Het verhaal van de mug die olifant werd en toch ook maar weer gewoon mug.

We hebben een heerlijke week gehad in Diever. Lekker met 8 man er op uit en heerlijk genoten van het heerlijke weer, de kookkunsten van de heren en een zeer comfortabel huisje. Op de laatste ochtend nog even met zijn allen ontbeten. Ik zou nog even een pistoletje opensnijden en toen ging het mis.


De olifant:
Ik sneed met het vlijmscherpe kartelmes dwars door mijn broodje en ook dwars door mijn vinger. Het bloedde direct, maar gelukkig werd de wond vakkundig door onze beroepsverpleegster verbonden. Het drama leek afgelopen en het ontbijt werd hervat. De wond bleef echter kloppen, vegen en zuigen en ons uitje naar Appelscha viel compleet in het water. Besloten om dan toch maar naar Kuinre te gaan. Daar eerst maar even bijkomen van alle gebeurtenissen. Het bloed van mijn vinger was inmiddels ook aan de buitenzijde van het omwindsel te zien. Toch maar naar Lelystad gereden (opereren is daar tijdelijk niet toegestaan wegen het niet kunnen garanderen van de steriliteit van de lucht en infecties willen we ten aller tijde voorkomen). Met deze gedachten in ons achterhoofd waren wij genoodzaakt door te rijden naar Amsterdam om even langs het AMC te rijden. Daar bleek het toch noodzakelijk dat Bart mij zou vergezellen in deze moeilijke tijd. Enige tijd later werd de nog immer kloppende wond opnieuw blootgesteld aan het daglicht en na vakkundig onderzoek werd de wond opnieuw verbonden en kreeg als pre mee dat ik vooral veel fruit moest eten. Uitgeteld en wel de terugweg richting polder aangevangen. De lange rit begon gezien de omstandigheden toch wel zijn tol te eisen, dus halverwege het stuur overgegeven en het laatste deel van de rit in stilte voortgezet richting Kuinre. Daar aangekomen was ik compleet aan het eind van mijn latijn en ben ik lekker in bed gekropen nadat Bart zich er van verzekerd had dat ik de nacht goed door zou komen.

De mug:
Ik sneed met het vlijmscherpe kartelmes dwars door mijn broodje en ook in mijn vinger. Een mooie diepe, schone snee was het resultaat en om een hoop bloedig geklieder te voorkomen heeft mijn moeder er een pleister omgedaan en heeft Daniëlle goed gekeken of ze geen vers vlees op haar broodje kreeg. Mijn vinger bleef enigzins kloppen, maar alleen als je er aan dacht. Ons uitje naar Appelscha viel compleet in het water. Dit had echter als reden dat het miniatuurpark verkocht is en pas in 2010 weer zal openen en dat Duinzathe wel heel leuk is, maar niet als het regent en je overal alleen maar heel nat en koud in wordt terwijl de rest staat te blauwbekken omdat ook het terras niet echt een optie is. En dus naar Kuinre om een bak koffie te nuttigen. Daarna naar Lelystad om vast wat bagage te droppen en om te besluiten wat we verder zouden doen. Het werd een bezoekje aan IKEA en de MAKRO (en dus rijdt men langs het AMC). Bart en Ruud hebben eerst Diny naar huis gebracht en troffen ons daarna bij de IKEA. Dit was inderdaad noodzakelijk aangezien Bart zijn portemonee bij zich had en ik zijn vakkundige mening nodig had over gordijnen die ik graag wil vervangen in de woonkamer. Na het shoppen nog even eten bij Diny. Aangezien de plastic pleister inmiddels niet zo heel best meer plakte, hebben we er een nieuwe pleister omheen gedaan. Moeders heeft hem nog even bekeken en goed gekeurd. Net als vroeger bij oma thuis kreeg ik een bananen-snoepje op mijn vinger (die mag je pas opeten als de pijn over is, en dat werkt als je kind bent heeeel snel.) Na het wat verlate avondeten weer terug naar Lelystad. Na bijna 300 kilometer gestuurd te hebben, heeft Bart de laatste etappe van Lelystad naar Kuinre gereden. Na een lange, vermoeiende, maar of zo gezellige dag lekker mijn bedje ingekropen. Van Bart nog een heus kusje-op-de-auw gekregen en daarna heerlijk in slaap gevallen.