb ik thuis gebruik gemaakt van de Wii. Het enige vervelende is, dat ik op de weegschaal bijna niet afval. Dat kan allerlei redenen hebben, maar het is wel vervelend. Ik weet dat het vele sporten er ook voor zorgt dat ik meer spieren krijg terwijl ik vet verbrand, maar ik wil het ook zien!!!!!! Maar we gaan door. Op naar de eerste 10 kilo.

Gisteren eindelijk nieuwe schaatsen gekocht ( met harde schoen) en nu het ijs nog op. Maar ja, het gaat dooien. Just my luck! Gisteren ook de verf gekocht voor het trapgat. Tijd voor een nieuw kleurtje en om eindelijk mijn foto muur eens te gaan maken.

Vandaag 40 kaarten gemaakt. Heerlijk voor de buis en gewoon lekker een luie zondag gehad. Morgen weer een nieuwe week. Nieuwe kansen. Nieuwe plannen.

Vorige week al heerlijk een beetje genoten van het voorjaar op de Creiler Flora en daarna even een bezoekje gebracht aan Schokland. Moet je na gaan. Het is al weer 3.5 jaar geleden dat Bart en ik daar zijn getrouwd.

Week 1 zit er op

En wat een week. Maandag stond in het teken van de squats. En dat heb ik geweten. Spierpijn in mijn bovenbenen tot en met. En wat was ik blij dat we thuis een 'hoge' wc hebben. Dinsdag voornamelijk kracht training gedaan en gefietst.

Maandag ook mijn consult gehad met de voedingsadviseuse. Ik moe(s)t veel meer gaan eten. Meer brood, meer zuivel, meer groente, meer alles. Dus dat heb ik gedaan deze week. Ontbijten, fruit en zuivel tussendoor, lunchen, avond eten. Alles heb ik gehad. Oh en natuurlijk genoeg te drinken. Vrijdag heb ik heerlijk genoten van toffiefee en zaterdag heb ik een paar soesjes gehad op verjaardagsvisite. En toen mocht ik opnieuw op de weegschaal. de 1e week zat er immers op.

En raad eens....... 143.3 kilo!!!!!!! Haha kom maar op met die 2e week. Ik kan het hebben!

Start

De eerste training zit er op. 20 minuten fietsen, daarna heeft Harmen me gesloopt met een krachttraining. Niet best, zo snel al buiten adem. Dat moet beter worden!!!!

Oh, maar het goede nieuws is dat ik mijn koelkast moet gaan vullen. Een aantal essentiele onderdelen missen in mijn voedingspatroon: brood (en beleg), zuivel, fruit.... dus dat gaan we veranderen. Wat moet er uit?: Ik moet wat minder... kaas eten (tenzij het 30+ is) en meer jam....dussss, daar ben ik weer lekker mee. Appelstroop is trouwens ook goed. En chocola mag, maar dan wel als beloning na 3x in de week gesport te hebben. Dat wordt dus wachten tot donderdag. Ik zeg, vrijdagavond op de bank met de nieuwe Greys Anatomy, een kop thee en een overheerlijk stukje chocola (Ferrero Rocher?!?).

Voor degene die de details bij willen houden;

De start stand: 147.2 kilo

Vocht 35.2% (veel te laag)

Vet 52.4% (veel te hoog, moet tussen de 20-33% komen)

Orgaanvet: 15 (veel te hoog, moet 5 worden)

Zo ben ik nu. Nu kijken wat het worden gaat

Goede Voornemens

Er zijn een aantal dingen die al lang op mijn tijd en mijn aandacht liggen te wachten. 5 daarvan wil ik dit jaar gedaan hebben.

1. Mijn Mickey Mouse knuffel knopen.

2. Het familie fotoalbum afmaken

3. Mijn paddestoelen maken

4. De stapel ongelezen boeken in mijn kast verkleinen

5. Mijn oude knuffels uitzoeken (weet iemand nog een goed doel dat ik daar blij mee kan maken? )

Met de billen bloot

Elly wees tijdens haar deelname aan Obese op de uitzending van Katelijn. Deze heb ik met tranen in mijn ogen zitten kijken. Het raakte me meer dan ik had gedacht, meer dan ik wou. Het raakte me ergens diep van binnen.

Na enig denken, piekeren en vooral het volgen van mijn hart, heb ik me opgegeven voor Obese 2. Zonder direct resultaat welliswaar, maar de eerste barsten in mijn huidige zijn, waren een feit.

Ik ben niet eens door de eerste selectie gekomen voor Obese 2, maar ik weet eerlijk gezegd ook nog niet of ik dat nu zo heel erg vind.

Een paar weken laten, kwam Laurenca met een mailtje dat Racket & Health met een nieuw programma kwam. Eerst gewoon negeren, dan gaat het vanzelf weg. Prima oplossing! Dacht ik...

Het bleef knagen en het bleef triggeren. Dus vorige week de stoute schoenen aangetrokken (nou ja, eigenlijk mijn sloffen) en gebeld. Patrick aan de telefoon gekregen en toen was er geen weg meer terug.

Afgelopen dinsdag ben ik voor een intake geweest. Aankomende zaterdag heb ik een workshop met Radmilo Soda, maandag en dinsdag heb ik de eerste sport afspraken en maandag heb ik een afspraak voor het voedingsadvies.

Een programma waar ik minimaal een jaar zoet mee ben. Veel, heel veel beweging, veel begeleiding, een nieuwe relatie met eten, een hoop veranderingen, veel tijd...

Het lijkt nu nog een enorme berg waar ik voor sta. Maar ik heb een doel. Een missie.

Een goed voornemen voor het nieuwe jaar? Nee hoor, een oud voornemen, dat al jaren op de kast ligt te verstoffen. Maar ik kan mijn kop niet langer in het zand steken. Het is een enorme uitdaging, die ik nu met beide handen aan pak.

Weight Watchers, Prodimed, Cambridge, pillen, dietisten, Weight Care, ik heb het allemaal geprobeerd. En ik heb het ook allemaal op gegeven. Maat 48-50-52-54-56 ik heb het allemaal gedragen. De laatste 3 verbannen uit mijn kast en ook weer terug gehaald om de kleinere maten er uit te halen. Als ik met Bart in een pretpark ben, kan ik niet mee in de achtbaan omdat de beugels niet dicht passen als ik er in zit. Het is goed dat ik lange benen heb, want als mijn stoel verder naar voren moet in de auto, zit ik klem tussen het stuur en de stoel. Als ik de trap op loop, loop ik te hijgen. Mijn burostoel kraakt als ik er op ga zitten. En ik weet dat mensen er over praten. Ik weet ook dat mensen zich er zorgen om maken.

Lach maar, roddel maar, zucht maar. Ik ga mijn volgende poging wagen! En zal ik eens wat zeggen?! IK GA HET HALEN!

Ik heb een doel gesteld. Ik heb een jaar de tijd. En ik krijgen bakken begeleiding en ondersteuning. Let maar op. Vandaag over een jaar. Heb ik mijn doel bereikt.

Hallo 2012

Waarom zo'n haast? Het jaar is pas net begonnen en ineens zijn de eerste twee weken al weer zowat om. 2012 neemt 'time flies' wel heel letterlijk. En er gebeurd ook al weer zo veel.

Sit back, relax, nog 50 weken te gaan voor 2013. Voor je het weet staat die gekke kerstboom weer in de kamer.