Mooi!

Gisteren ben ik met mama naar Rijswijk/ Den Haag gegaan voor een uitvaart dienst. Voor mij niets triests aan, het betrof een neef van mijn moeder, die op 85-jarige leeftijd is overleden. Maar uiteraard zal zijn directe familie hem een stuk meer missen.

Tijdens de dienst hebben zijn kinderen ons verteld over wie Jozef nou eigenlijk was. Zijn onvoorwaardelijke liefde voor zijn kinderen en vooral zijn onomstootelijk liefde voor zijn vrouw Adri. Zijn dochter vertelde een verhaal van een kleine kerstboom. Een verhaal dat ieder jaar met kerst binnen de familie wordt voorgelezen. Een mooi verhaal. Maar wat nou het extra mooie was, was dat je zijn kleinkinderen (mensen van mijn leeftijd) vol aandacht zag luisteren naar het hun zo bekende verhaal. Je zag ze herinneren. Toen later zijn zoon sprak en vertelde dat Jozef tijdens de laatste zeiltocht het water in ging (85 jaar, in een geruite zwembroek, met gebruinde handen, armen en gezicht en verder melkflessen wit), zag je de kleinkinderen glimlachen. Ja, zo was hun opa, dat was duidelijk. En weer zag je ze herinneren. Aan het eind van de dienst sprak zijn schoonzoon. Hij vertelde ons wat over Jozef in Bommel-stijl. Iets waar de man veel van gehouden had en deze liefde deelde hij kennelijk met zijn schoonzoon. Weer werd een tipje van de sluier over deze persoon opgelicht. Een markant persoon, een heer van stand. En weer zag je de kleinkinderen glimlachen. Weer zag ik ze herinneren.

Na afloop van de dienst heb ik geconcludeerd dat het een aardig mens geweest moet zijn. Een man die van zijn familie hield en zijn familie van hem. Wat moet dat een rijk leven zijn. En wat mooi is het om te zien. Dat mensen vervult kunnen raken van herinneringen. Van mooie herinneringen, ga je stralen. En dat is een geweldig gezicht!