Als om 6.00 de telefoon gaat is het buiten nog hartstikke donker. Het kost me moeite om mijn weg te vinden, maar de stem van Bart aan de andere kant van de lijn stemt me vrolijk.
Op weg naar beneden vindt mijn hand de benodigde lichtknopjes en langzaamaan ontwaak ik als ik onder een heerlijk warme douche sta en de nacht van me afspoel.
Hauke staat in de gang op me te wachten. Ze wil eten en rekt zich midden in het gangpad nog eens ongegeneerd uit. Het is ook geen tijd voor een kat om op te staan.
Om 6.45 loop ik de deur uit. Mijn thermoskan thee en mijn pannenkoek in mijn tas, mijn autosleutel in de hand. Tot mijn verbazing zie ik ijs op mijn auto. Voor het eerst dit jaar, moet ik krabben. Het duurt even voor de auto een behagelijke temperatuur heeft, maar het duurt niet lang voor ik door een donker en mistig landschap rij. Tegen de tijd dat ik bij Vollenhove ben aangekomen, is de mist iets opgetrokken en heeft de nacht plaats gemaakt voor de ochtendschemer.
Als ik op de dijk van Vollenhove naar Zwartsluis rij, rij ik net boven de mist. Af en toe hangen er boomtoppen in de lucht. De rest blijft nog even voor het oog van de wereld verborgen. Hoe verder ik kom, hoe meer de wereld om mij heen tot leven komt. Steeds meer kleuren zijn er te onderscheiden. Eerst was het één grote, grijze wereld, maar langzaamaan worden ook blauw en groen waarneembaar. Toch jammer dat je op zulke momenten geen camera bij je hebt, en vaak ook geen tijd hebt, om dit op de gevoelige plaat vast te leggen.
Tegen de tijd dat ik in Zwolle aankom, is de mist volledig opgetrokken. Het belooft een schitterende dag te worden
1 opmerking:
ja mooi hé?! Nou hou ik niet zo van krabben 's morgens, maar ik geniet ook echt van het landschap. Da's toch een zegen? Dan begint je dag toch toppie? Hoe vroeg het dan ook zijn mag?
Een reactie posten