Tik-tok

Soms zijn er van die dagen dat je hoofd de hele dag vol zit. Ik moet nog dit, ik moet nog dat. Ik moet van alles wat. ’s Ochtends staat mijn hoofd gelijk aan en om de een of andere reden komt er geen ruimte in mijn hoofd, maar komt er steeds meer bij.

Dingen die mensen om me heen zeggen of doen, triggeren alleen maar meer gedachtes in mijn hoofd en helaas niet altijd de positieve dingen. Het gevolg, ik krijg een slecht zelfbeeld, het gaan te koste van mijn eigenwaarde en aan het einde van de dag val ik uitgeput in mijn bed neer. Nee, niet in slaap, want mijn hoofd staat nog steeds aan. Ik heb dan zelfs geen puf meer om nog even te lezen. En dat is in mijn geval heel erg. De mensen die mijn kennen weten dat ik graag, veel, vaak en overal lees. Dus geen puf om te lezen is geen goed teken.

Het is een soort cirkel. Ik ben en blijf druk, in mijn hoofd, wordt moe, neem geen tijd voor rust, slaap, wordt moe wakker en dat gaat gewoon door. Als ik dan tijd heb, ben ik uitgeteld en heb ik geen energie meer om de dingen te doen waar ik eigenlijk heel blij van wordt. Ik begin mezelf af te vragen of ik alles wel goed doe en waarom het allemaal niet wil. Ik twijfel, ga piekeren en ben weer een stap verder afgedaald in de vicieuze cirkel.

En het erge is, dat ik me er van bewust ben en niet weet hoe ik het moet doorbreken. Het lijkt wel of er steeds weer iets gebeurd dat me opnieuw triggert en me terug zet in de rails van mijn cirkel. Een nieuw rondje. Steeds maar weer.

Maar dat stopt nu! Buiten is het al weken heerlijk weer.  En ik vergeet er van te genieten. Ik vergeet mijn vrienden te bellen, ik vergeet te lezen. Dat moet veranderen.

Dus ik doe wat ik denk dat goed is. En als andere mensen denken dat het niet goed is, is dat ook ok. Ik ga me er niet meer al te druk om maken. Iedereen is anders, iedereen zijn eigen mening. Dus ik kan nooit iedereen tevreden houden.

Gisteren even gezellig weg geweest met een vriendin, vanavond ga ik bij een andere vriendin eten.