B(l)ij verdwaald

Stel je bent een bij. Een doodnormale bij. Je weet wel; Maja de Bij ofzo. Je hele leven lang, woon je met al je bijen vriendjes en vriendinnetjes bij elkaar en je hebt ook nog het geluk te leven in een heerlijke bloementuin. Vol mooie, kleurrijke bloemen, heerlijk toch.

Dan ineens op een dag, komt er iemand binnen in die tuin. Je verstopt je gauw in één van de vele bloemen in de hoop dat niemand je ziet. Maar net die ene bloem, waar jij in zit, wordt geplukt, in een mandje gedaan en meegenomen. Bibberend van angst hou je je verscholen. Waar ga je heen, waar zijn alle anderen. En als je dan uiteindelijk besluit om tevoorschijn te komen, en dan heel hard je best doet om te ontsnappen, vlieg je zo pardoes tegen een hele grote glazen wand. BOEM, AUW!

Ineens verdwijnt er aan de zijkant een glazen wand, je voelt de frisse buitenlucht, je ruikt alle bloemen... en dan, zo snel als je kunt, vlieg je er vandoor. Je wilt naar huis, naar je eigen vertrouwde tuin, naar je eigen bloemen, naar je vriendjes en vriendinnetjes. Eenmaal in veiligheid gekomen, merk je dat alles anders is. Er is geen tuin, er zijn geen bloemen, en iedereen die je kent is weg. Zo maar ineens, ben je 25 kilometer verderop uit een auto gevlogen en je hebt geen idee welke kant je op moet om weer thuis te komen (en 25 kilometer is een heel eind voor een kleine bij).

Wat zou jij doen? Als je deze bij was? Zou je op zoek gaan naar huis? Zou je een postduif sturen met een boodschap? Of zou je van de gelegenheid gebruik maken om een hele nieuwe start te maken? Nieuwe vrienden te maken, meer bijen te ontmoeten, te verhuizen naar nieuwe, schitterende bloemen die je nog nooit eerder had gezien.... Wat zou jij doen?

De moraal van dit verhaal; Als Carola gaat bloemschikken, ga dan niet in de bloemen zitten die zij wil hebben, dat geeft zo'n gedoe, het zet je wereld op zijn kop!

P.S. Het resultaat van mijn 1e bloemschikavond zie je hier onder

Hauke vond het allemaal ook erg interessant

.