De beste manier om een dag als vandaag door te brengen

Wat een rust zo!

Dag Oma!

Nadat in oktober Bart zijn opa is overleden, is gisterochtend ook zijn oma overleden (ditmaal van moeders zijde). 3 maanden lang wist ze dat ze ziek was.

Toen Bart 6 weken geleden wegging, heeft ze hem beloofd te wachten. Daar heeft Bart haar aan gehouden. Dinsdagavond heb ik Bart opgehaald in Rotterdam en woensdag zijn we naar Enschede gereden. "Wat heb ik de afgelopen weken veel aan jou gedacht mijn jongen" was haar reactie. Ze was nog op maar hing veel op de bank. Oma was op. Ze heeft voor Bart nog een paar pakken met rijstepap en griesmeel mee laten nemen, die staan nu bij ons in de kast. Omdat hij die zo lekker vind. : en dat vergeet oma niet hoor jongen".

Zaterdag is ook Bart zijn tante met man en kinderen weer teruggekeerd in het land en toen vond ze het best. zaterdagavond heeft ze met man en beide dochters nog aan tafel gegeten (gezellig he zo ouderwets met zijn 4-tjes) en om 05.00 is ze overleden. Ze ligt er rustig bij. Iedereen om haar heen, alles geregeld en tijd om uit te rusten.

Dag lieve oma, rust maar lekker uit. Je hebt het verdient.

HELP!!! mijn Mio is de weg kwijt

Een poosje terug moest manlief voor cursus naar Rotterdam. In zijn eentje, in het donker, naar een onbekend adres (bedenk me net dat hij toen nog helemaal geen manlief was, dus is alweer een heel mooi poosje terug). Hij is er aangekomen, maar dat was voornamelijk dankzij de tomtom van zijn moeder. De conclusie werd snel getrokken. Bart wou ook een tomtom. Toch wel erg handig als je in je eentje in de auto zit en geen tijd hebt om in het donker de uitdraai van de routeplanner te lezen. Ik heb daar zo mijn eigen ideeën over, maar goed, er zat ook wel iets in de logica van Bart. Alleen heb ik er verder niets mee gedaan.

Met kerst kregen we van schoonmama en vriend een echte Mio. Niet verwacht en dus extra leuk om te krijgen. En natuurlijk op weg naar Zeeland gelijk dat ding getest en uitgepuzzeld hoe hij werkt. Een kind kan de was doen.

Nu moet ik vanavond manlief ophalen in Rotterdam. Ergens in de havens bij een scheepswerf. Gelukkig zijn die zeer zeldzaam in Rotterdam, dus toch besloten het adres maar even in te voeren in de Mio en die mee te nemen. Echt gelukkig ben ik dit keer niet met Bart. Ik moet om 23.00 hem ophalen in het havengebied, op een scheepswerf, in het donker..... krijg er toch bepaalde Baantjer visioenen van. Gelukkig gaat Tom (nee, niet tomtom) ook mee en ben ik niet helemaal alleen.

De Mio staat ingesteld. Ik heb nog een paar uur te gaan, maar dat ding is nu al de weg kwijt. "Sla aan het einde van de weg links en daarna rechts af". Yeah right. Rechtsaf is toch echt naar Wolvega en dat lijkt mij niet de beste weg naar Rotterdam. Mio bekijkt het maar. Ik rij zelf naar Hilversum en daarna zien we wel of ze inmiddels de weg heeft gevonden.

raamtrappetjes

Als sinds ik een klein meisje ben, heb ik een hekel aan die trapvormige verlichting die je met kerst in de vensterbanken ziet staan. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik met mama bij opa en oma vandaan kwam en dat we ze voor de grap geteld hebben. Hoeveel het er precies waren, weet ik dan weer niet, maar het waren er veel. Je ziet ze steeds vaker en ik blijf het niets vinden. Vandaag zag ik tot mijn grote verbazing dat er zelfs een hyvessite is tegen deze dingen. Geweldig niet? Ja ik weet, in bejaardenhuizen is het veel veiliger dan kaarsjes voor het raam, maar gelukkig duurt het nog heel lang voor ik in het bejaardenhuis zit. En ik geloof niet dat ik ze dan wel in de vensterbank neer zal zetten.

Kiandra

Het kan de meeste van jullie niet ontgaan zijn (of jullie hebben je mail nog niet gelezen, dat kan ook...) maar de site van Kiandra is live gegaan. Het was even puzzelen, maar het is gelukt. Dankzij de hulp van mij lieve vriendin M. staat hij nu op het www. En ik heb er zin in. Ik ben er helemaal klaar voor. Laat maar komen!

http://www.kiandra.nl/

Voor ieder feest of voor gewoon een leuk dagje uit.