Ken je dat? Gewoon helemaal geen zin hebben om ook maar iets te doen. Gewoon op de bank neer willen ploffen en gewoon willen blijven zitten. Uren in je bed willen blijven liggen en vooral veel slapen. Ik word er knettergek van. Het is niet zo dat ik me deprie voel, maar echt happy in mijn velletje zit ik ook niet helemaal. Duikel een beetje in mijn eigen wereldje weg waar ik niet echt een uitgang kan vinden. Ik zit mezelf in de weg en weet niet zo goed wat ik er aan moet doen. Snap er allemaal niks meer van. Zal wel van het najaar komen. Een soort van najaars dip ofzo.

En het is ook niet zo dat ik geen leuke dingen doe, of dat ik alleen ben (Bart is immers pas net weg en ik heb nog allemaal leuke afspraken staan), het is ook niet zo dat ik helemaal niet weet waar het doorkomt, het is meer dat ik me er niet toe kan zetten om actie te ondernemen.

Het zijn de oude vertrouwde 100.000-dingen die me bezig houden. Maak je maar niet druk, ik vind de weg wel weer. Veel slapen, veel rust en gewoon even tijd voor mezelf. Ik ben tenslotte net als Hauke een kat. 9 levens (I wish), dol op slapen, krijg graag op tijd mijn eten, hou van aandacht en kom altijd vanzelf weer op mijn pootjes terecht. Oh ja, en de allerbelangrijkste overeenkomst: we liggen allebei graag overdwars in bed en verstoppen ons dan even voor de rest van de wereld.