Baaldagen

Je hebt van die dagen, die langzaam over gaan in weken en soms zelfs maanden en dat je echt gewoon helemaal niets nuttigs hebt gedaan naar je eigen idee. Ik kan wel 100 dingen bedenken die ik nog moet doen (geen geintje, als je ze onder elkaar zet, ga ik de 1oo makkelijk halen) en er komt echt helemaal niets uit mijn vingers. Ik doe wel wat, maar ik heb niet het idee dat het echt opschiet. Bah, zo flauw word je daarvan.

3x per dag een fatsoenlijke maaltijd naar binnen schuiven is een oude nieuwe gewoonte die ik mezelf aan moet wennen, dus daar ben ik druk mee bezig. Niet zo vanzelfsprekend en makkelijk als dat wel lijkt. Het is 11.59 en ik heb nog niet ontbeten. Heeft nu ook geen zin want over een uur is Bart weer thuis en gaan we lunchen. Samen eten is toch gezelliger. Misschien dan zo eerst maar even een appeltje eten die is dankzij moeders in huis heb. Een peertje kan ook, ook door moeders geleverd.

De buitenwereld helpt ook niet echt mee. Ik moet wachten tot de 18e voor ik eindelijk weer aan het werk kan, mensen kopen dit keer mijn MP spullen voor geen meter (kan volgende week zo maar weer anders zijn) en het weer is ook al niet echt om over naar huis te schrijven. Dat heeft ook geen enkele zin, want de enige die thuis is om het te lezen ben ik zelf. Daar komt bij dat ook als het mooi weer is, ik stug binnen blijf, dus ach...

Heb trouwens wel een coole film om te kijken; The Rig. Een spannende film over een booreiland waar een paar man op zit. Ze moeten zich voorbereiden op een orkaan en die uitzitten. In de tussentijd kunnen ze geen kant op en tot overmaat van ramp, verdwijnen er steeds mensen spoorloos op het platform. Ben benieuwd of Bart met me mee kijkt. Gelukkig zijn er voor de kust van Nederland niet zo heel veel orkanen. Zou dat schelen??

Mijn huis vult zich langzaamaan met de geur van draadjesvlees en stoofpeertjes, jummie.
Ga zo boven maar weer eens aan de gang. Letterlijk; de gang moet opgeruimd worden.