woensdag 24 maart 2010

Daar zit je dan. 30 jaar oud en met de vraag of je nou eigenlijk ook “oud”bent.

Ik voel me niet oud (nou ja, soms heb je van die dagen dat je je eigenlijk 88 voelt, maar die rekenen we voor het gemak niet mee). Ik ben 30 en heb in mijn gedachten nog mijn hele leven voor me. Een leven vol spanning, avontuur en leuke momenten. Zo ziet mijn toekomst er uit. MIJN toekomst wel te verstaan, want de rest van de wereld schijnt daar toch iets anders over te denken. Het blijkt ineens al 13 jaar geleden te zijn dat ik mijn eindexamen deed, 12 jaar geleden dat ik in Mexico zat en het is ook al weer 7 jaar geleden dat ik afstudeerde en mijn rijbewijs haalde. Het is al even zolang dat Bart en ik gingen samenwonen in Kuinre. ‘Time flies when you’re having fun’. Ja, dat klopt. De tijd vliegt inderdaad.

De afgelopen 10 jaar was maar zo ineens om. Misschien zelfs wel te snel. Ineens ben ik 30 en wordt er door iedereen een beeld geschetst waar je zou moeten staan in je leven.

Ik heb vriendinnen die kinderen hebben variërend in de leeftijd van 11 t/m -4 maanden (baby is nog op komst) en ik heb vrienden die al grootouders zijn.

Er zijn banen, die me erg leuk lijken, maar waar ik zelfs nu met mijn “slechts-30” te oud voor ben. Ze hebben liever een jonger iemand. Hoezo jonger? Ik ben niet oud, ik voel me niet oud en ik heb een hoop te bieden. Ik ben 30 en ik kan nog jaren vooruit. Ze weten gewoon niet wat ze missen.

Voor de jeugd ben ik ineens een ‘mevrouw’. Terwijl ik me nog vaak genoeg nog een meisje voel.

Gelukkig zijn er ook mensen die me ‘meisje’ noemen. En zolang leuke jonge jongens van 17 nog met mij dansen tijdens het stappen, ben ik nog lang geen mevrouw, maar nog heel lang een meisje.

De komende 10 jaar zal waarschijnlijk ook zo voorbij zijn. Dan ben ik ineens 40. Maar dat geeft niet. De komende 10 jaar gaan er een hoop leuke dingen gebeuren, ga ik leuke avonturen beleven en zal mijn leven waarschijnlijk drastisch veranderen.

Net zo nieuwsgierig als ik naar wat dat dan allemaal precies inhoudt? Gewoon mijn blog blijven lezen. Ik weet nu namelijk ook nog niet wat me allemaal te wachten staat, maar ik hou jullie op de hoogte.