Ik geloof dat de koorts nu toch echt mijn brein heeft bereikt.
Ik word constant heen en weer geslingerd tussen een scala aan gedachten, emoties en dromen.
Ik heb het zweet dik op de kop staan, maar lig te rillen van de kou in een flanellen pyjama onder een 2-persoons dekbed. Ik droom van alles wat je maar bedenken kunt, kan geen woorden vinden voor mijn gedachten. Ik zit met dikke tranen op mijn wangen te kijken naar GTST (oke oke, dat komt ook doordat het personage van Rosa is overleden), ik zwijmel heerlijk weg bij The Proposal, ik heb honger, maar als ik wat eet, is er niets dat zo lekker smaakt als het zou moeten doen. Ik kan niet verzinnen welk van de stapel ongelezen boeken ik moet gaan lezen of hoe ik mijn dag door moet komen zonder de hele dag te slapen zodat ik 's nachts niet wakker lig.
Freddy (Mercury) had gelijk. I'm going slightly mad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten